Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ωίδιο ελιάς"
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Η ασθένεια είναι διαδεδομένη σε όλες τις περιοχές της χώρας όπου καλλιεργείται η ελιά. Παρατηρείται κυρίως σε δενδρύλλια φυτωρίων και νέους βλαστούς δένδρων στα οποία προκαλεί έντονη αποφύλλωση. | + | Η ασθένεια είναι διαδεδομένη σε όλες τις περιοχές της χώρας όπου καλλιεργείται η [[ελιά]]. Παρατηρείται κυρίως σε δενδρύλλια φυτωρίων και νέους βλαστούς δένδρων στα οποία προκαλεί έντονη αποφύλλωση. |
Η ασθένεια εκδηλώνεται στην Ελλάδα προς το τέλος της καλλιεργητικής περιόδου και γι’ αυτό το λόγο οι επιπτώσεις στην καλλιέργεια σπάνια είναι σοβαρές. | Η ασθένεια εκδηλώνεται στην Ελλάδα προς το τέλος της καλλιεργητικής περιόδου και γι’ αυτό το λόγο οι επιπτώσεις στην καλλιέργεια σπάνια είναι σοβαρές. | ||
| Γραμμή 6: | Γραμμή 6: | ||
Το ωίδιο της ελιάς οφείλεται στον ασκομύκητα ''Leveillula taurica''. Στα προσβεβλημένα φύλλα απαντάται με την ατελή μορφή του ''Oidiopsis sicula''. | Το ωίδιο της ελιάς οφείλεται στον ασκομύκητα ''Leveillula taurica''. Στα προσβεβλημένα φύλλα απαντάται με την ατελή μορφή του ''Oidiopsis sicula''. | ||
| − | Ο μύκητας διαχειμάζει με τη μορφή μυκηλίου ή κλειστοθηκίων και διαδίδεται κυρίως με τον αέρα. Μετά τη μόλυνση το μυκήλιο αναπτύσσεται μέσα στους φυτικούς ιστούς (ενδοπαράσιτο), παράγονται κονιδιοφόροι που στη συνέχεια εξέρχονται από τα στομάτια. Στη συνέχεια το μυκήλιο αναπτύσσεται στην επιφάνεια των φυτικών ιστών (επιφυτικό). | + | Ο [[Μύκητες|μύκητας]] διαχειμάζει με τη μορφή μυκηλίου ή κλειστοθηκίων και διαδίδεται κυρίως με τον αέρα. Μετά τη μόλυνση το μυκήλιο αναπτύσσεται μέσα στους φυτικούς ιστούς (ενδοπαράσιτο), παράγονται κονιδιοφόροι που στη συνέχεια εξέρχονται από τα στομάτια. Στη συνέχεια το μυκήλιο αναπτύσσεται στην επιφάνεια των φυτικών ιστών (επιφυτικό). |
Αν υπάρχει σοβαρή προσβολή συνιστάται ψεκασμός με κατάλληλα ωιδιοκτόνα. | Αν υπάρχει σοβαρή προσβολή συνιστάται ψεκασμός με κατάλληλα ωιδιοκτόνα. | ||
__NOTOC__ | __NOTOC__ | ||
| Γραμμή 12: | Γραμμή 12: | ||
[[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε γεωπόνο::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωπόνο::30| ]] | ||
| + | [[είναι προσβολή της ασθένειας::Ωίδιο| ]] | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 11:39, 1 Αυγούστου 2013
Η ασθένεια είναι διαδεδομένη σε όλες τις περιοχές της χώρας όπου καλλιεργείται η ελιά. Παρατηρείται κυρίως σε δενδρύλλια φυτωρίων και νέους βλαστούς δένδρων στα οποία προκαλεί έντονη αποφύλλωση.
Η ασθένεια εκδηλώνεται στην Ελλάδα προς το τέλος της καλλιεργητικής περιόδου και γι’ αυτό το λόγο οι επιπτώσεις στην καλλιέργεια σπάνια είναι σοβαρές.
Προσβάλλει τα φύλλα, στα οποία εμφανίζονται χλωρωτικές (κίτρινες) κηλίδες στην επάνω επιφάνεια, που αργότερα νεκρώνονται και παίρνουν σκούρο χρώμα. Το αντίστοιχο σημείο της κηλίδας στην κάτω επιφάνεια καλύπτεται από λευκό χνούδι, την εξάνθηση (καρποφορίες και σπόρια) του παθογόνου. Τα προσβεβλημένα φύλλα πέφτουν πολύ εύκολα, με αποτέλεσμα να επέρχεται αποφύλλωση. Σε έντονη προσβολή παραμένουν μόνο τα φύλλα της κορυφής.
Το ωίδιο της ελιάς οφείλεται στον ασκομύκητα Leveillula taurica. Στα προσβεβλημένα φύλλα απαντάται με την ατελή μορφή του Oidiopsis sicula. Ο μύκητας διαχειμάζει με τη μορφή μυκηλίου ή κλειστοθηκίων και διαδίδεται κυρίως με τον αέρα. Μετά τη μόλυνση το μυκήλιο αναπτύσσεται μέσα στους φυτικούς ιστούς (ενδοπαράσιτο), παράγονται κονιδιοφόροι που στη συνέχεια εξέρχονται από τα στομάτια. Στη συνέχεια το μυκήλιο αναπτύσσεται στην επιφάνεια των φυτικών ιστών (επιφυτικό). Αν υπάρχει σοβαρή προσβολή συνιστάται ψεκασμός με κατάλληλα ωιδιοκτόνα.
