Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Απογαλακτισμός χοιριδίων"

Αναθεώρηση της 11:54, 16 Σεπτεμβρίου 2014

Ως απογαλακτισμός ^[1], στη χοιροτροφική πράξη, ορίζεται η απομάκρυνση του χοιριδίου από τη μητέρα του με αποτέλεσμα τη διακοπή του θηλασμού μητρικού γάλακτος. Στη φύση ο άγριος χοίρος καταναλώνει μεγάλη ποικιλία τροφών σε σημαντικές ποσότητες πριν από το φυσικό απογαλακτισμό του, λόγω της εξερευνητικής συμπεριφοράς του, της άυξησης των αναγκών του και της ταυτόχρονης μείωσης της γαλακτοπαραγωγής της μητέρας του. Στις σημερινές συστηματικές εκτροφές οι διαθέσιμες φυσικές τροφές έχουν υποκατασταθεί με τα εναρκτήρια σιτηρέσια που αποτελούνται κυρίως από δημητριακά πρωτεϊνικά συμπυκνώματα, βιταμίνες και ιχνοστοιχεία. Όταν τα χοιρίδια απογαλακτίζονται στην ηλικία των 8 εβδομάδων καταναλώνουν τις τελευταίες ημέρες πριν από τον απογαλακτισμό τους ποσότητα εναρκτήριου σιτηρεσίου, που αντιστοιχεί στο 70 έως 80% της συνολικής κατανάλωσης τροφής, ενώ για απογαλακτισμό στις 6 εβδομάδες το αντίστοιχο ποσοστό είναι 50 έως 60%. Όσο η ηλικία απογαλακτισμού μειώνεται τόσο μειώνεται και το ποσοστό των αναγκών των μικρών χοιριδίων που καλύπτεται από άλλη τροφή, εκτός του μητρικού γάλακτος, με αποτέλεσμα να είναι μεγαλύτερη η αλλαγή τροφής και η διατροφική καταπόνηση των χοιριδίων κατά τον απογαλακτισμό. Στις εξαιρετικά ακραίες καταστάσεις απογαλακτισμού, στις 2 εβδομάδες ηλικίας, η αλλαγή τροφής φτάνει το 100%, δεδομένου ότι τα νεαρά χοιρίδια καταναλώνουν ελάχιστες ποσότητες εναρκτήριου σιτηρεσίου από την ηλικία αυτή.

Παράγοντες επιτυχίας του απογαλακτισμού

Οι παράγοντες που επηρεάζουν την επιτυχία του απογαλακτισμού και έμμεσα καθορίζουν την "άριστη" ηλικία των χοιριδίων είναι πολυάριθμοι και αφορούν τη χοιρομητέρα, τα χοιρίδια, το περιβάλλον και το σχετικό κόστος των συντελεστών παραγωγής.

Είναι γνωστό ότι η γαλακτοπαραγωγή της χοιρομητέρας αυξάνεται από τον τοκετό μέχρι την 3η περίπου εβδομάδα μετά απ' αυτόν. Ακολουθεί μια περίοδος, 2 εβδομάδων περίπου, σταθερής γαλακτοπαραγωγής και από την 5η εβδομάδα παρατηρείται σημαντική μείωση του παραγόμενου γάλακτος, που φθάνει σε πολύ χαμηλά επίπεδα την 8η εβδομάδα της γαλουχίας. Επίσης, απογαλακτισμός των χοιριδίων σε μικρή ηλικία έχει επιπτώσεις στην αναπαραγωγική λειτουργία της χοιρομητέρας και συνοδεύεται από αύξηση του μεσοδιαστήματος απογαλακτισμού-γόνιμης οχείας και μείωση της επόμενης τοκετοομάδας κατά 0,4 χοιρίδια για κάθε 5 ημέρες, ιδιαίτερα όταν η ηλικία απογαλακτισμού μειώνεται από 35 έως 15 ημέρες μετά τον τοκετό.

Όσον αφορά το χοιρίδιο, είναι ήδη γνωστό, ότι αναπτύσσει παθητική ανοσία από την απορρόφηση των ανοσογλοβουλινών του γάλακτος τις πρώτες ώρες της ζωής του. Η παθητική ανοσία μειώνεται με την ηλικία του χοιριδίου και φθάνει σε πολύ χαμηλό επίπεδο την 14η ημέρα της ηλικίας του.

Βιβλιογραφία

1. ↑ "Χοιροτροφία I. Η εκτροφή του παχυνόμενου χοιριδίου", Στέλιος Δεληγεώργης, Επίκουρος καθηγητής Εργαστηρίου Ζωοτεχνίας, Τμήματος Ζωικής Παραγωγής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθήνα.