Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Οξίνιση των ασβεστούχων εδαφών"

Από GAIApedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
(Νέα σελίδα με 'Γενικά, η οξίνιση των ασβεστούχων εδαφών είναι μεν δυνατή, αλλά στην πράξη λόγω του υψηλού κ...')
 
Γραμμή 5: Γραμμή 5:
 
γ) Πολυσουλφίδιο αμμωνίου (ΝΗ4Sχ)
 
γ) Πολυσουλφίδιο αμμωνίου (ΝΗ4Sχ)
 
δ) Οξινοποιά λιπάσματα (21-0-0, 31,5-0-0, (ΝΗ)2CΟ ή ουρία,
 
δ) Οξινοποιά λιπάσματα (21-0-0, 31,5-0-0, (ΝΗ)2CΟ ή ουρία,
ε) Οργανικές ύλες (κοπριά, φυτικά υπολείμματα)
+
ε) Οργανικές ύλες (κοπριά, φυτικά υπολείμματα)<ref name="Οξίνιση των ασβεστούχων εδαφών"/>
 +
 
 +
==Βιβλιογραφία==
 +
<references>
 +
<ref name="Οξίνιση των ασβεστούχων εδαφών"> Τα προβληματικά εδάφη και η βελτίωση τους, Π. Κουκουλάκης τ. Αναπληρωτής Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ, ΑΡ. Παπαδόπουλος Τακτικός Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ</ref>
 +
</references>

Αναθεώρηση της 12:56, 7 Απριλίου 2015

Γενικά, η οξίνιση των ασβεστούχων εδαφών είναι μεν δυνατή, αλλά στην πράξη λόγω του υψηλού κόστους εφαρμόζεται σε περιορισμένη κλίμακα και κυρίως σε μικρές εκτάσεις, σε αντίθεση με την ασβέστωση που εφαρμόζεται σε μεγάλες εκτάσεις. Οι λόγοι αυτής της περιορισμένης εφαρμογής είναι ότι ένα ασβεστούχο έδαφος με 15-20% CaCΟ3 περιέχει συνολικά, ανάλογα με τη μηχανική σύσταση 28.125-34.875kg CaCΟ3 σε βάθος 15cm. Για την εξουδετέρωση αυτής της ποσότητας με τη χρήση οξινοποιητικού μέσου, απαιτούνται τεράστιες ποσότητες, γεγονός που πρακτικά είναι ανέφικτο. Έτσι, η οξινοποίηση εφαρμόζεται σε θερμοκήπια, φυτώρια και γενικά σε μικρές εκτάσεις. Τα κυριότερα οξινοποιητικά μέσα είναι τα εξής: α) Στοιχειακό θείο (S) β) Θειικό οξύ (H2SΟ4) γ) Πολυσουλφίδιο αμμωνίου (ΝΗ4Sχ) δ) Οξινοποιά λιπάσματα (21-0-0, 31,5-0-0, (ΝΗ)2CΟ ή ουρία, ε) Οργανικές ύλες (κοπριά, φυτικά υπολείμματα)[1]

Βιβλιογραφία

  1. Τα προβληματικά εδάφη και η βελτίωση τους, Π. Κουκουλάκης τ. Αναπληρωτής Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ, ΑΡ. Παπαδόπουλος Τακτικός Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ