Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Οξίνιση των ασβεστούχων εδαφών"

Από GAIApedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
 
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
Γενικά, η οξίνιση των ασβεστούχων εδαφών είναι μεν δυνατή, αλλά στην πράξη λόγω του υψηλού κόστους εφαρμόζεται σε περιορισμένη κλίμακα και κυρίως σε μικρές εκτάσεις, σε αντίθεση με την ασβέστωση που εφαρμόζεται σε μεγάλες εκτάσεις. Οι λόγοι αυτής της περιορισμένης εφαρμογής είναι ότι ένα ασβεστούχο έδαφος με 15-20% CaCΟ3 περιέχει συνολικά, ανάλογα με τη μηχανική σύσταση 28.125-34.875kg CaCΟ3 σε βάθος 15cm. Για την εξουδετέρωση αυτής της ποσότητας με τη χρήση οξινοποιητικού μέσου, απαιτούνται τεράστιες ποσότητες, γεγονός που πρακτικά είναι ανέφικτο. Έτσι, η οξινοποίηση εφαρμόζεται σε θερμοκήπια, φυτώρια και γενικά σε μικρές εκτάσεις.
+
Γενικά, η οξίνιση των ασβεστούχων [[τύποι εδαφών |εδαφών]] είναι μεν δυνατή, αλλά στην πράξη λόγω του υψηλού κόστους εφαρμόζεται σε περιορισμένη κλίμακα και κυρίως σε μικρές εκτάσεις, σε αντίθεση με την ασβέστωση που εφαρμόζεται σε μεγάλες εκτάσεις. Οι λόγοι αυτής της περιορισμένης εφαρμογής είναι ότι ένα ασβεστούχο έδαφος με 15-20% CaCΟ3 περιέχει συνολικά, ανάλογα με τη μηχανική σύσταση 28.125-34.875kg CaCΟ3 σε βάθος 15cm. Για την εξουδετέρωση αυτής της ποσότητας με τη χρήση οξινοποιητικού μέσου, απαιτούνται τεράστιες ποσότητες, γεγονός που πρακτικά είναι ανέφικτο. Έτσι, η οξινοποίηση εφαρμόζεται σε [[θερμοκήπια]], φυτώρια και γενικά σε μικρές εκτάσεις.
 +
 
 
Τα κυριότερα οξινοποιητικά μέσα είναι τα εξής:
 
Τα κυριότερα οξινοποιητικά μέσα είναι τα εξής:
α) Στοιχειακό θείο (S)
+
*Στοιχειακό θείο (S)
β) Θειικό οξύ (H2SΟ4)
+
*Θειικό οξύ (H2SΟ4)
γ) Πολυσουλφίδιο αμμωνίου (ΝΗ4Sχ)
+
*Πολυσουλφίδιο αμμωνίου (ΝΗ4Sχ)
δ) Οξινοποιά λιπάσματα (21-0-0, 31,5-0-0, (ΝΗ)2CΟ ή ουρία,
+
*Οξινοποιά [[γεωργικά φάρμακα |λιπάσματα]] (21-0-0, 31,5-0-0, (ΝΗ)2CΟ ή ουρία,
ε) Οργανικές ύλες (κοπριά, φυτικά υπολείμματα)<ref name="Οξίνιση των ασβεστούχων εδαφών"/>
+
*Οργανικές ύλες (κοπριά, φυτικά υπολείμματα)<ref name="Οξίνιση των ασβεστούχων εδαφών"/>
  
 
==Βιβλιογραφία==
 
==Βιβλιογραφία==
 +
 
<references>
 
<references>
<ref name="Οξίνιση των ασβεστούχων εδαφών"> Τα προβληματικά εδάφη και η βελτίωση τους, Π. Κουκουλάκης τ. Αναπληρωτής Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ, ΑΡ. Παπαδόπουλος Τακτικός Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ</ref>  
+
 
 +
<ref name="Οξίνιση των ασβεστούχων εδαφών"> Τα προβληματικά εδάφη και η βελτίωση τους, Π. Κουκουλάκης τ. Αναπληρωτής Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ, ΑΡ. Παπαδόπουλος Τακτικός Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ</ref>
 +
 
 
</references>
 
</references>

Τελευταία αναθεώρηση της 09:11, 23 Ιουνίου 2016

Γενικά, η οξίνιση των ασβεστούχων εδαφών είναι μεν δυνατή, αλλά στην πράξη λόγω του υψηλού κόστους εφαρμόζεται σε περιορισμένη κλίμακα και κυρίως σε μικρές εκτάσεις, σε αντίθεση με την ασβέστωση που εφαρμόζεται σε μεγάλες εκτάσεις. Οι λόγοι αυτής της περιορισμένης εφαρμογής είναι ότι ένα ασβεστούχο έδαφος με 15-20% CaCΟ3 περιέχει συνολικά, ανάλογα με τη μηχανική σύσταση 28.125-34.875kg CaCΟ3 σε βάθος 15cm. Για την εξουδετέρωση αυτής της ποσότητας με τη χρήση οξινοποιητικού μέσου, απαιτούνται τεράστιες ποσότητες, γεγονός που πρακτικά είναι ανέφικτο. Έτσι, η οξινοποίηση εφαρμόζεται σε θερμοκήπια, φυτώρια και γενικά σε μικρές εκτάσεις.

Τα κυριότερα οξινοποιητικά μέσα είναι τα εξής:

  • Στοιχειακό θείο (S)
  • Θειικό οξύ (H2SΟ4)
  • Πολυσουλφίδιο αμμωνίου (ΝΗ4Sχ)
  • Οξινοποιά λιπάσματα (21-0-0, 31,5-0-0, (ΝΗ)2CΟ ή ουρία,
  • Οργανικές ύλες (κοπριά, φυτικά υπολείμματα)[1]

Βιβλιογραφία

  1. Τα προβληματικά εδάφη και η βελτίωση τους, Π. Κουκουλάκης τ. Αναπληρωτής Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ, ΑΡ. Παπαδόπουλος Τακτικός Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ