Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Αζωτούχος λίπανση στη μηλιά"
| Γραμμή 3: | Γραμμή 3: | ||
[[σχετίζεται με::Καλλιέργεια μηλιάς| ]] | [[σχετίζεται με::Καλλιέργεια μηλιάς| ]] | ||
| + | [[πόσο αφορά σε γεωργό::10| ]] | ||
| + | [[πόσο αφορά σε γεωπόνο::10| ]] | ||
[[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
__NOTOC__ | __NOTOC__ | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 11:50, 20 Ιουλίου 2016
Το χρώμα των φύλλων και η αύξηση της βλάστησης στα περισσότερα οπωροφόρα δένδρα αποτελούν περιορισμένης σημασίας Ν-δείκτες. Επομένως η ανάλυση φύλλων, κάθε χρόνο αποτελεί αξιόπιστο δείκτη διατηρήσεως του αζώτου στο επιθυμητό επίπεδο. Όταν η ανάλυση φύλλων δείξει περίσσεια αζώτου, τότε την επόμενη χρονιά η προστιθέμενη ποσότητα αζώτου πρέπει να μειωθεί κατά το ήμισι και η ανάλυση των φύλλων να επαναληφθεί. Αν αποτύχουμε να φέρουμε το άζωτο στο επιθυμητό επίπεδο, τότε θα πρέπει να προγραμματίσουμε να μη γίνει νέα προσθήκη αζώτου ή θα πρέπει να προσθέσουμε κάθε χρόνο 6 μονάδες αζώτου κατά στρέμμα μέχρι να το φέρουμε σε επιθυμητό επίπεδο. Όταν τα δέντρα παρουσιάζουν συμπτώματα τροφοπενίας αζώτου, τότε οι προστιθέμενες ποσότητες αζώτου πρέπει να διπλασιαστούν ή να αυξηθούν στο επίπεδο, που συνηθίζεται στην περιοχή όπου βρίσκεται ο μηλεώνας. Συνήθως το άζωτο προστίθεται από τα τέλη του χειμώνα μέχρι τις αρχές του φθινοπώρου.
