Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "T. monococcum L. (Μονόκκοκο σιτάρι)"
| (Μία ενδιάμεση αναθεώρηση από ένα χρήστη δεν εμφανίζεται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Αυτή η [[Ποικιλίες σιταριού |ποικιλία]] χαρακτηρίζεται από στάχυ με πολύ στενή την πλευρά του, σε βαθμό που να μοιάζει με δίστοιχο [[Κριθάρι φυτό |κριθάρι]]. Το σιτάρι αυτό φέρει άγανα, έχει εύθραυστη ράχη και συνήθως σχηματίζει ένα καρπό/σταχύδιο που δεν αποχωρίζεται εύκολα από τα λεπυρίδια. Τα φυτά έχουν ωχροπράσινο χρώμα και [[Αδέλφωμα (tillering) σιτηρών |αδελφώνουν]] έντονα. Έχει ποικιλίες χειμωνιάτικες και ανοιξιάτικες. Είναι το οψιμότερο από όλα τα [[Σιτάρι φυτό |σιτάρια]], αλλά έχει αντοχή στο ψύχος και τις [[Ασθένεια σιταριού Σκωριάσεις |σκωριάσεις]] και μπορεί να καλλιεργείται σε εδάφη φτωχά και άγονα ([[Αμμώδη εδάφη |αμμώδη]], βραχώδη κ.λπ.) όπου τα άλλα σιτάρια αποτυγχάνουν. Αναφέρονται τρεις βοτανικές ποικιλίες, οι vulgare, flavescens και Hornemanni. Στην ποικιλία vulgare ανήκει ο τύπος "Καπλουτζάς" που καλλιεργούνταν στη Θράκη και την περιοχή της Κατερίνης. | + | Αυτή η [[Ποικιλίες σιταριού |ποικιλία]] <ref name="Σιτηρά εύκρατων κλιμάτων"/> χαρακτηρίζεται από στάχυ με πολύ στενή την πλευρά του, σε βαθμό που να μοιάζει με δίστοιχο [[Κριθάρι φυτό |κριθάρι]]. Το σιτάρι αυτό φέρει άγανα, έχει εύθραυστη ράχη και συνήθως σχηματίζει ένα καρπό/σταχύδιο που δεν αποχωρίζεται εύκολα από τα λεπυρίδια. Τα φυτά έχουν ωχροπράσινο χρώμα και [[Αδέλφωμα (tillering) σιτηρών |αδελφώνουν]] έντονα. Έχει ποικιλίες χειμωνιάτικες και ανοιξιάτικες. Είναι το οψιμότερο από όλα τα [[Σιτάρι φυτό |σιτάρια]], αλλά έχει αντοχή στο ψύχος και τις [[Ασθένεια σιταριού Σκωριάσεις |σκωριάσεις]] και μπορεί να καλλιεργείται σε εδάφη φτωχά και άγονα ([[Αμμώδη εδάφη |αμμώδη]], βραχώδη κ.λπ.) όπου τα άλλα σιτάρια αποτυγχάνουν. Αναφέρονται τρεις βοτανικές ποικιλίες, οι vulgare, flavescens και Hornemanni. Στην ποικιλία vulgare ανήκει ο τύπος "Καπλουτζάς" που καλλιεργούνταν στη Θράκη και την περιοχή της Κατερίνης. |
Καλλιεργούνταν στην Ευρώπη και τη Μ. Ασία από τους προϊστορικούς χρόνους. Σήμερα [[Καλλιέργεια σιταριού |καλλιεργείται]] σποραδικά σε ορεινές περιοχές της Γιουγκοσλαβίας, Μ.Ασίας, Γεωργίας και Ν. Αφρικής για κτηνοτροφή ή ανθρώπινη κατανάλωση. | Καλλιεργούνταν στην Ευρώπη και τη Μ. Ασία από τους προϊστορικούς χρόνους. Σήμερα [[Καλλιέργεια σιταριού |καλλιεργείται]] σποραδικά σε ορεινές περιοχές της Γιουγκοσλαβίας, Μ.Ασίας, Γεωργίας και Ν. Αφρικής για κτηνοτροφή ή ανθρώπινη κατανάλωση. | ||
| − | [[Category: | + | [[Category:Σιτάρι]] |
| − | + | ||
[[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε γεωπόνο::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωπόνο::30| ]] | ||
[[είναι ποικιλία της::Σιτάρι φυτό| ]] | [[είναι ποικιλία της::Σιτάρι φυτό| ]] | ||
[[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
| + | |||
| + | ==Βιβλιογραφία== | ||
| + | |||
| + | <references> | ||
| + | |||
| + | <ref name="Σιτηρά εύκρατων κλιμάτων"> "Τα σιτηρά των εύκρατων κλιμάτων", Ανδρέας Ι. Καραμάνος, Καθηγητής της Γεωργίας στην Ανωτάτη Γεωπονική Σχολή Αθηνών.</ref> | ||
| + | |||
| + | </references> | ||
| + | __NOTOC__ | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 09:52, 21 Ιουλίου 2015
Αυτή η ποικιλία [1] χαρακτηρίζεται από στάχυ με πολύ στενή την πλευρά του, σε βαθμό που να μοιάζει με δίστοιχο κριθάρι. Το σιτάρι αυτό φέρει άγανα, έχει εύθραυστη ράχη και συνήθως σχηματίζει ένα καρπό/σταχύδιο που δεν αποχωρίζεται εύκολα από τα λεπυρίδια. Τα φυτά έχουν ωχροπράσινο χρώμα και αδελφώνουν έντονα. Έχει ποικιλίες χειμωνιάτικες και ανοιξιάτικες. Είναι το οψιμότερο από όλα τα σιτάρια, αλλά έχει αντοχή στο ψύχος και τις σκωριάσεις και μπορεί να καλλιεργείται σε εδάφη φτωχά και άγονα (αμμώδη, βραχώδη κ.λπ.) όπου τα άλλα σιτάρια αποτυγχάνουν. Αναφέρονται τρεις βοτανικές ποικιλίες, οι vulgare, flavescens και Hornemanni. Στην ποικιλία vulgare ανήκει ο τύπος "Καπλουτζάς" που καλλιεργούνταν στη Θράκη και την περιοχή της Κατερίνης.
Καλλιεργούνταν στην Ευρώπη και τη Μ. Ασία από τους προϊστορικούς χρόνους. Σήμερα καλλιεργείται σποραδικά σε ορεινές περιοχές της Γιουγκοσλαβίας, Μ.Ασίας, Γεωργίας και Ν. Αφρικής για κτηνοτροφή ή ανθρώπινη κατανάλωση.
Βιβλιογραφία
- ↑ "Τα σιτηρά των εύκρατων κλιμάτων", Ανδρέας Ι. Καραμάνος, Καθηγητής της Γεωργίας στην Ανωτάτη Γεωπονική Σχολή Αθηνών.
