Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Αναπαραγωγική ανάπτυξη του φυτού της σίκαλης"

Τελευταία αναθεώρηση της 07:16, 27 Αυγούστου 2013

Ο καρπός της σίκαλης

Για να ανθήσει η σίκαλη απαιτεί συνδυασμό μεγάλων φωτοπεριόδων και εαρινοποίησης. Οι άριστες θερμοκρασίες για εαρινοποίηση κυμαίνονται μεταξύ 2-5^oC. Η άνθηση απαιτεί ελάχιστη θερμοκρασία 14^oC. Σταυρογονιμοποιείται σε μεγάλα ποσοστά. Αυτό οφείλεται:

• στη μεγάλη απόσταση μεταξύ χιτώνα και λεπίδας που αφήνει εκτεθειμένο το στίγμα σε ξένη γύρη για μακρό χρονικό διάστημα.
• στην ύπαρξη μερικού αυτοασυμβίβαστου: γύρη του ίδιου άνθους γονιμοποιεί το ωοκύτταρο σε 24 h ενώ γύρη από ξένο φυτό χρειάζεται μόνο 8 h. Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι κατά την αυτεπικονίαση σχηματίζεται ένα είδος καλλόζης τόσο στο γυρεόκοκκο όσο και στον γυρεοσωλήνα του, η οποία πιθανόν να έχει σχέση με τη βραδύτητα της επιμήκυνσης του γυρεοσωλήνα.
• στην πληθώρα των γυρεοκόκκων που απελευθερώνει η σίκαλη-διπλάσιοι μέχρι τετραπλάσιοι στον αριθμό συγκριτικά με τα άλλα χειμωνιάτικα σιτηρά- που αυξάνει τη συχνότητα των σταυρεπικονιάσεων.

Το γέμισμα των καρπών συντελείται αρχικά με τα προϊόντα της τρέχουσας φωτοσύνθεσης του στάχυ και των ανώτερων φύλλων. Έχει όμως παρατηρηθεί και διακίνηση αποθησαυρισμένων προϊόντων από τα στελέχη, η οποία ξεκινά από το στάδιο του γαλακτώδους καρπού. Η διακίνηση αυτή φανερώνεται με τη μορφή μιας μείωσης στο ξηρό βάρος των στελεχών που συνοδεύεται από μια παράλληλη υδρόλυση δομικών πολυζαχαριτών προς διαλυτά ζάχαρα.

Οι καρποί διακρίνονται εμφανώς μεταξύ των λεπυριδίων, ιδίως στα τελευταία στάδια του γεμίσματος. Η χαλαρή αυτή σύνδεση των λεπυριδίων μειώνει τη συγκράτηση των καρπών στο στάχυ, με αποτέλεσμα αυξημένους κινδύνους "τινάγματος" των καρπών.