Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ασθένεια αγγουριάς Pythium spp"
Γραμμή 19: | Γραμμή 19: | ||
[[είναι ασθένεια της::Αγγουριά| ]] | [[είναι ασθένεια της::Αγγουριά| ]] | ||
[[είναι ασθένεια του φυτού::Αγγουριά| ]] | [[είναι ασθένεια του φυτού::Αγγουριά| ]] | ||
+ | [[είναι ασθένεια της::Αγγουριά θερμοκηπίου| ]] | ||
+ | [[είναι ασθένεια του φυτού::Αγγουριά θερμοκηπίου| ]] | ||
[[είναι προσβολή της ασθένειας::Μυκητολογικές ασθένειες φυτών| ]] | [[είναι προσβολή της ασθένειας::Μυκητολογικές ασθένειες φυτών| ]] |
Τελευταία αναθεώρηση της 15:02, 27 Νοεμβρίου 2013
Η τήξη των σπορείων ή φυταρίων και σήψη των ριζών είναι ασθένεια εδάφους και προσβάλλει λαιμό και τις ρίζες των φυτών. Στη χώρα μας προκαλεί ζημιές τόσο στις υπαίθριες όσο και στις θερμοκηπιακές καλλιέργειες αγγουριάς. Τα παθογόνα είδη του γένους Pythium είναι υπεύθυνα για τις τήξεις των φυταρίων στο σπορείο και στον αγρό, τις σήψεις του λαιμού και τις νεκρώσεις των ριζών. Η προσβολή μπορεί να γίνει πριν το φύτρωμα, όπου ο σπόρος σαπίζει ή προσβάλλεται το φύτρο και παρατηρούνται στο σπορείο αρκετά κενά από σπόρους που δεν φύτρωσαν. Αν η προσβολή γίνει μετά το φύτρωμα τα φυτάρια προσβάλλονται στη ρίζα, στο λαιμό ή στη βάση του στελέχους, οπότε έχουμε τα χαρακτηριστικά συμπτώματα των τήξεων των φυταρίων. Στην περίπτωση αυτή παρατηρείται αποξήρανση των κοτυληδόνων ή του πρώτου πραγματικού φύλλου και μείωση της διαμέτρου του λαιμού ή της βάσης του στελέχους. Στις θέσεις προσβολής ακολουθεί υγρή σήψη και τα φυτά μαραίνονται και νέκρωνονται. Την περίοδο της μεταφύτευσης όταν γίνεται σε εδάφη μολυσμένα, οι ζημιές είναι σημαντικές. Οι μύκητες Pythium spp είναι τα παθογόνα αίτια της ασθένειας. Διαχειμάζουν με τη μορφή των ζωοσπορίων στο έδαφος, στα φυτικά υπολείμματα. Είναι μύκητες εδάφους και μπορούν με τη μορφή αυτή να ζήσουν στο έδαφος 2-12 χρόνια. Για το σχηματισμό και τη βλάστηση των ζωοσπορίων πρέπει να υπάρχει παρουσία νερού και υψηλή εδαφική υγρασία που διευκολύνει τη διάλυση των οργανικών ουσιών που υπάρχουν στο έδαφος. Τα ωοσπόρια που βλαστάνουν σχηματίζουν σποριάγγεια τα οποία απελευθερώνουν ζωοσπόρια. Για την ανάπτυξη της ασθένειας χρειάζονται υψηλή σχετική υγρασία και υψηλές θερμοκρασίες. Το μολυσματικό δυναμικό ενός εδάφους εξαρτάται από τη μορφή καλλιέργειας. Η εντατική καλλιέργεια και η μονοκαλλιέργεια καθώς και η υψηλή περιεκτικότητα σε οργανική ουσία ευνοούν τα παθογόνα. Η μετάδοση της ασθένειας γίνεται από φυτό σε φυτό με το νερό και με το έδαφος. Για την αντιμετώπιση αυτής της ασθένειας στην αγγουριά προβαίνουμε στα παρακάτω μέτρα.
- Χρησιμοποίηση υγιούς σπόρου.
- Αραιή φύτευση (σε αμμοπηλώδη ή αποστραγγιζόμενα εδάφη).
- Μεταφύτευση μόνο των υγιών φυτών.
- Επισήμανση και καταστροφή των ύποπτων και άρρωστων φυτών.
- Αραιά ποτίσματα.
- Οι αρδεύσεις να γίνονται κατά προτίμηση το πρωί. Να μη γίνονται με κρύο νερό και να μη κατευθύνονται στο λαιμό των φυτών. Το νερό που προέρχεται από ανοιχτά κανάλια ή δεξαμενές μπορεί να είναι μολυσμένο.
- Απολύμανση του αρδευτικού νερού, με τοποθέτηση στον κεντρικό αγωγό σακιδίου με θειικό χαλκό. Να εφαρμόζεται σε 2-3 διαδοχικά ποτίσματα και σε διάστημα 10 μερών, σε περιοχές με συχνές βροχές.
- Καλή αποστράγγιση των εδαφών.
- Η χρησιμοποίηση εργαλείων και μηχανών για την άρωση πρέπει να γίνεται με προσοχή. Είναι πολύ εύκολη η μεταφορά μολύσματος με το χώμα.
- Μείωση της υπερβολικής υγρασίας.
- Θέρμανση του εδάφους όπου είναι δυνατή, περιορίζει τις ζημιές από τα παθογόνα.
- Αμειψισπορά με σιτηρά.