Άρδευση ελιάς

H άρδευση ευνοεί τη βλάστηση, ανθοφορία και καρποφορία των ελαιόδεντρων. Kάτω από ξηρές συνθήκες, η ελιά καλλιεργείται σε περιοχές με βροχές που υπερβαίνει τα 450 χιλιοστά βροχής. Oι επιτραπέζιες ποικιλίες πρέπει να αρδεύονται κατά τακτά χρονικά διαστήµατα. Oι μεγάλες απαιτήσεις της ελιάς σε νερό συγκεντρώνονται σε ορισµένες περιόδους του χρόνου, όπως Iανουάριο-Φεβρουάριο, Aπρίλιο-Mάιο που είναι η εποχή της άνθησης και καρπόδεσης, Iούνιο και τέλος Aυγούστου που αρχίζει το φούσκωµα καρπού (μαλάκωµα του καρπού και αρχίζει να συγκεντρώνεται λάδι στον καρπό). Το φθινόπωρο,αν το δέντρο έχει στη διάθεσή του αρκετό νερό, μεγαλώνει αρκετά τους βλαστούς βοηθώντας σε μια καλή παραγωγή την επόµενη χρονιά. Στους καρπούς ολοκληρώνεται ο σχηµατισµός του λαδιού και ο καρπός αποκτά το μέγιστο δυνατό μέγεθος με την απορρόφηση νερού. Αν το φθινόπωρο δεν υπάρχει αρκετό νερό, οι καρποί συρρικνώνονται και χαλάει η ποιότητα του ελαιολάδου. Αντίθετα, με αρκετή υγρασία στο έδαφος τον Οκτώβριο μέχρι τον Δεκέµβριο παράγεται πολύ λάδι και καλής ποιότητας.

Η ελιά διαθέτει πολύ καλό μηχανισμό άμυνας στην ξηρασία και γι’ αυτό είναι δυνατή η καλλιέργειά της ακόμη και σε συνθήκες μεγάλης ξηρασίας, στις οποίες κανένα άλλο καρποφόρο δένδρο δεν μπορεί να καλλιεργηθεί. Όμως, η άμυνα αυτή είναι σε βάρος της ανάπτυξης και της απόδοσης των δένδρων. Έτσι, με κάθε βελτίωση των συνθηκών υγρασίας του εδάφους βελτιώνεται θεαματικά και η παραγωγικότητα, γιατί η ελιά έχει την ικανότητα να αξιοποιεί τέλεια κάθε ποσότητα εδαφικού νερού που της προσφέρεται.

Όταν όμως η υγρασία του εδάφους αρχίζει να γίνεται υπερβολική, τα ελαιόδενδρα υποφέρουν περισσότερο απ’ ότι τα άλλα δένδρα. Η άρδευση στην ελιά αποδίδει και θα πρέπει να πραγματοποιείται ιδιαίτερα στις εξής περιπτώσεις:

όταν οι βροχοπτώσεις της περιοχής είναι ανεπαρκείς,
όταν υπάρχουν αρκετές βροχοπτώσεις, αλλά είναι συγκεντρωμένες το χειμώνα, αφήνοντας τα δένδρα ακάλυπτα κατά τις κρίσιμες :περιόδους της άνοιξης και του καλοκαιριού,
όταν το έδαφος είναι αμμώδες ή χαλικώδες με μικρή ικανότητα συγκράτησης του νερού.

Η άρδευση συνιστάται ιδιαίτερα σε επιτραπέζιες ποικιλίες ελιάς στις οποίες επιδιώκεται μεγάλο μέγεθος καρπού. Είναι επίσης απαραίτητη για μέγιστη απόδοση σε εντατικές εκμεταλλεύσεις με πυκνή φύτευση δένδρων. Η λίπανση και το κλάδεμα συχνά αποδίδουν καλύτερα όταν συνδυάζονται με άρδευση.

Κρίσιμα στάδια στα οποία τα ελαιόδεντρα δεν πρέπει να αντιμετωπίζουν έλλειψη υγρασίας:

Στάδια ανάπτυξης	Επίδρασης της χαμηλής υγρασίας του εδάφους
Ανάπτυξη ανθοφόρων οφθαλμών	Λιγότερες ταξιανθίες
Ανθοφορία	Ατελή άνθη
Καρποφορία	Μικρή καρπόδεση
Ανάπτυξη βλαστών	Αυξημένη παρενιαυτοφορία-μειωμένη ανάπτυξη βλαστών

Συρρικνωμένοι καρποί αποκτούν τη σπαργή τους μετά από πότισμα ή βροχή. Γι’ αυτό, στις επιτραπέζιες ποικιλίες συνιστώνται αρδεύσεις κατά την τελευταία περίοδο, για αύξηση τους βάρους και βελτίωση της ποιότητας των καρπών. Θα πρέπει όμως να γίνονται με σύνεση, αν οι καρποί χρησιμοποιούνται ώριμοι (μαύρες ελιές), γιατί μπορεί να προκληθεί οψίμιση της ωρίμανσης. Όψιμες αρδεύσεις επίσης μπορεί να δώσουν νέα βλάστηση που είναι ευαίσθητη στους παγετούς του χειμώνα. Αρκετοί ελαιώνες γύρω από την Μεσόγειο δεν αρδεύονται. Σε εκείνους όπου εφαρμόζεται άρδευση, εφαρμόζεται μία ποικιλία μεθόδων όπως κατάκλιση, αυλάκια, μικρο-εκτοξευτήρες, στάγδην άρδευση και τα τελευταία χρόνια, υπο-επιφανειακή στάγδην άρδευση.