Άρδευση μηλιάς

Η µηλιά είναι δέντρο που ανέχεται την εδαφική υγρασία αλλά και την απαιτεί, ιδιαίτερα την θερινή περίοδο. Χρειάζεται περίπου 10.000mm βροχής το έτος και εφόσον οι ανάγκες της δεν ικανοποιούνται από τις βροχοπτώσεις τότε πρέπει να αρδεύεται. Η άρδευση γίνεται συχνότερα σε βαριά εδάφη όπου οι ρίζες είναι επιπόλαιες και σε αµµώδη εδάφη όπου τα δέντρα έχουν ετήσιους βλαστούς µικρότερους από 25cm και δίνουν µικρούς και κακής ποιότητας καρπούς. Η άρδευση µε σταγόνες έχει τα περισσότερα πλεονεκτήµατα σε σύγκριση µε τις άλλες µεθόδους και την προτιµούν οι παραγωγοί. Άλλες µέθοδοι είναι το σύστηµα τεχνητής βροχής µε µεταφερόµενους σωλήνες, η άρδευση µε κατάκλιση ή µε λεκάνες για κάθε δέντρο σε επικλινή εδάφη.Την ανάγκη των δέντρων για νερό την διαπιστώνουµε µε ένα τενσιόµετρο ή υγρασιόµετρο Βουγιούκου ή από την µάρανση των ζιζανίων στον μηλεώνα ή το στρίψιµο των φύλλων ακόµη και από τις σχισµές στο έδαφος του μηλεώνα. Το κανονικό νερό δίνει κανονική ανάπτυξη και όχι βλαστοµανία ενώ το πολύ νερό είναι καταστρεπτικό γιατί ευνοεί τις μονίλιες και την πικρή κηλίδωση.Ειδικότερα το νερό επηρεάζει τα διάφορα στάδια της βλάστησης και της άνθησης της μηλιάς κατά τον ίδιο τρόπο όπως συμβαίνει και στην αχλαδιά (βλέπε εδώ: Άρδευση στην αχλαδιά)