Άρδευση σιταριού

Το σιτάρι καλλιεγρείται κυρίως ως ξηρικό, αν και αντιδρά θεαματικά στην άρδευση. Σε περιοχές με υψηλές βροχοπτώσεις δεν υπάρχει ανάγκη για άρδευση παρά μόνο κατά τις ξηρές χρονιές. Αντίθετα, σε περιοχές με χαμηλά ύψη βροχής, συμπληρωματικές αρδεύσεις διασφαλίζουν αποδόσεις στις καλλιέργειες σε ικανοποιητικά επίπεδα.

Ανάγκες σε νερό

Από μελέτη που έχει γίνει της πορείας της ημερήσιας υδατοκατανάλωσης φαίνεται ότι αυτή είναι ελάχιστη από το φύτρωμα μέχρι το τέλος του αδελφώματος.. Υπερεπάρκεια νερού σε αυτή την περίοδο έχει ανεπιθύμητες επιδράσεις. Πάντως στην περίοδο αυτή συνήθως δεν υπάρχει πρόβλημα έλλειψης νερού. Οι απαιτήσεις αυξάνουν γρήγορα κατά το χρόνο που παρατηρείται ο μέγιστος ρυθμός βλαστητικής ανάπτυξης και η αιχμή τοποθετείται γύρων στην άνθηση. Η μέγιστη υδατοκατανάλωση εξαρτάται από τις συνθήκες καλλιέργειας: Σε ξηρικές συνθήκες είναι περίπου 3mm/ημ., ενώ σε αρδευόμενες φτάνει τα 8-9mm. Η ολική ετήσια υδατοκατανάλωση ανέρχεται σε 400mm περίπου για ξηρικές καλλιέργειες και μεσογειακό περιβάλλον, αλλά μπορεί να είναι και διπλάσια υπό αρδευόμενες συνθήκες.

Ενεργό ριζόστρωμα

Από πειραματικές εργασίες έχει διαπιστωθεί ότι περίπου το 70% του νερού που απορροφάται προέρχεται από το στρώμα 0-90cm. Επομένως, το βάθος του ενεργού ριζοστρώματος για πλήρως ανεπτυγμένα φυτά ανέρχεται σε 90cm περίπου.

Κρίσιμα στάδια

Όπως για όλα σχεδόν τα σιτηρά, έλλειψη νερού κατά τη διάρκεια της διαφοροποίησης του στάχυ προκαλεί μείωση στον αριθμό των σταχυδίων. Η περίοδος αυτή τοποθετείται μεταξύ του καλαμώματος και της αρχής της διόγκωσης του κολεού του τελευταίου φύλλου.

Έλλειψη νερού πριν από την άνθηση μειώνει την παραγωγή ζωτικών γυρεοκόκκων, ενώ έλλειψη νερού κατά την άνθηση μειώνει την αποτελεσματικότητα της επικονίασης. Παρατεταμένη ξηρασία κατά το γέμισμα μειώνει κυρίως το μέσο βάρος των καρπών και αυξάνει τη συχνότητα των συρρικνωμένων καρπών λόγω μειωμένης παραγωγής φωτοσυνθετικών ουσιών. Γενικά, η κρισιμότερη περίοδος για επάρκεια νερού σε σχέση με τις τελικές αποδόσεις θεωρείται εκέινη που προηγείται κατά 5-15 ημέρες του ξεσταχυάσματος, διότι έτσι μειώνεται σημαντικά ο αριθμός των καρπών που παράγονται ανά στάχυ. Το πρόβλημα γίνεται οξύτερο επειδή κατά την περίοδο αυτή τα φυτά παρουσιάζουν και το μέγιστο των αναγκών τους σε νερό λόγω της μεγάλης ανάπτυξης του φυλλώματος και της υψηλής εξατμισοϊκανότητας της ατμόσφαιρας.