Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Έλλειψη νερού"
Από GAIApedia
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Το μέγιστο της επιμήκυνσης των βλαστών και των ρυθμών αύξησης των [[Καρποί|καρπών]] διατηρείται, όταν η διακύμανση της τάσης της εδαφικής υγρασίας διατηρείται μεταξύ -40 και -60 εκατοστομπάρες (cbars). Όταν το έδαφος ξηραθεί περισσότερο, ο ρυθμός αύξησης των καρπών μειώνεται. | + | Το μέγιστο της επιμήκυνσης των βλαστών και των ρυθμών αύξησης των [[Καρποί|καρπών]] διατηρείται, όταν η διακύμανση της τάσης της εδαφικής υγρασίας διατηρείται μεταξύ -40 και -60 εκατοστομπάρες (cbars). Όταν το [[Εδαφολογία|έδαφος]] ξηραθεί περισσότερο, ο ρυθμός αύξησης των καρπών μειώνεται. |
Όταν τα [[Δενδρώδεις καλλιέργειες|δένδρα]] [[Καλλιέργειες|καλλιεργούνται]] σε συνεχώς υγρά εδάφη, οι καρποί είναι μεγαλύτεροι, αλλά η σύσταση είναι μαλακότερη και η γεύση τους όχι τόσο καλή, όσο εκείνη των καρπών, που συλλέγονται από δένδρα, τα οποία υποβλήθησαν σε κάποια μικρή έλλειψη νερού κατά τα [[Άρδευση|ποτίσματα]].<ref name="Έλλειψη νερού"/> | Όταν τα [[Δενδρώδεις καλλιέργειες|δένδρα]] [[Καλλιέργειες|καλλιεργούνται]] σε συνεχώς υγρά εδάφη, οι καρποί είναι μεγαλύτεροι, αλλά η σύσταση είναι μαλακότερη και η γεύση τους όχι τόσο καλή, όσο εκείνη των καρπών, που συλλέγονται από δένδρα, τα οποία υποβλήθησαν σε κάποια μικρή έλλειψη νερού κατά τα [[Άρδευση|ποτίσματα]].<ref name="Έλλειψη νερού"/> | ||
Αναθεώρηση της 11:37, 30 Σεπτεμβρίου 2016
Το μέγιστο της επιμήκυνσης των βλαστών και των ρυθμών αύξησης των καρπών διατηρείται, όταν η διακύμανση της τάσης της εδαφικής υγρασίας διατηρείται μεταξύ -40 και -60 εκατοστομπάρες (cbars). Όταν το έδαφος ξηραθεί περισσότερο, ο ρυθμός αύξησης των καρπών μειώνεται.
Όταν τα δένδρα καλλιεργούνται σε συνεχώς υγρά εδάφη, οι καρποί είναι μεγαλύτεροι, αλλά η σύσταση είναι μαλακότερη και η γεύση τους όχι τόσο καλή, όσο εκείνη των καρπών, που συλλέγονται από δένδρα, τα οποία υποβλήθησαν σε κάποια μικρή έλλειψη νερού κατά τα ποτίσματα.[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Γενική Δενδροκομία, του Καθηγητή Δενδροκομίας Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Κωνσταντίνου Α. Ποντίκη, 1997
