Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Αιθέριο έλαιο δικτάμου"

Από GAIApedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
 
 
Γραμμή 19: Γραμμή 19:
 
</references>
 
</references>
  
[[Category:Βιομηχανικό προϊόν]]
+
[[Category:Μεταποιημένο προϊόν φυτικής προέλευσης]]
 
[[πόσο αφορά σε καταναλωτή::30| ]]
 
[[πόσο αφορά σε καταναλωτή::30| ]]
 
[[πόσο αφορά σε επιχείρηση μεταποίησης-τυποποίησης::30| ]]
 
[[πόσο αφορά σε επιχείρηση μεταποίησης-τυποποίησης::30| ]]
 
[[πόσο αφορά σε επιχείρηση εμπορική::30| ]]
 
[[πόσο αφορά σε επιχείρηση εμπορική::30| ]]
 
[[παράγεται από::Δίκταμος φυτό| ]]
 
[[παράγεται από::Δίκταμος φυτό| ]]

Τελευταία αναθεώρηση της 11:52, 5 Σεπτεμβρίου 2013

Αιθέριο έλαιο δικτάμου

Χρήσιμα μέρη του φυτού για φαρμακευτικούς σκοπούς είναι τα υπέργεια τμήματα (ανθισμένες κορυφές βλαστών και φύλλα). Το δίκταμο περιέχει ποικιλία χημικών συστατικών και το [Αιθέρια έλαια|αιθέριο έλαιο]] έχει ως κύρια συστατικά τη θυμόλη, καρβακρόλη και καμφορά (ουσίες που προσδίδουν στο φυτό τις θεραπευτικές του ιδιότητες), καθώς επίσης και πουλεγόνη. Αποδείχτηκε ότι είναι μια πλούσια πηγή φαινολικών ενώσεων, με κυριότερη κατηγορία τα δεψίδια (χημική ομάδα που περιέχει υπομονάδες καφεϊκού οξέος που συνδέονται μεταξύ τους μέσω εστερικών ή αιθερικών δεσμών). Εμφανίζει επουλωτικές και στυπτικές ιδιότητες, καταπραΰνει τους πόνους του στομάχου και των εντέρων. Καταπολεμά την κακοσμία του στόματος και βοηθάει στην αντιμετώπιση ουλίτιδων. Το αφέψημά του είναι διουρητικό. Ως εμμηναγωγό φημίζεται ότι βοηθάει σε περιπτώσεις αμηνόρροιας, που προέρχεται από εξάντληση του οργανισμού. Συνιστάται σε νευρικές διαταραχές, νευρικούς πονοκεφάλους και άλλα νοσήματα του νευρικού συστήματος, εξαιτίας των καταπραϋντικών ιδιοτήτων που εμφανίζει. Συχνά γίνεται χρήση του λόγω των ανθελμινθικών, αντιμικροβιακών και αντισπασμωδικών ιδιοτήτων του.[1]

Σχετικές σελίδες

Βιβλιογραφία

  1. Καλλιέργεια, μεταποίηση και διασφάλιση ποιότητας των ελληνικών αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών: Βασικές αρχές καθετοποιημένης παραγωγής, των Δρ. Ελένη Μαλούπα, Δρ. Κατερίνα Γρηγοριάδου, Δρ. Διαμάντω Λάζαρη και Δρ. Νικόλαος Κρίγκας, Καβάλα 2013.