Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ασθένεια αμυγδαλιάς Κορύνεο"
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
[[Image:Προσβολή Wilsonomyces carpophilus σε καρπό αμυγδαλιάς.jpeg|thumb|200px|Προσβολή Wilsonomyces carpophilus σε καρπό αμυγδαλιάς]] | [[Image:Προσβολή Wilsonomyces carpophilus σε καρπό αμυγδαλιάς.jpeg|thumb|200px|Προσβολή Wilsonomyces carpophilus σε καρπό αμυγδαλιάς]] | ||
| − | Η [[Ασθένειες αμυγδαλιάς|ασθένεια]] οφείλεται στο μύκητα Wilsonomyces carpophilus. O μύκητας διαχειμάζει πάνω στα έλκη των βλαστών και στους [[Βοτανικά χαρακτηριστικά αμυγδαλιάς|οφθαλμούς]], πάνω στα οποία διακρίνονται μαύρα στίγματα, οι αγενείς [[Τρόπος καρποφορίας αμυγδαλιάς|καρποφορίες]] του παθογόνου (ακέρβουλα). Οι μολύνσεις γίνονται με τα σπόριά του (κονίδια) και αρχίζουν την άνοιξη με βροχερό και δροσερό [[Κλιματικές συνθήκες αμυγδαλιάς|καιρό]] και το φθινόπωρο, όταν πέφτουν τα φύλλα. Για την πραγματοποίηση της μόλυνσης (βλάστηση σπορίων) είναι αναγκαίο οι φυτικές επιφάνειες να είναι βρεγμένες για αρκετές ώρες. Ιστοί εξασθενημένοι από παγετούς ή άλλα αίτια (π.χ. εξώασκο) είναι πιο ευαίσθητοι. | + | Η [[Ασθένειες αμυγδαλιάς|ασθένεια]] οφείλεται στο [[Μύκητες|μύκητα]] Wilsonomyces carpophilus. O μύκητας διαχειμάζει πάνω στα έλκη των βλαστών και στους [[Βοτανικά χαρακτηριστικά αμυγδαλιάς|οφθαλμούς]], πάνω στα οποία διακρίνονται μαύρα στίγματα, οι αγενείς [[Τρόπος καρποφορίας αμυγδαλιάς|καρποφορίες]] του παθογόνου (ακέρβουλα). Οι μολύνσεις γίνονται με τα σπόριά του (κονίδια) και αρχίζουν την άνοιξη με βροχερό και δροσερό [[Κλιματικές συνθήκες αμυγδαλιάς|καιρό]] και το φθινόπωρο, όταν πέφτουν τα φύλλα. Για την πραγματοποίηση της μόλυνσης (βλάστηση σπορίων) είναι αναγκαίο οι φυτικές επιφάνειες να είναι βρεγμένες για αρκετές ώρες. Ιστοί εξασθενημένοι από παγετούς ή άλλα αίτια (π.χ. εξώασκο) είναι πιο ευαίσθητοι. |
Προσβάλλονται τα φύλλα, οι βλαστοί, οι οφθαλμοί, τα άνθη και οι [[Αμύγδαλο|καρποί]]. Τα πιο χαρακτηριστικά συμπτώματα της ασθένειας εμφανίζονται στα φύλλα και στους νεαρούς καρπούς. Στα φύλλα σχηματίζονται μικρές, κοκκινωπές κηλίδες που στη συνέχεια παρουσιάζουν ένα καστανό δαχτυλίδι. Πάνω στις κηλίδες εμφανίζονται μαύρα στίγματα, οι καρποφορίες του μύκητα. Τελικά, μετά τη νέκρωση και το πέσιμο του κέντρου τους σχηματίζονται οπές, γνωστές σαν τρύπες από σκάγια. Στους καρπούς σχηματίζονται οι τυπικές κοκκινωπές κηλίδες, οι οποίες αργότερα σκουραίνουν, αποφελλώνονται, σκάζουν και εκκρίνεται κόμμι. Στους βλαστούς σχηματίζονται αρχικά κοκκινωπές κηλίδες, οι οποίες εξελίσσονται σε νεκρώσεις των ιστών και το χειμώνα γίνονται έλκη, που βγάζουν κόμμι. Τόσο το τμήμα του βλαστού, όσο και τα μάτια στο τμήμα πάνω από την προσβεβλημένη περιοχή, ξεραίνονται. | Προσβάλλονται τα φύλλα, οι βλαστοί, οι οφθαλμοί, τα άνθη και οι [[Αμύγδαλο|καρποί]]. Τα πιο χαρακτηριστικά συμπτώματα της ασθένειας εμφανίζονται στα φύλλα και στους νεαρούς καρπούς. Στα φύλλα σχηματίζονται μικρές, κοκκινωπές κηλίδες που στη συνέχεια παρουσιάζουν ένα καστανό δαχτυλίδι. Πάνω στις κηλίδες εμφανίζονται μαύρα στίγματα, οι καρποφορίες του μύκητα. Τελικά, μετά τη νέκρωση και το πέσιμο του κέντρου τους σχηματίζονται οπές, γνωστές σαν τρύπες από σκάγια. Στους καρπούς σχηματίζονται οι τυπικές κοκκινωπές κηλίδες, οι οποίες αργότερα σκουραίνουν, αποφελλώνονται, σκάζουν και εκκρίνεται κόμμι. Στους βλαστούς σχηματίζονται αρχικά κοκκινωπές κηλίδες, οι οποίες εξελίσσονται σε νεκρώσεις των ιστών και το χειμώνα γίνονται έλκη, που βγάζουν κόμμι. Τόσο το τμήμα του βλαστού, όσο και τα μάτια στο τμήμα πάνω από την προσβεβλημένη περιοχή, ξεραίνονται. | ||
| Γραμμή 11: | Γραμμή 11: | ||
[[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε γεωπόνο::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωπόνο::30| ]] | ||
| + | [[είναι προσβολή της ασθένειας::Μυκητολογικές ασθένειες φυτών| ]] | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 14:27, 1 Αυγούστου 2013
Η ασθένεια οφείλεται στο μύκητα Wilsonomyces carpophilus. O μύκητας διαχειμάζει πάνω στα έλκη των βλαστών και στους οφθαλμούς, πάνω στα οποία διακρίνονται μαύρα στίγματα, οι αγενείς καρποφορίες του παθογόνου (ακέρβουλα). Οι μολύνσεις γίνονται με τα σπόριά του (κονίδια) και αρχίζουν την άνοιξη με βροχερό και δροσερό καιρό και το φθινόπωρο, όταν πέφτουν τα φύλλα. Για την πραγματοποίηση της μόλυνσης (βλάστηση σπορίων) είναι αναγκαίο οι φυτικές επιφάνειες να είναι βρεγμένες για αρκετές ώρες. Ιστοί εξασθενημένοι από παγετούς ή άλλα αίτια (π.χ. εξώασκο) είναι πιο ευαίσθητοι.
Προσβάλλονται τα φύλλα, οι βλαστοί, οι οφθαλμοί, τα άνθη και οι καρποί. Τα πιο χαρακτηριστικά συμπτώματα της ασθένειας εμφανίζονται στα φύλλα και στους νεαρούς καρπούς. Στα φύλλα σχηματίζονται μικρές, κοκκινωπές κηλίδες που στη συνέχεια παρουσιάζουν ένα καστανό δαχτυλίδι. Πάνω στις κηλίδες εμφανίζονται μαύρα στίγματα, οι καρποφορίες του μύκητα. Τελικά, μετά τη νέκρωση και το πέσιμο του κέντρου τους σχηματίζονται οπές, γνωστές σαν τρύπες από σκάγια. Στους καρπούς σχηματίζονται οι τυπικές κοκκινωπές κηλίδες, οι οποίες αργότερα σκουραίνουν, αποφελλώνονται, σκάζουν και εκκρίνεται κόμμι. Στους βλαστούς σχηματίζονται αρχικά κοκκινωπές κηλίδες, οι οποίες εξελίσσονται σε νεκρώσεις των ιστών και το χειμώνα γίνονται έλκη, που βγάζουν κόμμι. Τόσο το τμήμα του βλαστού, όσο και τα μάτια στο τμήμα πάνω από την προσβεβλημένη περιοχή, ξεραίνονται.
Για την αντιμετώπιση αυτής της ασθένειας είτε καταστρέφουμε τα προσβεβληµένα όργανα ώστε να µειώσουμε τις πηγές µολύσµατος, είτε γίνονται προληπτικοί ψεκασµοί στο 75% της πτώσης των φύλλων µε χαλκούχα, οργανικά ή βενζιµιδαζολικά µυκητοκτόνα. Ο επόµενος ψεκασµός εφαρµόζεται λίγο πριν την διόγκωση των οφθαλµών και ακολουθεί άλλος στην έναρξη της βλαστήσεως µε οργανικό µυκητοκτόνο.
