Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ασθένεια μελιτζάνας Σκληροτίνια"
(Νέα σελίδα με 'Την ασθένεια προκαλεί ο εδαφογενής μύκητας Sclerotinia sclerotiorum, που επιβι...') |
|||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| + | [[Image:Προσβολή καρπού μελιτζάνας από Σκληροτίνια.jpg|thumb|px100|Προσβολή καρπού μελιτζάνας από Σκληροτίνια]] | ||
Την [[Ασθένειες μελιτζάνας|ασθένεια]] προκαλεί ο εδαφογενής μύκητας Sclerotinia sclerotiorum, που επιβιώνει κυρίως στο [[Εδαφικές συνθήκες μελιτζάνας|έδαφος]] με τη μορφή σκληρωτίων, τα οποία παραμένουν ζωντανά για 6-8 χρόνια. Τα σκληρώτια βλαστάνουν σε θερμοκρασία 23<sup>o</sup>C και με υψηλή υγρασία σχηματίζουν μυκήλιο ή καρποφορίες (αποθήκια με ασκούς και ασκοσπόρια). Η ανάπτυξη της ασθένειας γίνεται από 3-27<sup>o</sup>C. Στη χώρα μας, η πιο ευνοϊκή περίοδος για την εμφάνιση και εξάπλωση της ασθένειας είναι μεταξύ Οκτωβρίου και Απριλίου. Η ασθένεια μεταδίδεται κυρίως με τα ασκοσπόρια του μύκητα, που μεταφέρονται με τον άνεμο, με το νερό [[Άρδευση μελιτζάνας|άρδευσης]], το έδαφος τα ζώα και τα εργαλεία. Τα αρχικά συμπτώματα της ασθένειας εμφανίζονται με τη μορφή μαλακής σήψης στην περιοχή του λαιμού, η οποία στη συνέχεια επεκτείνεται προς τα πάνω και προς τα κάτω, στις [[Βοτανικά χαρακτηριστικά μελιτζάνας|ρίζες]]. Οι προσβεβλημένοι ιστοί χάνουν το πράσινο χρώμα τους, αποκτούν γαλακτόχροη όψη ενώ σε έντονες προσβολές εμφανίζουν έλκη με μαλακή υφή, ο βλαστός γίνεται κούφιος με πλούσιο λευκό μυκήλιο. Στους [[Μελιτζάνα προϊόν|καρπούς]] τα συμπτώματα εμφανίζονται με τη μορφή μεγάλων, υδαρών, υπόλευκου χρώματος κηλίδων στις οποίες με συνθήκες υψηλής υγρασίας σχηματίζεται το μυκήλιο και τα σκληρώτια του μύκητα. Οι βασικοί μέθοδοι καταπολέμησης της ασθένειας είναι: | Την [[Ασθένειες μελιτζάνας|ασθένεια]] προκαλεί ο εδαφογενής μύκητας Sclerotinia sclerotiorum, που επιβιώνει κυρίως στο [[Εδαφικές συνθήκες μελιτζάνας|έδαφος]] με τη μορφή σκληρωτίων, τα οποία παραμένουν ζωντανά για 6-8 χρόνια. Τα σκληρώτια βλαστάνουν σε θερμοκρασία 23<sup>o</sup>C και με υψηλή υγρασία σχηματίζουν μυκήλιο ή καρποφορίες (αποθήκια με ασκούς και ασκοσπόρια). Η ανάπτυξη της ασθένειας γίνεται από 3-27<sup>o</sup>C. Στη χώρα μας, η πιο ευνοϊκή περίοδος για την εμφάνιση και εξάπλωση της ασθένειας είναι μεταξύ Οκτωβρίου και Απριλίου. Η ασθένεια μεταδίδεται κυρίως με τα ασκοσπόρια του μύκητα, που μεταφέρονται με τον άνεμο, με το νερό [[Άρδευση μελιτζάνας|άρδευσης]], το έδαφος τα ζώα και τα εργαλεία. Τα αρχικά συμπτώματα της ασθένειας εμφανίζονται με τη μορφή μαλακής σήψης στην περιοχή του λαιμού, η οποία στη συνέχεια επεκτείνεται προς τα πάνω και προς τα κάτω, στις [[Βοτανικά χαρακτηριστικά μελιτζάνας|ρίζες]]. Οι προσβεβλημένοι ιστοί χάνουν το πράσινο χρώμα τους, αποκτούν γαλακτόχροη όψη ενώ σε έντονες προσβολές εμφανίζουν έλκη με μαλακή υφή, ο βλαστός γίνεται κούφιος με πλούσιο λευκό μυκήλιο. Στους [[Μελιτζάνα προϊόν|καρπούς]] τα συμπτώματα εμφανίζονται με τη μορφή μεγάλων, υδαρών, υπόλευκου χρώματος κηλίδων στις οποίες με συνθήκες υψηλής υγρασίας σχηματίζεται το μυκήλιο και τα σκληρώτια του μύκητα. Οι βασικοί μέθοδοι καταπολέμησης της ασθένειας είναι: | ||
| Γραμμή 13: | Γραμμή 14: | ||
* Αμειψισπορά 3-4 ετών με σιτηρά. | * Αμειψισπορά 3-4 ετών με σιτηρά. | ||
| − | * Χημική καταπολέμηση: Προληπτικοί ψεκασμοί με maneb, mancozeb κ.ά. | + | * Χημική καταπολέμηση: Προληπτικοί ψεκασμοί με maneb, mancozeb κ.ά. |
[[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | ||
Αναθεώρηση της 10:26, 17 Ιουνίου 2013
Την ασθένεια προκαλεί ο εδαφογενής μύκητας Sclerotinia sclerotiorum, που επιβιώνει κυρίως στο έδαφος με τη μορφή σκληρωτίων, τα οποία παραμένουν ζωντανά για 6-8 χρόνια. Τα σκληρώτια βλαστάνουν σε θερμοκρασία 23oC και με υψηλή υγρασία σχηματίζουν μυκήλιο ή καρποφορίες (αποθήκια με ασκούς και ασκοσπόρια). Η ανάπτυξη της ασθένειας γίνεται από 3-27oC. Στη χώρα μας, η πιο ευνοϊκή περίοδος για την εμφάνιση και εξάπλωση της ασθένειας είναι μεταξύ Οκτωβρίου και Απριλίου. Η ασθένεια μεταδίδεται κυρίως με τα ασκοσπόρια του μύκητα, που μεταφέρονται με τον άνεμο, με το νερό άρδευσης, το έδαφος τα ζώα και τα εργαλεία. Τα αρχικά συμπτώματα της ασθένειας εμφανίζονται με τη μορφή μαλακής σήψης στην περιοχή του λαιμού, η οποία στη συνέχεια επεκτείνεται προς τα πάνω και προς τα κάτω, στις ρίζες. Οι προσβεβλημένοι ιστοί χάνουν το πράσινο χρώμα τους, αποκτούν γαλακτόχροη όψη ενώ σε έντονες προσβολές εμφανίζουν έλκη με μαλακή υφή, ο βλαστός γίνεται κούφιος με πλούσιο λευκό μυκήλιο. Στους καρπούς τα συμπτώματα εμφανίζονται με τη μορφή μεγάλων, υδαρών, υπόλευκου χρώματος κηλίδων στις οποίες με συνθήκες υψηλής υγρασίας σχηματίζεται το μυκήλιο και τα σκληρώτια του μύκητα. Οι βασικοί μέθοδοι καταπολέμησης της ασθένειας είναι:
- Βαθύ όργωμα του εδάφους για κάλυψη των σκληρωτίων που υπάρχουν στα υπολείμματα της καλλιέργειας.
- Ηλιοαπολύμανση εδάφους θερμοκηπίου.
- Καλή αποστράγγιση εδάφους θερμοκηπίου (εδαφοβελτίωση).
- Χρησιμοποίηση φυσικών κατασταλτικών εδάφους.
- Άμεση απομάκρυνση και καταστροφή των έντονα προσβεβλημένων φυτών.
- Αμειψισπορά 3-4 ετών με σιτηρά.
- Χημική καταπολέμηση: Προληπτικοί ψεκασμοί με maneb, mancozeb κ.ά.
