Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ασθένεια πιπεριάς Βοτρύτης"
| Γραμμή 7: | Γραμμή 7: | ||
[[είναι ασθένεια του φυτού::Πιπεριά φυτό| ]] | [[είναι ασθένεια του φυτού::Πιπεριά φυτό| ]] | ||
[[είναι ασθένεια του καρπού::Πιπεριά προϊόν| ]] | [[είναι ασθένεια του καρπού::Πιπεριά προϊόν| ]] | ||
| + | [[είναι ασθένεια της::Πιπεριά θερμοκηπίου φυτό| ]] | ||
| + | [[είναι ασθένεια του φυτού::Πιπεριά θερμοκηπίου φυτό| ]] | ||
| + | [[είναι ασθένεια του καρπού::Πιπεριά θερμοκηπίου προϊόν| ]] | ||
[[είναι προσβολή της ασθένειας::Βοτρύτης| ]] | [[είναι προσβολή της ασθένειας::Βοτρύτης| ]] | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 13:33, 18 Νοεμβρίου 2013
Η μεγαλύτερη απειλή για την πιπεριά είναι αυτή η ασθένεια. Οφείλεται στον μύκητα Botrytis cinerea. Πρόκειται για παθογόνο που προσβάλει αρκετά είδη λαχανικών και εμφανίζεται κυρίως σε θερμοκηπιακές καλλιέργειες, προσβάλλοντας όλα τα μέρη του φυτού. Οι προσβεβλημένοι ιστοί του στελέχους μαλακώνουν, γίνονται υδαρείς και στη συνέχεια νεκρώνονται. Πάνω στα φύλλα και σε πληγές πάνω στο στέλεχος σχηματίζονται κηλίδες, εντοπισμένες σε ομόκεντρους κύκλους. Οι κηλίδες μοιάζουν αρκετά με εκείνες της αλτερνάριας, αλλά εδώ καλύπτονται με χαρακτηριστικό γκρίζο μυκήλιο. Στους καρπούς η προσβολή ξεκινάει από τα σέπαλα και στη συνέχεια εισέρχεται στον καρπό, προκαλώντας μαλάκωμα. Τα συμπτώματα ξεκινούν από το κάτω μέρος του καρπού. Το παθογόνο προκαλεί και μετασυλλεκτικές σήψεις, χωρίς να είναι αρχικά ορατή η προσβολή των καρπών. Για την ανάπτυξη του παθογόνου είναι απαραίτητη η υψηλή υγρασία (πχ βροχοπτώσεις) και θερμοκρασία 15-20oC. Η μεταφορά του μολύσματος (κονίδια του μύκητα) γίνεται κυρίως με άνεμο. Το παθογόνο συμπεριφέρεται ως σαπρόφυτο, καθώς παρουσιάζεται πάνω στους νεκρούς φυτικούς ιστούς (πληγές, νεκρά σέπαλα κα). Η ασθένεια αναπτύσσεται σε συνθήκες υψηλής υγρασίας του εδάφους και της ατμόσφαιρας. Γι' αυτό κύριο μέτρο πρόληψης αποτελεί η αποφυγή υπερβολικής υγρασίας στο χώρο ανάπτυξης των φυτών (κυρίως στο θερμοκήπιο). Σε θερμοκηπιακές καλλιέργειες καλό είναι να λαμβάνονται προληπτικά μέτρα, όπως αύξηση της νυχτερινής θερμοκρασίας και αύξηση του αερισμού κατά τη διάρκεια της ημέρας. Ακόμα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ανθεκτικά υποκείμενα, αραιή φύτευση ή απομάκρυνση των παλιών ξεραμένων φύλλων (λόγω ηλικίας). Η σωστή θρέψη των φυτών και η μείωση της διαφοράς θερμοκρασίας μεταξύ ημέρας και νύχτας, όταν η διαφορά είναι μεγάλη, μειώνει την πιθανότητα εξασθένησης των φυτών και προσβολής τους από το παθογόνο.
