Ασθένειες αραχίδας
Λευκή σήψη
Είναι η πιο διαδεδομένη παγκοσμίως και καταστρεπτική ασθένεια της αραχίδας, συχνά εμφανιζόμενη και στη χώρα μας. Η προσβολή αρχίζει στη βάση του φυτού ακριβώς κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Τα πρώτα συμπτώματα που παρατηρούνται στο χωράφι είναι μαρασμός και χλώρωση των βλαστών ή ολόκληρου του φυτού, εάν προσβληθεί ο κεντρικός βλαστός. Τα φύλλα γίνονται καστανά και πέφτουν. Όλα τα προσβεβλημένα μέρη του φυτού καλύπτονται από κηλίδες ανοικτού καστανού χρώματος, ενώ άσπρο μυκήλιο (από το οποίο πήρε το όνομα η ασθένεια) καλύπτει τα σηπόμενα μέρη του φυτού και το έδαφος γύρω από τα φυτά. Οι προσβεβλημένοι μέσα στο έδαφος λοβοί σαπίζουν. Ευνοϊκό περιβάλλον για την ανάπτυξη της ασθένειας είναι τα ελαφρά αμμώδη εδάφη και άριστη θερμοκρασία οι 30-35oC.
Ο μύκητας παραμένει στα υπολείμματα της καλλιέργειας με τη μορφή σκληρωτίων, καθώς και μυκηλίου και έτσι διατηρείται από τη μια χρονιά στην άλλη. Προσβάλλει πολλά είδη φυτών και τις περισσότερες καλλιέργειες που συμμετέχουν στην αμειψισπορά με την αραχίδα. Μεταδίδεται με τα εργαλεία κατεργασίας, το νερό, τα ζώα και τον άνθρωπο.
Η ασθένεια αυτή αντιμετωπίζεται με καλλιεργητικά μέτρα (αμειψισπορά, καταστροφή των ζιζανίων και των υπολειμμάτων της καλλιέργειας και παράχωμά τους σε μεγάλο βάθος) και μερικώς με μυκητοκτόνα. Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος είναι η χρησιμοποίηση ανθεκτικών ποικιλιών.
Σκληρωτίνια
Η ασθένεια αυτή παρουσιάζει περίπου την ίδια συμπτωματολογική εικόνα με την λευκή σήψη. Η διάκριση μεταξύ των δύο γίνεται από τη διαφορά των σκληρωτίων στο μέγεθος, το σχήμα και τη διάταξη. Ο βιολογικός κύκλος και οι συνθήκες ανάπτυξης είναι περίπου ίδιες με του μύκητα S. rolfsii.
Για την αντιμετώπισή του δεν υπάρχει αποτελεσματική χημική καταπολέμηση. Συνιστώνται διάφορα καλλιεργητικά μέτρα (αμειψισπορά, αποφυγή μολυσμένου σπόρου, όχι υπερβολική υγρασία, καταστροφή φυτικών υπόλειμμάτων κ.ά.) και χρησιμοποίηση ανθεκτικών ποικιλιών.
Ριζοκτόνια
Αναφέρονται προσβολές από ριζοκτόνια σε ολόκληρο τόν κόσμο. Η οικονομική της σημασία είναι δύσκολο να προσδιορισθεί γιατί συνήθως συνυπάρχει με άλλα παθογόνα του εδάφους και του φυλλώματος. Η ασθένεια επεκτάθηκε με τη χρησιμοποίηση της άρδευσης και την καλλιέργεια πυκνών πληθυσμών. Προσβάλλει τους σπόρους πριν ή σχεδόν μετά τη βλάστηση, καταστρέφει τα νεαρά φυτάρια ή σχηματίζει έλκη στο υποκοτύλιο και την πασσαλώδη ρίζα. Αργότερα η προσβολή επεκτείνεται σε ολόκληρο το ριζικό σύστημα και τα φυτά καταστρέφονται. Οι βλαστοί των φυτών, όταν βρίσκονται σε επαφή με το έδαφος, εποικίζονται από το μύκητα, μαραίνονται και πεθαίνουν. Σε συνθήκες υψηλής υγρασίας, η προσβολή φθάνει στην κορυφή του φυτού οπότε καταστρέφονται τα φύλλα και οι βλαστοί. Ο μύκητας επίσης αρχικά προσβάλλει τα γυνοφόρια και στη συνέχεια τους λοβούς σε όλα τα στάδια ανάπτυξης.
Αντιμετωπίζεται με καλλιεργητικά μέτρα, με απολύμανση του σπόρου και με ψεκασμούς των νεαρών φυταρίων με διασυστηματικά μυκητοκτόνα. Εμπορικές ποικιλίες με αντοχή στο μύκητα δεν έχουν δημιουργηθεί.
Κερκόσπορα
Η ασθένεια ονομάζεται επίσης και "πρώιμη και όψιμη κηλίδωση των φύλλων" και η τέλεια μορφή του μύκητα είναι ο Mycosphaerella arachidis. Στα φύλλα σχηματίζονται αρχικά μικρά στίγματα κυκλικά ή ακανόνιστα με διάμετρο μέχρι 10mm, τα οποία μπορούν να ενωθούν μεταξύ τους και να σχηματίσουν μεγάλες νεκρωτικές κηλίδες, που τελικά οδηγούν στην πτώση των φύλλων. Οι κηλίδες στην πάνω επιφάνεια των φύλλων έχουν μέσης έντασης καστανό χρώμα και στην κάτω, ανοικτό καστανό. Ο μύκητας προσβάλλει επίσης τους μίσχους, τους βλαστούς και τα γυνοφόρια. Με την προσβολή των γυνοφορίων αποσυνδέονται οι λοβοί από το φυτό και κατά τη συγκομιδή παραμένουν στο έδαφος. Η διάδοση της ασθένειας είναι ταχύτατη σε πυκνές φυτείες και ευνοείται από την υγρασία.
Αντιμετωπίζεται με καλλιεργητικά μέτρα που αποσκοπούν κυρίως στον αποκλεισμό των αρχικών πηγών μόλυνσης και επιτυχώς με διάφορα μυκητοκτόνα.
Κηλιδωτός μαρασμός της ντομάτας
Σε πολλές χώρες η ασθένεια αυτή αποτελεί περιοριστικό παράγοντα στην καλλιέργεια της αραχίδας. Στη χώρα μας εντοπίσθηκε πρόσφατα στην περιοχή του Κιλκίς και προς το παρόν δεν αποτελεί σοβαρό πρόβλημα. Ο ιός μεταδίδεται με το θρίπα και τα μολυσμένα φυτά εμφανίζουν ποικιλία συμπτωμάτων με κύριο χαρακτηριστικό δακτυλιοειδείς κηλίδες και γραμμικά σχέδια στα φύλλα. Τα φυτά της αραχίδας που μολύνονται σε νεαρό στάδιο παραμένουν νάνα, παρουσιάζουν μικροφυλλία που συνοδεύεται με παραμόρφωση και δεν σχηματίζουν λοβούς. Σε όψιμες όμως προσβολές σχηματίζονται λιγότεροι λοβοί οι οποίοι είναι μικρότεροι και περιέχουν σπόρους ζαρωμένους με, αποχρωματισμένο περισπέρμιο και μειωμένη βλαστική ικανότητα.
Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης είναι η χρησιμοποίηση ανθεκτικών ποικιλιών. Συνιστάται επίσης και η λήψη ορισμένων μέτρων, όπως η πυκνή σπορά, χημική αντιμετώπιση του θρίπα, μη εγκατάσταση της καλλιέργειας κοντά σε ευπαθή είδη, καταπολέμηση των φυτών εθελοντών κ.ά.
