Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ασθένειες ευκάλυπτου"

Τελευταία αναθεώρηση της 12:54, 15 Ιουλίου 2016

Αρμιλλαρία

Ο μύκητας αυτός είναι παρασιτικός, ζει μέσα στο ξύλο του ξενιστή και τρέφεται απ’ αυτό. Δημιουργεί καρποφόρα σώματα ως μέρος της αναπαραγωγικής του διαδικασίας.

Φάσμα προσβαλλομένων: Οπωροφόρα δέντρα (ροδακινιά, βερικοκιά, αμυγδαλιά,κερασιά, μηλιά, αχλαδιά, ελαιόδεντρο, συκιά, μουσμουλιά και εσπεριδοειδή), διάφοροι τύποι μουριάς, ακτινίδιο, αμπέλι, τριανταφυλλιά, μιμόζα, θάμνοι της οικογένειας της ελιάς και φυλλοβόλα δασικά δέντρα.

Συχνότητα και σπουδαιότητα: Η ασθένεια είναι συνηθέστατη στη ανατολική και δυτική Ευρώπη και σοβαρότερη στη Νότια Ευρώπη, ιδιαίτερα στη Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία και Ελλάδα. Επιπλέον εμφανίζεται στις ΗΠΑ, Πολωνία και Βόρεια Ρωσία. Η σημασία της ασθένειας είναι ότι προκαλεί κιντρίνισμα φύλλων, επιβράδυνση της ανάπτυξης και πρόωρη φυλλόρροια ή αιφνίδιο μαρασμό του δέντρου ή και νέκρωση. Η ταχύτητα της παρακμής ποικίλει -άλλα δέντρα νεκρώνονται ταχύτατα, άλλα φθάνουν εκεί σε αρκετά χρόνια.

Συμπτώματα και παραλλαγές της ασθένειας:

Ο μύκητας προκαλεί σήψη στους σκληρούς ζωντανούς ιστούς των ριζών του ξενιστή του, μέσω των ενζύμων του. Αν και ο μύκητας αυτός είναι γνωστο ότι παράγει φυτοτοξίνες, η χημική δηλητηρίαση δεν επαρκεί για να τον αποφύγουμε. Κάποια από τα συμπτώματα είναι η μείωση της ανάπτυξης των βλαστών, ο αποχρωματισμός των φύλλων, και η παραγωγή πολυάριθμων μικροσκοπικών κώνων. Η σοβαρότητα των συμπτωμάτων στο φύλλωμα εξαρτάται από την ηλικία και το μέγεθος του ξενιστή, καθώς και από την έκταση της επίθεσης στις ρίζες. Συνήθως τα μικρά δέντρα υποκύπτουν γρήγορα, ενώ τα μεγάλα παρακμάζουν βαθμιαάι και νεκρώνονται σε χρόνο από 2 έως 8 έτη. Επιπλέον, εμφανίζονται κάτω από το φλοιό λευκά μυκήλια και μυκητησιακά ριζόμορφα μαύρου χρώματος συμπτώματα χαρακτηριστικά της Armillaria. Μερικές φορές οι μάζες αυτές των μυκήτων εκτείνονται πάνω ή κάτω από το έδαφος σε αρκετά εκατοστά, είτε στον κορμό είτε στη ρίζα αντίστοιχα.

Κύκλος ασθένειας:

Όλος ο κύκλος της ασθένειας ολοκληρώνεται στο έδαφος. Ο μύκητας συντηρείται ως μυκηλιακή μάζα στο νεκρό ξύλο που βρίσκεται εντός του εδάφους. Αυτό το μυκήλιο συχνά προστατεύεται από ψευδοσκληρώτια. Παράγει ριζόμορφα, τα οποία έρχονται σε επαφή με τις ρίζες και κολλούν πάνω τους με μια κολλώδη ουσία κι έπειτα δημιουργούν μικρά κλαδιά που διατρυπούν το φλοιό της ρίζας. Μερικές φορές η μόλυνση επέρχεται άμεσα με την επαφή του μολυσμένου ξύλου με την υγιή ρίζα. direct επαφή between colonized wood και healthy roots. Μετά την επίθεση, ο μύκητας εξαπλώνεται στη ρίζα με τα ριζόμορφα. Μετά τη νέκρωση του δέντρου, οι σάπιες ρίζες παραμένουν στο χώμα ως αφετηρία νέων ριζόμορφων κι έτσι ο κύκλος ανανεώνεται. Ο ρυθμός διάδοσης της ασθένειας εξαρτάται από το είδος της Armillaria που επιτίθεται, την ποσότητα του μολυσματικού υλικού (μολυσμένες ρίζες δέντρων ή ριζόμορφα), την απόσταση μεταξύ ξενιστή και μολυσματικού υλικού και το περιβάλλον.

Αντιμετώπιση: Είναι πολύ δύσκολη η αντιμετώπιση της ασθένειας επειδή τα όργανα του μύκητα βρίσκονται μέσα στο έδαφος και το μυκήλιο προστατεύεται μέσα στο νεκρωμένο ξύλο. Κάποια μέτρα είναι η αποφυγή φυτέματος σε επικίνδυνες περιοχές, η ολοκληρωτική απομάκρυνση των ριζών, η εναλλαγή καλλιεργειών και το τεχνητό άδειασμα των βάσεων των μυκητησιακών ριζών με δηλητηρίαση των υπολειμμάτων των ριζών, αφού καταστραφούν τα δέντρα. Άλλη επιλογή είναι τα χημικά μέτρα. Είναι όμως πολύ σημαντικό να είναι η καλλιέργεια καθαρή και όλα τα υπολείμματα του κλαδέματος να καίγονται και να μην ενσωματώνονται στο έδαφος ^[1]

Βιβλιογραφία

1. ↑ Ασθένεια ευκάλυπτου Αρμιλλαρία

Κερκοσπόρα

Η κερκόσπορα είναι η πιο σοβαρή ασθένεια των τεύτλων στη χώρα μας, διότι καταστρέφει τα φυτά προκαλώντας σημαντικές απώλειες στο βάρος και στο ζαχαρικό τίτλο. Στην Ελλάδα οι ζημιές μπορούν να φτάσουν το 40-50% της παραγωγής ζαχάρου.

Συμπτώματα

Στα τέλη Μαΐου-αρχές Ιουνίου, ανάλογα με την ανάπτυξη των φυτών και τις καιρικές συνθήκες, εμφανίζονται στα φύλλα μικρές γκρίζες-καφετιές κηλίδες, με κοκκινωπό-καστανό περιθώριο, που σιγά- σιγά πολλαπλασιάζονται και ξεραίνουν τελικά ολόκληρα τα φύλλα. Με υγρό καιρό στο κέντρο της κηλίδας εμφανίζονται μαύρα στίγματα και ένα γκρίζο-άσπρο χνούδι (καρποφορίες και σπόρια του παθογόνου), ιδιαίτερα στην κάτω επιφάνεια των φύλλων.

Στα τέλη Ιουλίου-τέλη Αυγούστου το χωράφι φαίνεται σαν καμμένο. Τα φυτά βγάζουν καινούρια φύλλα (αναβλάστηση), καταναλώνοντας ζάχαρη που είχε αποθηκευτεί στη ρίζα.

Παθογόνο- Συνθήκες ανάπτυξης

Η ασθένεια οφείλεται στο μύκητα Cercospora beticola. O μύκητας διαιωνίζεται με τη μορφή μικροσκληρωτίων και σπορίων (κονίδια) στα φύλλα ή επάνω στο σπόρο. Η μόλυνση ξεκινά όταν το σπόριο (κονίδιο) του παθογόνου βλαστάνει επάνω στο φύλλο με υγρό και ζεστό καιρό. Στη συνέχεια το μυκήλιο εισέρχεται στο φύλλο από τα στομάτια και ο μύκητας αναπτύσσεται στο εσωτερικό του. Τα σπόρια (κονίδια) διαδίδονται με τη βροχή και προκαλούν ασθένεια στα γύρω φυτά.

Η πολλή υγρασία στην περιοχή του φυλλώματος των φυτών και η θερμοκρασία των 25-30 βαθμών Κελσίου ευνοούν την ανάπτυξη και την εξάπλωση της ασθένειας. Συνεπώς, οι βροχές από τα μέσα Μαΐου και μετά, αφού κλείσουν οι γραμμές των τεύτλων, καθώς και τα ποτίσματα - ιδίως με τεχνητή βροχή - δημιουργούν ιδιαίτερα επικίνδυνες συνθήκες. Αντιμετώπιση

Το βασικό μέσο για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της ασθένειας είναι η εφαρμογή κατάλληλου προγράμματος ψεκασμών με εξειδικευμένα ωϊδιοκτόνα. Σε περιοχές που είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες χρησιμοποιούνται ποικιλίες που παρουσιάζουν αντοχή στην ασθένεια, όπως η ελληνική Βεργίνα και άλλες. Συμπληρωματικά συστήνεται να εφαρμόζεται ορθολογική άρδευση και αμειψισπορά.^[1]

Βιβλιογραφία

1. ↑ Κερκοσπόρα