Ατελής πληροφόρηση μεταξύ παραγωγών και εμπόρων

Από GAIApedia
Αναθεώρηση της 10:56, 13 Ιουνίου 2016 υπό τον K kaponi (Συζήτηση | συνεισφορές)

(διαφορά) ←Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεώτερη αναθεώρηση → (διαφορά)
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Η ατελής πληροφόρηση μεταξύ παραγωγού και αγοραστή των προϊόντων, είναι αποτέλεσμα της μέτρησης του κόστους. Για παράδειγμα, η μέτρηση των γνωρισμάτων του προϊόντος ή η μέτρηση της ανθρώπινης απόδοσης δημιουργούν ασυμμετρίες στην πληροφόρηση. Η μέτρηση του κόστους σε μία σχέση είναι προβληματική, όταν οι εμπορικά συναλλασσόμενοι έχουν αποκλίνοντα συμφέροντα. Η ατελής πληροφόρηση δίνει τη δυνατότητα ευκαιριακών συμπεριφορών από τα άτομα δυο τύπων, της μετά συμβατικής καιροσκοπίας που αναφέρεται στην έλλειψη προσπάθειας από μέρους του αντιπροσώπου και της προσυμβατικής καιροσκοπίας που αναφέρεται στη διαστρέβλωση της ικανότητας ή της ποιότητας από τον αντιπρόσωπο.

Το αποτέλεσμα της ατελούς πληροφόρησης είναι ότι οι αμοιβαία πλεονασματικές συναλλαγές ίσως να μην πραγματοποιηθούν γιατί το ένα ή το άλλο μέρος φοβάται μην εξαπατηθεί. Οι συνεταιρισμοί ιδρύθηκαν για να λύσουν τα προβλήματα μέτρησης μεταξύ των παραγωγών και των αγοραστών τους. Για παράδειγμα, οι πρώτοι συνεταιρισμοί ιδρύθηκαν γιατί κάποιο παραγωγοί δεν είχαν τη δυνατότητα να μετρήσουν την ποιότητα των φυτοφαρμάκων και των τροφών που αγόραζαν. Ο Hennesy (1996), έδειξε ότι η ατελής πληροφόρηση σχετικά με την ποιότητα του προϊόντος ίσως αποτέλεσε και την αιτία για την κάθετη ολοκλήρωση. Ακόμη, υποστήριξε ότι η ατελής πληροφόρηση είναι η αιτία για τη δημιουργία τοπικών πιστωτικών συνεταιρισμών από τους παραγωγούς (credit cooperatives). Το 19o αιώνα οι αγρότες δεν μπορούσαν να εξασφαλίσουν χρηματοδότηση με συμφέροντα επιτόκια. Τα επιτόκια ήταν πολύ υψηλά αντικατοπτρίζοντας την μονοπωλιακή δύναμη του τοπικού δανειστή και το υψηλό κόστος πληροφόρησης σχετικά με το δανειζόμενο. Οι τράπεζες βρίσκονταν συνήθως σε πόλεις, έχοντας δυσκολία στη συλλογή πληροφοριών για την πιστοληπτική ικανότητα των πελατών τους. Για τους παραπάνω λόγους, δημιουργήθηκαν συνεταιρισμοί οι οποίοι συνέλεγαν στοιχεία για τα μέλη τους και για οποιαδήποτε πίστωση χορηγούνταν σε αυτά, ήταν υπεύθυνοι. Έτσι είχαν ένα κίνητρο να συλλέγουν ορθές πληροφορίες για να μην έχουν πρόβλημα με την τράπεζα, κάτι που έκανε συμφέρον το επιτόκιο χρηματοδότησης.