Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Αύξηση ριζών"
| (3 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από ένα χρήστη δεν εμφανίζονται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
Η αύξηση της ρίζας επηρεάζεται: | Η αύξηση της ρίζας επηρεάζεται: | ||
| − | * Απ' τις [[Εδαφολογία|εδαφικές συνθήκες]] όπως είναι η συνεκτικότητα, το βάθος, η γονιμότητα και η [[Θερμοκρασία εδάφους|θερμοκρασία του εδάφους]] και το ύψος του εδαφικού ορίζοντα κατά τους χειμερινούς μήνες | + | * Απ' τις [[Εδαφολογία|εδαφικές συνθήκες]] όπως είναι η συνεκτικότητα, το βάθος, η γονιμότητα και η [[Θερμοκρασία εδάφους|θερμοκρασία του εδάφους]] και το ύψος του εδαφικού ορίζοντα κατά τους χειμερινούς μήνες. |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| + | * Από τις καλλιεργητικές φροντίδες όπως είναι το [[Κλάδεμα|κλάδεμα]] και το αραίωμα των καρπών των καρποφόρων δένδρων. | ||
| + | |||
| + | * Τα κληρονομικά χαρακτηριστικά των ειδών. | ||
| + | Οι [[Εισαγωγή στις ρίζες|ρίζες]] αυξάνουν κατά μήκος και διάμετρο. Κατά μήκος μεν με τη κυτταρική διαίρεση και μεγέθυνση των πρωτογενών ιστών, κατά διάμετρο δε με τη δευτερογενή μεριστωματική δραστηριοτητα στο αγγειώδες κάμβιο και το φελλοκάμβιο. Οι ρίζες διατρυπούν το έδαφος δια της μεγεθύνσεως των κυττάρων της ζώνης επιμηκύνσεως και δια προωθήσεως της αδιαφοροποίητης ακόμα μεριστωματικής κορυφής. Οι ρίζες λυγίζουν, όταν οι κορυφές τους συναντούν εμπόδια. Τα κύτταρα της ριζικής καλύπτρας καταστρέφονται, αλλά γρήγορα ανανεώνονται απ' εκείνα που προέρχονται απ' το επάκριο μερίστωμα. Η ικανότητα των ριζών να μεταφέρουν και ν' αποθηκεύουν τροφή και ανόργανα στοιχεία αυξάνει καθώς οι δευτερογενείς ξυλώδεις και ηθμώδεις ιστοί επεκτείνονται και οι ρίζες αυξάνουν κατά διάμετρο. Η καλή ανάπτυξη των ριζών εξαρτάται κυρίως απ' την υφή, τη θερμοκρασία και τη γονιμότητα του εδάφους. Οι λεπτές ρίζες αυξάνουν και απορροφούν το σύνολο του νερού του εδάφους σε αμμοπηλώδη εδάφη, γιατί το νερό συγκρατείται λιγότερο ισχυρά απ' τους μεγάλους κόκκους της [[Αμμώδη εδάφη|άμμου]] απ' ότι απ' τους λεπτούς κόκκους της αργίλου. Οι ρίζες δεν αυξάνουν πάρα πολύ σε πολύ αμμώδη εδάφη λόγω του μεγάλου όγκου του αέρα και της καλής αποστράγγισης (πορώδες), γιατί τα εδάφη αυτά χαρακτηρίζονται από μικρή προσκολλητική ικανότητα και είναι συνήθως άγονα. Γι' αυτό τα δενδροκομικά αυτά εδάφη χρειάζονται συχνά πότισμα και λίπανση. Η αύξηση | ||
| + | των ριζών αναστέλλεται, καθώς απορροφάται το νερό, και η περιεκτικότητα της εδαφικής υγρασίας μειώνεται. Τελικά, η περιεκτικότητα σε υγρασία θα μειωθεί σε βαθμό που οι ρίζες δε θα μπορούν να απορροφούν νερό επί μακρότερον. Η εδαφική υγρασία τότε βρίσκεται στο μόνιμο σημείο μαράνσεως. Οι ρίζες των καρποφόρων δένδρων δεν εκμεταλλεύονται αποτελεσματικά τα πολύ βαριά [[Αργιλώδη εδάφη|αργιλώδη εδάφη]], γιατί οι εδαφικοί κόκκοι είναι πολύ μικροί και υπερβολικά συμπαγείς. Επειδή στα εδάφη αυτά οι εδαφικοί πόροι είναι μικροί, το οξυγόνο μπορεί να μειωθεί σημαντικά και να επηρεάσει αρνητικά την αύξηση.. | ||
<ref name="Αύξηση ριζών"/> | <ref name="Αύξηση ριζών"/> | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 08:16, 2 Ιουνίου 2016
Η αύξηση της ρίζας επηρεάζεται:
- Απ' τις εδαφικές συνθήκες όπως είναι η συνεκτικότητα, το βάθος, η γονιμότητα και η θερμοκρασία του εδάφους και το ύψος του εδαφικού ορίζοντα κατά τους χειμερινούς μήνες.
- Από τις καλλιεργητικές φροντίδες όπως είναι το κλάδεμα και το αραίωμα των καρπών των καρποφόρων δένδρων.
- Τα κληρονομικά χαρακτηριστικά των ειδών.
Οι ρίζες αυξάνουν κατά μήκος και διάμετρο. Κατά μήκος μεν με τη κυτταρική διαίρεση και μεγέθυνση των πρωτογενών ιστών, κατά διάμετρο δε με τη δευτερογενή μεριστωματική δραστηριοτητα στο αγγειώδες κάμβιο και το φελλοκάμβιο. Οι ρίζες διατρυπούν το έδαφος δια της μεγεθύνσεως των κυττάρων της ζώνης επιμηκύνσεως και δια προωθήσεως της αδιαφοροποίητης ακόμα μεριστωματικής κορυφής. Οι ρίζες λυγίζουν, όταν οι κορυφές τους συναντούν εμπόδια. Τα κύτταρα της ριζικής καλύπτρας καταστρέφονται, αλλά γρήγορα ανανεώνονται απ' εκείνα που προέρχονται απ' το επάκριο μερίστωμα. Η ικανότητα των ριζών να μεταφέρουν και ν' αποθηκεύουν τροφή και ανόργανα στοιχεία αυξάνει καθώς οι δευτερογενείς ξυλώδεις και ηθμώδεις ιστοί επεκτείνονται και οι ρίζες αυξάνουν κατά διάμετρο. Η καλή ανάπτυξη των ριζών εξαρτάται κυρίως απ' την υφή, τη θερμοκρασία και τη γονιμότητα του εδάφους. Οι λεπτές ρίζες αυξάνουν και απορροφούν το σύνολο του νερού του εδάφους σε αμμοπηλώδη εδάφη, γιατί το νερό συγκρατείται λιγότερο ισχυρά απ' τους μεγάλους κόκκους της άμμου απ' ότι απ' τους λεπτούς κόκκους της αργίλου. Οι ρίζες δεν αυξάνουν πάρα πολύ σε πολύ αμμώδη εδάφη λόγω του μεγάλου όγκου του αέρα και της καλής αποστράγγισης (πορώδες), γιατί τα εδάφη αυτά χαρακτηρίζονται από μικρή προσκολλητική ικανότητα και είναι συνήθως άγονα. Γι' αυτό τα δενδροκομικά αυτά εδάφη χρειάζονται συχνά πότισμα και λίπανση. Η αύξηση των ριζών αναστέλλεται, καθώς απορροφάται το νερό, και η περιεκτικότητα της εδαφικής υγρασίας μειώνεται. Τελικά, η περιεκτικότητα σε υγρασία θα μειωθεί σε βαθμό που οι ρίζες δε θα μπορούν να απορροφούν νερό επί μακρότερον. Η εδαφική υγρασία τότε βρίσκεται στο μόνιμο σημείο μαράνσεως. Οι ρίζες των καρποφόρων δένδρων δεν εκμεταλλεύονται αποτελεσματικά τα πολύ βαριά αργιλώδη εδάφη, γιατί οι εδαφικοί κόκκοι είναι πολύ μικροί και υπερβολικά συμπαγείς. Επειδή στα εδάφη αυτά οι εδαφικοί πόροι είναι μικροί, το οξυγόνο μπορεί να μειωθεί σημαντικά και να επηρεάσει αρνητικά την αύξηση.. [1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Γενική Δενδροκομία, του Καθηγητή Δενδροκομίας Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Κωνσταντίνου Α. Ποντίκη, 1997.
