Διαγραφή μελών συνεταιρισμού

Από GAIApedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
  1. Με αιτιολογημένη απόφαση του διοικητικού συμβουλίου διαγράφεται μέλος του συνεταιρισμού, όταν :
    • Δεν έχει πλέον τις προϋποθέσεις εγγραφής,
    • Τεθεί υπό δικαστική συμπαράσταση.
    • Αρνείται χωρίς λόγο την εκπλήρωση των υποχρεώσεών του απέναντι στο συνεταιρισμό και δεν εφαρμόζει τις διατάξεις του παρόντος καταστατικού, του νόμου, του εσωτερικού κανονισμού λειτουργίας και τις αποφάσεις της γενικής συνέλευσης.
    • Ανταγωνίζεται το συνεταιρισμό, στον οποίο είναι μέλος .
    • Βλάπτει από πρόθεση τα συμφέροντα του συνεταιρισμού και ιδίως με την άσκηση κάθε δραστηριότητας, η οποία στρέφεται εναντίον των οικονομικών ή ηθικών συμφερόντων του συνεταιρισμού.
  2. Το διοικητικό συμβούλιο πριν από την απόφασή του περί διαγραφής συνεταίρου, τάσσει σ' αυτόν δεκαήμερη προθεσμία για παροχή εξηγήσεων και άρση του λόγου διαγραφής, αν συντρέχει τέτοια περίπτωση.
  3. Κατά της απόφασης διαγραφής επιτρέπεται προσφυγή του διαγραφέντος στη γενική συνέλευση. Τη διαγραφή στη γενική συνέλευση εισηγείται το διοικητικό συμβούλιο, που υποχρεούται όπως και η γενική συνέλευση να ακούσει προηγουμένως το υπό διαγραφή μέλος.
  4. Η απώλεια της ιδιότητας του μέλους που διαγράφεται, επέρχεται με την κοινοποίηση της απόφασης του διοικητικού συμβουλίου ή της γενικής συνέλευσης.
  5. Στα μέλη, που διαγράφονται για τους λόγους που αναφέρονται ανωτέρω, δεν επιστρέφονται οι υποχρεωτικές μερίδες.

Σε περίπτωση θανάτου μέλους του συνεταιρισμού, ο κληρονόμος ή όταν υπάρχουν περισσότεροι κληρονόμοι, αυτός που υποδείχθηκε με έγγραφη συμφωνία τους, εφόσον έχει τις προϋποθέσεις του νόμου και του καταστατικού να γίνει μέλος, υπεισέρχεται σε όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του μέλους που πέθανε. Η δήλωση - αίτηση του κληρονόμου για τη συνέχιση στο πρόσωπό του της συνεταιριστικής ιδιότητας του μέλους που πέθανε, υποβάλλεται στο διοικητικό συμβούλιο του συνεταιρισμού μέσα σε προθεσμία τεσσάρων (4) μηνών από την ημερομηνία του θανάτου του μέλους. Αν δεν υποδειχθεί, η ονομαστική αξία της μερίδας, όπως τυχόν έχει προσαυξηθεί ή μειωθεί ανάλογα, όταν υπάρχει ζημία, αποδίδεται στους κληρονόμους στο τέλος της χρήσης.