Εδαφοκλιματικές συνθήκες στέβιας

Από GAIApedia
Αναθεώρηση της 14:15, 20 Ιουλίου 2015 υπό τον P chasapis (Συζήτηση | συνεισφορές)

(διαφορά) ←Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεώτερη αναθεώρηση → (διαφορά)
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Προτιμά τα καλά αποστραγγιζόμενα, αμμώδη ή αμμοαργιλώδη εδάφη. Ως προς την αντίδραση του εδάφους, καταλληλότερα θεωρούνται τα εδάφη με ελαφρώς όξινη αντίδραση, ενώ αν καλλιεργηθεί σε αλκαλικά εδάφη (pH≥8) η ανάπτυξη του φυτού θα είναι περιορισμένη και αργή. Δεν αναπτύσσεται σε αλατούχα εδάφη. Αναπτύσσεται σε θερμοκρασία από 15 - 30oC με μέγιστη θερμοκρασία 41oC. Οι παρατεταμένες όμως υψηλές θερμοκρασίες και ιδιαίτερα οι καύσωνες επηρεάζουν όχι μόνο την απόδοση σε ξηρά φύλλα αλλά και την περιεκτικότητα των φύλλων σε γλυκαντικές ουσίες. Αναπτύσσεται σε κλίματα που κυμαίνονται από εύκρατα ως τροπικά και δεν αντέχει σε χαμηλές θερμοκρασίες (κάτω από -6oC). Για το λόγο αυτό, στη χώρα μας, η σπορά θα πρέπει να γίνεται σε σπορεία νωρίς την άνοιξη και η μεταφύτευση να γίνει μετά την παρέλευση των τελευταίων αναμενόμενων παγετών. Είναι φωτόφιλο φυτό και δεν αναπτύσσεται σε σκιερές τοποθεσίες. Η φωτοπερίοδος είναι ο πλέον καθοριστικός παράγοντας στην καλλιέργεια στέβιας και επηρεάζει την εξέλιξη του φυτού από το φύτρωμα στο σπορείο μέχρι τη συλλογή του σπόρου. Συμβάλλει ακόμα στην εξέλιξη των γλυκαντικών ουσιών, αφού η στέβια είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη και αρχίζει να ανθίζει στα τέλη Σεπτεμβρίου, τότε που η διάρκεια της ημέρας είναι κάτω από 13 ώρες. Οι χαμηλές θερμοκρασίες του φθινοπώρου επηρεάζουν το υπέργειο τμήμα του φυτού, το οποίο το χειμώνα ξεραίνεται. Όσο αφορά το ριζικό σύστημα φαίνεται να αντέχει και σε θερμοκρασίες έως -10oC και από το Μάρτιο θα έχουμε αναβλάστηση

Η στέβια αναπτύσσεται σε υποτροπικά υγρά κλίματα με ύψος βροχής πάνω από 700-800mm το έτος. Το φυσικό περιβάλλον της στέβια βρίσκεται κοντά στο 22o με 23o νότιο παράλληλο και 54o - 56o γεωγραφικό πλάτος. Οι βροχοπτώσεις στον ελλαδικό χώρο υπάρχουν κυρίως το χειμώνα, την περίοδο δηλαδή που το φυτό δεν είναι στο χωράφι ή που δεν τις έχει ανάγκη. Αυτό σημαίνει ότι θα χρειαστεί όγκο νερού στα ποτίσματα, όμοιο με την ποσότητα νερού που χρειάζεται η καλλιέργεια βαμβακιού. Η μόνη διαφορά είναι ότι θα χρειαστούν πιο συχνά ποτίσματα με λιγότερο νερό, λόγω του επιφανειακού, θυσανώδους ριζικού συστήματος της στέβια.[1]

Βιβλιογραφία

  1. Οδηγός καλλιέργειας στέβια, των Κωνσταντίνου και Παναγιώτη Ζαχοκώστα.