Εχθροί αραβόσιτου
Σιδηροσκώληκες
Agriotes spp. και Melanotus spp.-Coleoptera, οικ. Elateridae. Προσβάλλουν ως προνύμφες τους βλαστάνοντες σπόρους και τις ρίζες των νεαρών φυτών του αραβοσίτου. Αποτέλεσμα είναι η διαμόρφωση ανομοιόμορφης φυτείας λόγω της δημιουργίας πολλών κενών κηλίδων προσβολής. Σε σοβαρές προσβολές είναι δυνατή η απώλεια ολόκληρης της φυτείας. Είναι έντομα εδάφους που συμπληρώνουν τον βιολογικό τους κύκλο σε ένα ή περισσότερα χρόνια. Η νύμφωση γίνεται σε εδαφικά κελλιά στο μέσο του καλοκαιριού. Τα ακμαία εμφανίζονται στο τέλος του καλοκαιριού και διαχειμάζουν στο έδαφος στα κελλιά όπου έλαβε χώρα η νύμφωση. Την άνοιξη γίνεται η ωοτοκία στο έδαφος και οι προνύμφες προσβάλλουν τα νεαρά φυτά του αραβοσίτου και άλλων σιτηρών.
Η αντιμετώπιση του εχθρού αυτού περιλαμβάνει καλλιεργητικές τεχνικές και χημική καταπολέμηση. Στις πρώτες περιλαμβάνεται αμειψισπορά βραχείας διάρκειας χωρίς αγροστώδη, με αγρανάπαυση ή με καλλιέργεια σαρκόχροου τριφυλλιού ή Fagopyrum για χλωρή λίπανση. Επιβάλλεται επίσης η καλοκαιρινή βαθειά αναστροφή του εδάφους σε αγρούς με μεγάλο πληθυσμό εντόμων. Από τις χημικές μεθόδους συνιστάται η επένδυση του σπόρου με εντομοκτόνα σε ήπιες προσβολές. Σε αγρούς με βεβαρυμένο ιστορικό προσβολών συνιστάται η χρήση εντομοκτόνων εδάφους, τα οποία εφαρμόζονται ή στη γραμμή σποράς ή επιφανειακά πρίν από τη σπορά και μετά ακολουθεί ενσωμάτωση.
Αγρότιδες
Agrotis spp.-Lepidoptera, οικ. Noctuidae. Οι εχθροί αυτοί προσβάλλουν ως κάμπιες τα νεαρά φυτά με αποτέλεσμα την αποκοπή του στελέχους κοντά στην επιφάνεια του εδάφους. Συνέπεια των προσβολών είναι η δημιουργία πολλών κενών στη φυτεία, έτσι ώστε σε σοβαρές προσβολές να είναι αναγκαία η επανασπορά του αγρού. Συνήθως έχουν 1 γενεά τον χρόνο. Τα ακμαία εμφανίζονται το καλοκαίρι και ωοτοκούν νωρίς το φθινόπωρο σε φυτικά υπολείμματα. Οι κάμπιες (κυρτωμένες στην εμφάνιση) διαχειμάζουν στο έδαφος και την άνοιξη προσβάλλουν τα νεαρά φυτά του αραβοσίτου. Η νύμφωση γίνεται κατά τις αρχές του καλοκαιριού στο έδαφος μέσα σε κελλιά.
Όπου τα εδάφη δεν υπόκεινται σε σοβαρούς κινδύνους διάβρωσης συνιστάται ένα φθινοπωρινό όργωμα (αναστροφή) για ενσωμάτωση των φυτικών υπολειμμάτων και καταστροφή των νεαρών προνυμφών. Υπάρχει επίσης δυνατότητα χημικής καταπολέμησης μόλις παρατηρηθούν προσβολές με εντομοκτόνα εδάφους σε ζώνες παράλληλες προς τις προσβεβλημένες γραμμές σποράς ή με δολώματα.
Calendra maidis
Coleoptera, οικ. Curculionidae. Προσβάλλει ως ακμαίο τα φύλλα και το κορυφαίο μερίστωμα των νεαρών φυτών και ως προνύμφη τα στελέχη περισσότερο ανεπτυγμένων φυτών. Προκαλεί κενά στη φυτεία και νανισμό των φυτών. Ενδημεί σε υγρές περιοχές. Εχει 1 γενεά τον χρόνο. Διαχειμάζει ως ακμαίο σε φυτικά υπολείμματα και προσβάλλει τα νεαρά φυτά του αραβοσίτου την άνοιξη. Τα ακμαία ωοτοκούν νωρίς το καλοκαίρι και οι προνύμφες προσβάλλουν τα στελέχη του αραβοσίτου. Η νύμφωση είναι βραχεία και πραγματοποιείται στις αρχές του φθινοπώρου.
Η στράγγιση των υγρών εδαφών αποτελεί έναν τρόπο αντιμετώπισης των προσβολών απ' τον εχθρό. Επίσης συνιστάται να καταστρέφεται η αυτοφυής βλάστηση που αποτελεί ενδιάμεσο ξενιστή του εντόμου (διάφορα είδη Poa και Phalaris, Phleum pratense, κ.ά.). Από χημικής πλευράς, συνιστάται ψεκασμός με Terbufos ή Carbosulfan στις γραμμές σποράς μόλις εκδηλωθούν συμπτώματα προσβολής.
Hylemya cilicrura
Diptera, οικ. Anthomyiidae. Προσβάλλει ως προνύμφη τα βλαστάνοντα σπέρματα στο έδαφος και αργότερα τα νεαρά φυτά του αραβοσίτου αλλά και αρκετών λαχανοκομικών φυτών. Προκαλεί κενά στον αγρό. Ευνοείται σε ψυχρά και υγρά εδάφη κατά την άνοιξη και το φθινόπωρο. Εμφανίζει συνήθως 1 γενεά τον χρόνο. Τα ακμαία, παρόμοια με τις συνηθισμένες μύγες, ωοτοκούν σε φυτικά ή ζωϊκά υπολείμματα και οι προνύμφες προσβάλλουν βλαστάνοντα σπέρματα και νεαρά φυτά. Θεωρείται ότι διαχειμάζει ως νύμφη.
Σε εδάφη με μεγάλα ποσά φυτικής μάζας σε αποσύνθεση συνιστάται η χρήση σπόρου μεγάλης ζωτικότητας και η ρηχή σπορά. Καλά αποτελέσματα έχει δώσει η απολύμανση του σπόρου με διάφορα εντομοκτόνα, όπως και η εφαρμογή εντομοκτόνων εδάφους πρίν από τη σπορά και η ενσωμάτωσή τους μαζί με το λίπασμα.
Είδη του γένους Diabrotica
D. longicornis, D. undecimpunctata-Coleoptera, οικ. Chrysomelidae. Προσβάλλουν ως προνύμφες τις ρίζες και τους οφθαλμούς της βάσης του αραβοσίτου και ως ακμαία το φύλλωμα και τους στύλους. Αποτέλεσμα της προσβολής των ριζών (οι οποίες λαμβάνουν ένα χρώμα καστανόφαιο) είναι μία αυξημένη τάση πλαγιάσματος των φυτών. Το D. undecimpunctata παράλληλα προσβάλλει και τη βάση του στελέχους με αποτέλεσμα το έντονο αδέλφωμα των φυτών που έχουν προσβληθεί. Συνήθως έχουν 1 γενεά τον χρόνο. Τα ακμαία του D. longicornis ωοτοκούν το φθινόπωρο στο έδαφος αγρών που είχαν προηγουμένως καλλιεργηθεί με αραβόσιτο ή βρώμη. Οι προνύμφες εξέρχονται την άνοιξη και προσβάλλουν τις ρίζες του αραβοσίτου. Τα ακμαία εμφανίζονται το καλοκαίρι και τρέφονται με φύλλα και στύλους του φυτού. Το D. undecimpunctata διαχειμάζει ως ακμαίο και ωοτοκεί την άνοιξη στη βάση νεαρών φυτών αραβοσίτου. Οι προνύμφες προσβάλλουν τις ρίζες και τα στελέχη των φυτών, νυμφώνονται μέχρι τα μέσα του καλοκαιριού και τα ακμαία εμφανίζονται στις αρχές του φθινοπώρου.
Η αμειψισπορά (τουλάχιστον δύο χρόνια χωρίς αραβόσιτο και βρώμη) είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης του D. longicornis, αλλά όχι του D. undecimpunctata λόγω του διαφορετικού βιολογικού του κύκλου. Η χρήση εντομοκτόνων εδάφους, εντοπισμένα ή σε όλη την επιφάνεια του αγρού πριν από τη σπορά, είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος καταπολέμησης των παρασίτων.
Αφίδα των ριζών
Aphis maidiradicis-Homopterna, οικ. Aphididae. Απομυζά τις ρίζες του αραβόσιτου με αποτέλεσμα τον νανισμό και το κιτρίνισμα των φυτών. Οι προσβολές είναι περισσότερο εμφανείς την άνοιξη όταν τα φυτά έχουν ύψος 15-45cm. Βασικό ρόλο στον βιολογικό της κύκλο παίζουν τα μυρμήγκια τα οποία παρέχουν στις φωλιές τους καταφύγιο για το χειμώνα στα ωά των αφίδων. Την άνοιξη τα μυρμήγκια μεταφέρουν τις μικρές αφίδες κοντά στις ρίζες. Το καλοκαίρι αναπτύσσονται παρθενογενετικά αλλεπάλληλες γενεές άπτερων αφίδων, ενώ παράλληλα πτερωτά άτομα υποβοηθούν στην εξάπλωση των αφίδων σε άλλους αγρούς.
Ένας αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισής τους είναι η αμειψισπορά (τουλάχιστον 1-2 χρόνια χωρίς αραβόσιτο). Ενα όργωμα λίγο πρίν τη σπορά του αραβοσίτου δίνει επίσης ικανοποιητικά αποτελέσματα.
