Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Καλλιέργεια Τεϊόδενδρου"

Αναθεώρηση της 09:14, 28 Απριλίου 2015

Προετοιμασία εδάφους Τεϊόδενδρου

Η προετοιμασία του εδάφους ξεκινά με το καθάρισμα του χωραφιού. Η απώλεια του επιφανειακού χώματος πρέπει να μειωθεί στο ελάχιστο, πράγμα που δεν είναι εύκολο σε περιοχές με υψηλή βροχόπτωση και ιδιαίτερα στα επικλινή εδάφη. Η λήψη μέτρων για τον περιορισμό των διαβρώσεων συνίσταται στη μείωση της ταχύτητας ροής του νερού. Αυτό επιτυγχάνεται με την κατασκευή αναβαθμίδων κάθετα ως προς την κλίση του εδάφους. Η ροή του νερού μεταξύ των αναβαθμίδων πρέπει να περιοριστεί. Αυτό επιτυγχάνεται με την εγκατάσταση του κατάλληλου φυτού κάλυψης του εδάφους, αμέσως μετά την ισοπέδωση. Η εγκατάσταση αυτού επιτυγχάνεται δια σποράς του σπόρου στα πεταχτά ή κατά γραμμές μεταξύ των σειρών φυτεύσεως του τεϊόδενδρου. Οι άκρες των αναβαθμίδων που δεν φυτεύονται με φυτά τεϊόδενδρο, φυτεύονται με αγρωστώδη (π.χ. Eragrostis curvula) που θα συγκρατήσουν το χώμα και δεν θα ανταγωνίζονται τα φυτά του τεϊόδενδρου. Τα φύλλα της αρχικής βλάστησης του τεϊόδενδρου διασκορπίζονται στο χωράφι όσο το δυνατόν ομοιόμορφα. Όταν η βλάστηση είναι κάποιο αγρωστώδες αυτό ενσωματώνεται στο έδαφος με όργωμα ή φρεζάρισμα. Αν η βλάστηση αποτελείται από μεγάλους κλάδους του τεϊόδενδρου τότε απομακρύνεται προσεκτικά από το χωράφι, χωρίς να υπάρξει μεταφορά χώματος. Οι μικροί κλάδοι, όταν δεν μπορούν να μεταφερθούν εκτός χωραφιού, τότε καίγονται. Οι μεγάλες φωτιές πρέπει να αποφεύγονται, γιατί η στάχτη καθιστά το έδαφος αλκαλικό και ακατάλληλο για καλλιέργεια τεϊόδενδρου χωρίς βελτίωση. Το έδαφος, όταν δεν είναι όξινο (pH 5.6), βελτιώνεται με την προσθήκη θειαφιού. Μετά την προσθήκη του θειαφιού η καθυστέρηση φύτευσης των φυτών του τεϊόδενδρου είναι δυνατή. Πιο γρήγορα αποτελέσματα λαμβάνονται με τη χρήση διαλυτών χημικών, όπως είναι το θειΐκό αργίλιο ή η θειΐκή αμμωνία. Αλλά η θειΐκή αμμωνία, σε περίσσεια, ζημιώνει τα φυτά και το αποτέλεσμα της δεν είναι πάντοτε σταθερό. Το τεϊόδενδρο στα επικλινή εδάφη φυτεύεται κατά το σύστημα των ισοϋψών καμπυλών. Για μηχανική συλλογή συνιστάται οι γραμμές φυτεύσεως των φυτών να είναι κάπως ευθείες και κάθετες προς την κλίση του εδάφους. Όταν οι γραμμές φυτεύσεως των φυτών διέρχονται κατά μήκος της κλίσης του εδάφους τότε ευνοούν τη διάβρωση αυτού, αν όμως είναι κάθετες προς αυτή, τότε περιορίζουν στο ελάχιστο τη διάβρωση. Τα φυτά καλύψεως μαζί με τα φύλλα του τεϊόδενδρου, που έπεσαν, και κάποια κλαδιά από το κλάδεμα χρησιμεύουν ως εδαφικό επίστρωμα. Στις νεαρές φυτείες, σε κάποιες περιοχές, το εδαφικό επίστρωμα έχει θετική επίδραση επί των φυτών αυξάνοντας το ρυθμό ανάπτυξης της βλάστησης. Οι βλαστοί κατά το κλάδεμα των φυτών αφήνονται στο έδαφος, αποσυντίθεται και σχηματίζουν ένα βαθύ στρώμα εδαφικού επιστρώματος. Ο ρυθμός αποσύνθεσης των αποκλαδιών του τεϊόδενδρου μειώνεται από τη σκίαση αυτού, ιδιαίτερα, όταν είναι έντονη. Το εδαφικό επίστρωμα εμπλουτίζει το επιφανειακό χώμα με οργανική ουσία και θρεπτικά στοιχεία. Σε περίπτωση εκρίζωσης μιας φυτείας και επαναφυτεύσεώς της συνίσταται προηγουμένως η σπορά του χωραφιού με αγρωστώδες (Tripsacum laxum) ή ψυχανθές(Desmodium spp.) για τρία χρόνια και η ενσωμάτωση αυτών στο έδαφος, κυρίως για τον εμπλουτισμό αυτού με θρεπτικά στοιχεία.^[1]

Σύστημα φυτεύσεως Τεϊόδενδρου

Το τεϊόδενδρο φυτεύεται, ανάλογα με την κλίση του εδάφους, κατά ισοϋψείς καμπύλες, κατά τετράγωνα, ισόπλευρα τρίγωνα και οπωροφόρο φράχτη.^[1]

Αποστάσεις φυτεύσεως Τεϊόδενδρου

Κατα τα συστήματα των τετραγώνων και ισόπλευρων τριγώνων συνιστώνται αποστάσεις 0.9-1.5 μέτρο και για τον οπωροφόρο φράχτη 0.45 x 2 μέτρα. Ο αριθμός των φυτών κατά στρέμμα ανέρχεται σε 600-1100 φυτά ή και περισσότερα.^[1]

Φύτευση δενδρυλλίων Τεϊόδενδρου

Επισημαίνονται οι θέσεις φυτεύσεως και διανοίγονται οι λάκκοι διαστάσεως 60 x 30 cm. Κατά τη φύτευση μαζί με το χώμα προστίθεται και κάποια ποσότητα λιπάσματος κυρίως υπερφοσφωρικού (60gr) και καλίου. Η προσθήκη κάποιας οργανικής ύλης είναι επιθυμητή. Αν το pH του εδάφους είναι υψηλό συνιστάται η προσθήκη θειαφιού για τη μείωση του pH. Τα κουτσουράκια φυτεύονται σε βάθος παρόμοιο με αυτό του φυτωρίου. Τα φυτά μέσα σε σακούλες χρειάζονται μικρότερους λάκκους, βάθους 45cm και διαμέτρου 25-30cm. Μετά τη φύτευση τοποθετείται ο πάσσαλος στηρίξεως του φυτού σε κατακόρυφη θέση. Στη φάση αυτή συνιστάται και η σκίαση των φυτών με φύλλα ή με άλλο φυτικό υλικό, προσωρινά. Σε μερικές περιοχές συνιστάται η προσθήκη εδαφικού επιστρώματος από κάποιο αγρωστώδες. Η διεργασία αυτή πρέπει να γίνει όσο το δυνατόν γρηγορότερα μετά τη φύτευση.^[1]

Σκίαση δενδρυλλίων Τεϊόδενδρου

Οι φυτείες στο Ασσάμ αρχικά σκιάζονταν, και αυτό επιτυγχάνετο με τη φύτευση των φυτών κάτω από διάφορα δένδρα. Αργότερα όμως διαπιστώθηκε ότι τα δένδρα του τεϊόδενδρου κάτω από σκιά ανταποκρίνονταν πολύ λίγο στις λιπάνσεις, ενώ τα ασκίαστα ανταποκρίνονταν πολύ λίγο στις λιπάνσεις, ενώ τα ασκίαστα ανταποκρίνονταν καλύτερα στις λιπάνσεις και έδιναν υψηλότερες παραγωγές. Γι' αυτό τα δένδρα που προκαλούσαν σκίαση απομακρύνθηκαν σε πολλές περιοχές. Οι Othieno και Ng'etich (1993) αναφέρουν ότι σε υψηλά υψόμετρα στην Κένυα, οι ασκίαστοι θάμνοι τεϊόδενδρου παρήγαγαν περισσότερους παραγωγικούς βλαστούς απ' ότι οι σκιαζόμενοι. Παρά ταύτα τα μη λιπανθέντα σκιαζόμενα δένδρα καρποφορούσαν καλύτερα από τα μη λιπανθέντα ασκίαστα φυτά. Σε μερικές περιοχές, οι θερμοκρασίες είναι πολύ υψηλές στα μέσα της βλαστικής περιόδου και οι παραγωγές πέφτουν, γιατί οι θερμοκρασίες των φύλλων είναι πάνω από την κρίσιμη τιμή και η φωτοσύνθεση μειώνεται. Σ΄ αυτές τις περιοχές, όπως στις περιοχές με χαμηλό υψόμετρο βόρεια της Ινδίας και του Μπανγλαντές, τα δένδρα για σκίαση παρέμειναν. Όπου τα δένδρα σκίασης χρειάζονται, πρέπει να φυτευτούν πριν την εγκατάσταση της φυτείας, κατά προτίμηση τον προηγούμενο χρόνο. Τα δένδρα για σκίαση παράγονται από σπόρο ή από τη μεταφύτευση σπορόφυτων από δασικά φυτώρια. Τα πιο διαδεδομένα για σκίαση δένδρα είναι τα είδη του γένους Albizzia. Τα δένδρα αυτά παράλληλα παρέχουν μεγάλη ποσότητα αζώτου για το τεϊόδενδρο. Επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί και το είδος Grevillea robusta, το οποίο δεν εμπλουτίζει το έδαφος με άζωτο.^[1]

Ανεμοθραύστες Τεϊόδενδρου

Όπου επικρατούν ισχυροί άνεμοι συνιστάται οι φυτείες να προστατεύονται με φυτικούς ή τεχνητούς ανεμοθραύστες. Ως κατάλληλα φυτά ενδείκνυνται τα Hakea saligna και Eukalyptus spp.^[1]

Καλλιέργεια εδάφους Τεϊόδενδρου

Η καταπολέμηση των ζιζανίων αμέσως μετά τη φύτευση μπορεί να περιοριστεί στο ελάχιστο με φυτά καλύψεως. Τα ζιζάνια μπορεί να καταπολεμηθούν επίσης με ζιζανιοκτόνα (paraquat, roundup, κ.ά.). Πρέπει όμως να ληφθεί φροντίδα να μην πέσει ψεκαστικό υγρό πάνω στα νεαρά φυτά. Τα ζιζάνια γύρω από τα φυτά απομακρύνονται με το χέρι. Καθώς όμως τα φυτά του τεϊόδενδρου αυξάνουν σε μέγεθος, η σκίαση που προκαλούν μειώνει την αύξηση των ζιζανίων. Η εφαρμογή του εδαφικού επιστρώματος επιταχύνει την αποτελεσματικότητα της σκίασης. Η συχνή εφαρμογή ζιζανιοκτόνων στις φυτείες (paraquat, roundup, dalapon) θα περιορίσει σημαντικά την εμφάνιση των ζιζανίων. Τα βαθύριζα ζιζάνια πρέπει να εκριζώνονται. Η αναβλάστηση των ζιζανίων μπορεί να αποφευχθεί και με τη χρήση του diuron, αλλά δεν θα πρέπει το ψεκαστικό διάλυμα να πέσει πάνω στα φυτά του τεϊόδενδρου. Η εφαρμογή μεγάλου πάχους εδαφικού επιστρώματος από φύλλα και αποκλάδια του τεϊόδενδρου θα περιορίσει στο ελάχιστο την αύξηση των ζιζανίων. Χωρίς την εφαρμογή του εδαφικού επιστρώματος και την κάλυψη του εδάφους με φυτά, η καταπολέμηση των ζιζανίων είναι δύσκολη και ακριβή.^[1]

Πότισμα Τεϊόδενδρου

Το πότισμα στις φυτείες του τεϊόδενδρου είναι αναγκαίο λόγω των μεγάλων απαιτήσεων του σε νερό, ιδιαίτερα μάλιστα, όταν η βροχόπτωση είναι χαμηλή και επικρατεί ανομβρία. ^[1]

Λίπανση Τεϊόδενδρου

Η εμπειρική λίπανση μιας φυτείας συνίσταται στην παροχή αζώτου (30-40 kg/ στρέμμα ετησίως), φωσφόρου υπό μορφή P2O5 (12 kg/ στρέμμα ετησίως) και καλίου (30kg/ στρέμμα ετησίως κατά το έτος του κλαδέματος). Τα πιο πάνω στοιχεία μπορεί να δοθούν και με τη μορφή μικτού λιπάσματος. Η αναλογία NPK γι' αρκετές περιοχές της Αφρικής είναι 25-5-5, για τη Βόρεια Ινδία 10:5:10, 10:2:4 και 12:4:8 για διάφορες ηλικίες φυτών και για τη Σρι Λάνκα 10:1:4 και 4:1:3 για διάφορες επίσης ηλικίες. Πέραν των παραπάνω, ιδιαίτερα κατά το χρόνο του κλαδέματος προστίθεται επιλπλέον κάλιο. Ο τύπος που χρησιμοποιείται πρέπει να περιέχει και θειάφι (θειϊκό κάλιο). Μερικές φορές απαραίτητο θρεπτικό στοιχείο για τα φυτά είναι και το μαγνήσιο. Πολύ συνηθισμένοι είναι και οι διαφυλλικοί ψεκασμοί με θειϊκό ψευδάργυρο σε αναλογία 2kg / ανά στρέμμα ετησίως, σε τέσσερις εφαρμογές το χρόνο. Όπου είναι αναγκαίο συνιστώνται και διαφυλλικοί ψεκασμοί με θειϊκό χαλκό σε αναλογία 2 kg / στρέμμα ετησίως. Τα τελευταία χρόνια άρχισε να εφαρμόζεται και η μέθοδος της φυλλοδιαγνωστικής, που συνίσταται στη χημική ανάλυση των φύλλων. Ως δείγμα ενδείκνυται να λαμβάνεται το τρίτο φύλλο, όταν το κύμα βλάστησης των δυο φύλλων και ενός οφθαλμού πάνω απ' αυτό είναι έτοιμα για συλλογή. Ικανοποιητικό θεωρείται το δείγμα που αποτελείται από 100 φύλλα παρόμοιας ηλικίας. Η ποιότητα του τσαγιού καθορίζει και τις τιμές πωλήσεως του. Έχει βρεθεί ότι η παροχή μέτριας ποσότητας φωσφορικής λιπάνσεως βελτιώνει ελαφρά την ποιότητα του τσαγιού. Αναφέρεται όμως ότι το άζωτο μειώνει κάπως την ποιότητα του μαύρου τσαγιού, αλλά βελτιώνει αυτή του πράσινου, το δε κάλιο βελτιώνει αυτή του μαύρου τσαγιού. Λογικά μπορεί να βγεί το συμπέρασμα ότι, οι εφαρμογές λιπάνσεων εξισορροπούσες τις ανάγκες των φυτών για υψηλή παραγωγή, θα δώσουν και καλής ποιότητας προϊόν. ^[1]

Κλάδεμα Τεϊόδενδρου

Κλάδεμα διατήρσης Στο πάνω μέρος του φυτού, κάτω από το επίπεδο συλλογής, υφίσταται συνωστισμός βλαστών και κόμβων απ' όπου νέοι βλαστοί εκπτύσσονται. Επίσης το χαμηλότερο φύλλωμα ενηλικιώνεται και χάνει τη φωτοσυνθετική του ικανότητα, ενώ τα πιο χαμηλότερα φύλλα πέφτουν. Η παραγωγή για το λόγο αυτό μπορεί να μειωθεί. Η επίδραση αυτή εξουδετερώνεται, επιτρέποντας στο επάκριο επίπεδο του φυτού να αναπτύσσεται σιγά, προσθέτοντας νέα φύλλα στην κορυφή για τη διατήρηση του φυλλώματος. Τελικά το επάκριο επίπεδο καθίσταται αρκετά υψηλό και η φωτοσυνθετική ικανότητα του φυλλώματος πολύ χαμηλή. Σ' αυτό το στάδιο οι θάμνοι πρέπει να κλαδευτούν. Οι θάμνοι αποκόπτονται κατά διάμετρο σ' ένα καθορισμένο ύψος, πάνω από το βασικό σκελετό του θάμνου, αλλά σε ώριμους κλάδους. Κατά τον ίδιο χρόνο απομακρύνονται οι αδύνατοι, προσβεβλημένοι και ακατάλληλοι βλαστοί. Το κλάδεμα αυτό γίνεται κάθε 1-5 χρόνια, τούτου εξαρτωμένου από το ρυθμό αύξησης της βλάστησης και τις κλιματικές συνθήκες. Αυτό ονομάζεται <<κυκλικό κλάδεμα>>. Το επίπεδο του κλαδέματος γίνεται κάθε χρόνο λίγο υψηλότερα από το προηγούμενο, για να αποφευχθεί ο σχηματισμός πολλών κόμβων. Όταν η αποκοπή της κόμης γίνεται σε χαμηλότερο επίπεδο, πολύ λίγο φύλλωμα παραμένει στους βλαστούς. Αυτό ονομάζεται κλάδεμα καθαρισμού. Από τους βλαστούς που απομένουν αναπτύσσονται νέοι βλαστοί. Αυτοί κορυφολογούνται στο κατάλληλο επίπεδο, για να σχηματίσουν νέο επίπεδο συλλογής φύλλων και ο κύκλος επαναλαμβάνεται. Μερικοί βλαστοί παραμένουν άθικτοι, όταν οι υπόλοιποι αποκόπτονται. Αυτοί είναι γνωστοί ως βλαστοί πνεύμονες. Προσδίδουν κάποια σκιά στις τομές αποκοπής των βλαστών και συνεχίζουν να φωτοσυνθέτουν, πράγμα που βοηθά στην ταχεία ανάκαμψη του φυτού. Οι βλαστοί πνεύμονες απομακρύνονται, όταν αναπτυχθούν επαρκώς οι νέοι βλαστοί. ^[1]

Κλάδεμα ανανέωσης Τεϊόδενδρου

Μετά απο πολλά έτη, ο βασικός σκελετός γεράζει και δεν είναι δυνατόν να δεχθεί κλάδεμα διατήρησης σ' ένα αρκετά χαμηλό επίπεδο. Οι θάμνοι αποκόπτονται τότε πολύ χαμηλότερα, συνήθως στον κορμό κοντά στο λαιμό. Τότε νέοι βλαστοί εκπτύσσονται από τον κορμό και η διαδικασία, για να επανέλθει σε παραγωγή, επαναλαμβάνεται. Μερικές φορές τέτοιες επεμβάσεις μπορεί να οδηγήσουν και σε ξήρανση το θάμνο.^[1]

Κλάδεμα ελαφρό Τεϊόδενδρου

Αυτό είναι ένα ελαφρό κλάδεμα σχετικά σε υψηλό επίπεδο και κυρίως σε ανώριμους βλαστούς. Μερικές φορές γίνεται για να χαμηλώσουμε το επίπεδο συλλογής. Η ανάκαμψη είναι ταχύτερη απ' εκείνη του κλαδέματος διατήρησης. ^[1]

Ανόργανα θρεπτικά στοιχεία και κλάδεμα Τεϊόδενδρου

Η ανάκαμψη των φυτών, από το κλάδεμα, θα είναι βραδεία και ακανόνιστη αν οι θάμνοι εμφανίζουν έλλειψη θρεπτικών στοιχείων. Γι' αυτό κατά το χρόνο του κλαδέματος παρέχεται επιπρόσθετη λίπανση.^[1]

Κλαδέματα και θρέψη Τεϊόδενδρου

Οι κλάδοι που αποκόπτονται κατά το κλάδεμα περιέχουν μεγάλες ποσότητες θρεπτικών στοιχείων. Γι' αυτό δεν θα πρέπει να απομακρύνονται από τη φυτεία. Πρέπει να παραμείνουν στη φυτεία ως εδαφικό επίστρωμα και με την αποσύνθεσή τους εμπλουτίζουν το έδαφος με θρεπτικά στοιχεία. Μερικά αποκλάδια μπορεί να χρησιμοποιηθούν και για σκίαση των θάμνων.^[1]

Το κλάδεμα σε σχέση με την είσοδο των φυτών σε παραγωγή Τεϊόδενδρου

Όταν ο θάμνος συντμηθεί, νέοι βλαστοί θα εκπτυχθούν από τις μασχάλες των φύλλων κάτω από το σημείο της σύντμησης. Κάποιοι απ' αυτούς αυξάνουν προς τα πλάγια και αυξάνουν κατ' αυτό το τρόπο τη διάμετρο της κόμης. Τα φυτά που παράγονται σε σακούλες πολυαιθυλενίου συνήθως είναι μονοστέλεχα και σχηματίζουν ελάχιστη πλάγια βλάστηση, αν αποκοπεί ο επάκριος οφθαλμός μετά το σχηματισμό τουλάχιστον 5 φύλλων. Τα κουτσουράκια σχηματίζουν 3-6 κλάδους μετά τη φύτευση τους στο χωράφι. Σε οποιαδήποτε περίπτωση διενεργείται διπλή σύντμηση: η δεύτερη σύντμηση γίνεται σε υψηλότερο επίπεδο από την πρώτη, για τη διατήρηση της προκαλούμενης διακλάδωσης από την πρώτη σύντμηση. Τυπικά, οι θάμνοι δέχονται τις συντμήσεις σε ύψος 20 cm και 40 cm πάνω από το έδαφος. Γι' αυτό υπάρχει καθυστέρηση περίπου 3 χρόνων μεταξύ φυτεύσεως και της πρώτης συλλογής. Μια εναλλακτική με το κλάδεμα μέθοδος είναι η κάμψη του φυτού σε οριζόντια θέση και η στερέωση αυτού με πασσάλους, που μπήχνονται στο έδαφος. Από την πάνω επιφάνεια του κυρίου βλαστού εκπτύσσονται κάθετοι βλαστοί, Οι νέοι βλαστοί αυξάνονται κατακόρυφα και θα δώσουν την πρώτη παραγωγή, όταν αποκτήσουν το κατάλληλο ύψος. Δια της μεθόδου αυτής αποφεύγεται η καθυστέρηση εισόδου σε παραγωγή, που προκαλείται από το κλάδεμα και την αναβλάστηση. Η μείωση της εισόδου παραγωγής από τα 3 έτη στα 2 μπορεί να επιτευχθεί κατ' αυτόν τον τρόπο. Τα νεαρά φυτά πρέπει να έχουν τουλάχιστον 4 βλαστούς πριν καμφθούν. Πρέπει δε αυτοί να σχηματίζονται στο φυτώριο με αποκοπή του επάκριου οφθαλμού. Όταν ένα μονοστέλεχο φυτό καμφθεί, νέοι βλαστοί θα εκπτυχθούν καθ' όλο το μήκος αυτού, αλλά αυτοί δεν θα κατανεμηθούν συμμετρικά γύρω από το κέντρο του φυτού. Η είσοδος των φυτών σε παραγωγή μπορεί να επιτευχθεί και με κορυφολόγημα των βλαστών. Είναι δυνατόν να φέρουμε τα φυτά σε παραγωγή δια κορυφολογήσε-ως σε αρκετά επίπεδα αντί του κλαδέματος σε 20 cm, 30 cm και 40 cm πάνω από το επίπεδο του εδάφους, κατά διαδοχικά στάδια. Οι νέοι βλαστοί που σχηματίζονται κάτω από το κορυφολόγημα συνήθως δεν κατευθύνονται πλάγια όπως εκείνοι από μια χαμηλή κλαδευτική σύντμηση. Πολύ συχνά απομακρύνοντες τους με όρθια κατεύθυνση βλαστούς αποδυναμώνουμε τους θάμνους. Πάρα ταύτα, οι θάμνοι θα σχηματίσουν το επίπεδο συλλογής φύλλων πιο γρήγορα από οποιαδήποτε άλλη μέθοδο και κάποια παραγωγή δίνεται επί της πορείας, καθώς η απομάκρυνση του φύλλου κατά το κορυφολόγημα μπορεί να επεξεργαστεί. Οι θάμνοι που έχουν κλαδευτοί ή καμφθεί κορυφολογούνται, όταν οι νέοι βλαστοί βρίσκονται λίγο υψηλότερα από το αρχικό επίπεδο συγκομιδής. Σκοπός είναι να σχηματιστεί το επίπεδο συλλογής φύλλων, που αποτελεί τη βάση της συγκομιδής. Κατά το κορυφολόγημα, ο σχηματισμός του επιπέδου συλλογής φύλλων είναι πιο σημαντικός από το υλικό που απομακρύνεται, το οποίο θα φέρει ποικίλο αριθμό φύλλων με τον οφθαλμό. Το υλικό αυτό μπορεί να επεξεργαστεί, αλλά αποτελεί πολύ μικρό ποσοστό της παραγωγής, που μπαίνει για επεξεργασία στο εργοστάσιο. ^[1]

Σχετικές σελίδες

Βιβλιογραφία

1. ↑ ^{1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14} Ειδική δενδροκομία Τόμος V "Τροπικά φυτά", Ποντίκη Κων/νου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Εκδόσεις Σταμούλη, 2001.