Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Καλλιέργεια αμπελιού"

Από GAIApedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
 
[[Image:αμπελώνας.jpg|thumb|px100|Αμπελώνας]]
 
[[Image:αμπελώνας.jpg|thumb|px100|Αμπελώνας]]
  
Η ασχολία του ανθρώπου με την καλλιέργεια των αμπελιών είναι ένας από τους πιο αρχαίους κλάδους της αγροτικής οικονομίας. Το [[Αμπέλι |αμπέλι]] φαίνεται ότι άρχισε να καλλιεργείται πριν από 4.000 χρόνια π.Χ. στη Μ. Ασία και τις περιοχές του Καυκάσου. Η αμπελουργία στην Ελλάδα χρονολογείται από τους αρχαίους χρόνους. Η μυθολογία αναφέρει πως πρώτοι αμπελουργοί ήταν οι Βοιωτοί ή οι κάτοικοι της περιοχής της Ολυμπίας. Σήμερα η αμπελουργία είναι διαδεδομένη σε όλη την Ελλάδα, κυρίως όμως στην Πελοπόννησο με 650.000 καλλιεργήσιμα στρέμματα και στην Κρήτη με 470.000 καλλιεργήσιμα στρέμματα.  
+
Η καλλιέργεια του [[αμπέλι |αμπελιού]] ξεκίνησε απ’ τη νότια περιοχή του Καυκάσου (εκεί όπου είναι σήμερα τα κοινά σύνορα Γεωργίας και Αρμενίας) πριν 5.000 περίπου χρόνια, διαδόθηκε στη Μεσοποταμία όπου αναπτύχθηκε και ο πρώτος ανθρώπινος πολιτισμός. Στη Μεσόγειο και στην Ελλάδα το αμπέλι ήρθε αργότερα περνώντας απ’ τη Φοινίκη, το σημερινό Λίβανο.
 +
 
 +
Απ’ τους Έλληνες το αμπέλι πέρασε στη Ρώμη, στη Γαλλία, στην Ισπανία και σ’ όλες τις χώρες απ’ τη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα, όπου η αμπελουργία πήρε τη σημερινή της πρόοδο και εξέλιξη.
 +
 
 +
Μέχρι πριν τον τελευταίο μεγάλο Παγκόσμιο Πόλεμο, η καλλιεργούμενη έκταση με αμπέλια στην Ελλάδα, υπολογίζεται ότι έφτανε περίπου τα 3.000.000 στρέμματα. Λίγο μετά, η έκταση αυτή μειώθηκε σημαντικά. Σε πολλές περιοχές, τα αμερικανικά [[Κυριότερα υποκείμενα για την ελληνική αμπελουργία |υποκείμενα]] που χρησιμοποιήθηκαν για την αναμπέλωση μετά την εισβολή της [[Φυλλοξήρα αμπέλου |φυλλοξήρας]] στις αρχές του αιώνα (1905), δεν ήταν επαρκώς κατάλληλα και οι μικρές αποδόσεις απογοήτευσαν τους αμπελουργούς εγκαταλείποντας σαν ασύμφορη την καλλιέργεια του αμπελιού. Αργότερα, με τον Εμφύλιο Πόλεμο και με την ανάπτυξη στις μεγάλες πόλεις της βιομηχανίας και τη μετανάστευση, ο ορεινός πληθυσμός εγκατέλειπε τα χωριά του και τα αμπέλια ξεριζώθηκαν. Έτσι χάθηκαν ονομαστοί αμπελώνες όπως της Σιάτιστας στην Κεντρική Μακεδονία, της Μαρώνειας στη Θράκη, της Αράχοβας πλάι στους �ελφούς κ.α. Η μείωση συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας, εκτός των άλλων και λόγω κακής εφαρμογής των κανονισμών της Ε.Ο.Κ. Σήμερα η καλλιεργούμενη με αμπέλια έκταση είναι περίπου 1.320.000 στρέμματα, από τα οποία τα 146.453 είναι [[Κυριότερες ποικιλίες επιτραπέζιων σταφυλιών που καλλιεργούνται στην Ελλάδα |επιτραπέζια σταφύλια]], 368.398 περίπου είναι σταφίδες ([[Ελληνική ποικιλία σταφιδοποιίας Σουλτανίνα |Σουλτανίνα]] και [[Ελληνική ποικιλία σταφιδοποιίας Κορινθιακή σταφίδα |Κορινθιακή]]) και 696.482 [[Κυριότερες ελληνικές ποικιλίες οινοποιίας |οινοποιήσιμες ποικιλίες]]. Αντίστοιχα η παραγωγή είναι 216.561 τόνοι επιτραπέζια [[σταφύλι |σταφύλια]], 84.833 τόνοι [[σταφίδα]] και
 +
398.700 τόνοι οινοποιήσιμα.
  
 
{{{top_heading|==}}}Προετοιμασία εδάφους-εγκατάσταση αμπελώνα{{{top_heading|==}}}
 
{{{top_heading|==}}}Προετοιμασία εδάφους-εγκατάσταση αμπελώνα{{{top_heading|==}}}

Αναθεώρηση της 11:20, 17 Δεκεμβρίου 2013

Αμπελώνας

Η καλλιέργεια του αμπελιού ξεκίνησε απ’ τη νότια περιοχή του Καυκάσου (εκεί όπου είναι σήμερα τα κοινά σύνορα Γεωργίας και Αρμενίας) πριν 5.000 περίπου χρόνια, διαδόθηκε στη Μεσοποταμία όπου αναπτύχθηκε και ο πρώτος ανθρώπινος πολιτισμός. Στη Μεσόγειο και στην Ελλάδα το αμπέλι ήρθε αργότερα περνώντας απ’ τη Φοινίκη, το σημερινό Λίβανο.

Απ’ τους Έλληνες το αμπέλι πέρασε στη Ρώμη, στη Γαλλία, στην Ισπανία και σ’ όλες τις χώρες απ’ τη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα, όπου η αμπελουργία πήρε τη σημερινή της πρόοδο και εξέλιξη.

Μέχρι πριν τον τελευταίο μεγάλο Παγκόσμιο Πόλεμο, η καλλιεργούμενη έκταση με αμπέλια στην Ελλάδα, υπολογίζεται ότι έφτανε περίπου τα 3.000.000 στρέμματα. Λίγο μετά, η έκταση αυτή μειώθηκε σημαντικά. Σε πολλές περιοχές, τα αμερικανικά υποκείμενα που χρησιμοποιήθηκαν για την αναμπέλωση μετά την εισβολή της φυλλοξήρας στις αρχές του αιώνα (1905), δεν ήταν επαρκώς κατάλληλα και οι μικρές αποδόσεις απογοήτευσαν τους αμπελουργούς εγκαταλείποντας σαν ασύμφορη την καλλιέργεια του αμπελιού. Αργότερα, με τον Εμφύλιο Πόλεμο και με την ανάπτυξη στις μεγάλες πόλεις της βιομηχανίας και τη μετανάστευση, ο ορεινός πληθυσμός εγκατέλειπε τα χωριά του και τα αμπέλια ξεριζώθηκαν. Έτσι χάθηκαν ονομαστοί αμπελώνες όπως της Σιάτιστας στην Κεντρική Μακεδονία, της Μαρώνειας στη Θράκη, της Αράχοβας πλάι στους �ελφούς κ.α. Η μείωση συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας, εκτός των άλλων και λόγω κακής εφαρμογής των κανονισμών της Ε.Ο.Κ. Σήμερα η καλλιεργούμενη με αμπέλια έκταση είναι περίπου 1.320.000 στρέμματα, από τα οποία τα 146.453 είναι επιτραπέζια σταφύλια, 368.398 περίπου είναι σταφίδες (Σουλτανίνα και Κορινθιακή) και 696.482 οινοποιήσιμες ποικιλίες. Αντίστοιχα η παραγωγή είναι 216.561 τόνοι επιτραπέζια σταφύλια, 84.833 τόνοι σταφίδα και 398.700 τόνοι οινοποιήσιμα.

Προετοιμασία εδάφους-εγκατάσταση αμπελώνα

Ο σχεδιασμός εγκατάστασης[1] ενός νέου αμπελώνα, αφορά στο σύνολο της την εκμετάλλευση (από την επιλογή της θέσης του χωραφιού, τις ποικιλίες[2] και τα υποκείμενα, μέχρι τη διάθεση του προϊόντος), γι'αυτό παίζει καθοριστικό ρόλο η μελέτη όλων των παραγόντων που συντελλούν στη διαμόρφωση του κόστους της επένδυσης, αλλά και του κόστους του παραγόμενου προϊό­ντος, όπως είναι η τοποθεσία, το έδαφος[3] και η διάταξη.

Άρδευση

Όπως σε κάθε καλλιέργεια και σε κάθε φυτό, έτσι και στην καλλιέργεια του αμπελιού η άρδευση παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξή του αλλά και την επιτυχία της εκάστοτε παραγωγής. Θα πρέπει όμως να γίνεται στις σωστές ποσότητες καθώς το υπερβολικό πότισμα οδηγεί στην ανάπτυξη πλούσιας κόμης με αποτέλεσμα να δημιουργείται σκίαση στα σταφύλια με συνέπεια τη μείωση του χρώματος των ραγών.

Λίπανση εδάφους

Το αμπέλι είναι ένα φυτό χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις. Η καλλιέργεια για να αναπτυχθεί και να παράγει, ως προς τη λίπανση[3] έχει ανάγκη από τα τρία βασικά συστατικά άζωτο (Ν), το φώσφορο (Ρ) και το κάλιο (Κ). Επίσης η καλά χωνεμένη κοπριά αποτελεί αποθήκη από οργανική ουσία και από λιπάσματα που τροφοδοτεί τον αμπελώνα.

Κλάδεμα

Με τον όρο κλάδεμα[4] νοείται η εξαίρεση ζώντων βλαστικών οργάνων ή τμημάτων των πρέμνων. Ανάλογα με το χρόνο εφαρμογής διακρίνεται σε χειμερινό και ανοιξιάτικο. Με το χειμερινό κλάδεμα καθορίζεται το φορτίο του πρέμνου και προσδιορίζεται η σχέση βλάστησης προς καρποφορία.

Συγκομιδή

Αρχείο:Συγκομιδή σταφυλιών.jpg
Συγκομιδή σταφυλιών

Τέλος, η συγκομιδή ή αλλιώς ο τρύγος,[5] είναι η τελευταία φάση της καλλιέργειας ενός αμπελώνα. Αφορά στο μάζεμα των σταφυλιών σε ειδικά κοφίνια ή σε πλαστικά δοχεία. Αυτή η διαδικασία γίνεται κατά το τέλος καλοκαιριού με αρχές φθινοπώρου, τον Αύγουστο με Σεπτέμβριο.

[6]

Σχετικές σελίδες

Βιβλιογραφία

  1. Αμπελάκι
  2. "Ειδική αμπελουργία, ΙΙ. Θέματα αμπελογραφίας, Μανόλη Ν. Σταυρακάκη, Αναπληρωτής καθηγητής Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
  3. 3,0 3,1 "Βελτίωση Αμπελοκαλλιέργειας με Χρήση Εξειδικευμένων Γνώσεων", Ομάδα έργου: Δρ. Α. Λιόπα-Τσακαλίδη (Επιστημονική Υπεύθυνη Έργου), Δρ. Π. Μπαρούχας, Δρ. Ν. Μαλάμος, Α. Κουλόπουλος, Δρ. Ι. Τζίμας, Δρ. Κ. Πουλάς, Ε. Βιέννας, Δρ. Λ. Παναγιωτόπουλος, Δρ. Γ. Χώτος Ι. Ηγούμενος, Δρ. Ε. Πολίτης, Νοέμβριος 2011.
  4. "Η επίδραση της άρδευσης στα φαινολικά συστατικά σταφυλών και οίνων της ποικιλίας ‘’Αγιωργίτικο’’", Μεταπτυχιακή διατριβή της Ευφροσύνης Γ. Δρόσου, Αθήνα 2010.
  5. Τρύγος ελληνόγλωσση wikipedia
  6. Η ώρα του τρυγητού