Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Καλλιέργεια σίκαλης"

Από GAIApedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
Γραμμή 2: Γραμμή 2:
 
[[Image:Καλλιέργεια σίκαλης.jpg|thumb|px100|Καλλιέργεια σίκαλης]]
 
[[Image:Καλλιέργεια σίκαλης.jpg|thumb|px100|Καλλιέργεια σίκαλης]]
  
Η καλλιέργεια της [[Σίκαλη φυτό |σίκαλης]] μειωνόταν σταθερά στη χώρα μας μέχρι περίπου το 1980
+
Η καλλιέργεια της [[Σίκαλη φυτό |σίκαλης]] μειωνόταν σταθερά στη χώρα μας μέχρι περίπου το 1980 λόγω της προτίμησης περισσότερο αποδοτικών [[Σιτηρά |σιτηρών]] και κυρίως του [[Σιτάρι φυτό |σιταριού]] και [[Κριθάρι φυτό |κριθαριού]]. Οι πρόσφατες αυξητικές τάσεις μπορεί να αποδοθούν στις ικανοποιητικές τιμές που απολαμβάνει το προϊόν.
 +
 
 +
Σήμερα οι μεγαλύτερες εκτάσεις (41% του συνόλου) καλλιεργούνται στις ορεινές περιοχές της Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας και κυρίως στους Νομούς Φλώρινας και Κοζάνης, ενώ σημαντικές εκτάσεις καλλιεργούνται στην Ήπειρο (29% στο Ν. Ιωαννίνων) και μικρότερες στη Θράκη (15%, κυρίως στο Ν. Ξάνθης). Γενικά η καλλιέργεια περιορίζεται στις περιοχές με τους δριμύτερους χειμώνες.
 +
 
 +
Παλαιότερα ήταν αρκετά συνηθισμένη η καλλιέργεια μίγματος σιταριού και σίκαλης που ονομαζόταν "σμιγός". Το προϊόν χρησίμευε για την παρασκευή ψωμιού. Προπολεμικά η καλλιέργεια σμιγού καταλάμβανε έκταση 500.000 στρ. με παραγωγή 32-35.000tn. Κατά το 1983 η έκταση έφθασε μόνο τα 4.900στρ. και η παραγωγή τους 340tn.
  
 
<ref name="Σιτηρά εύκρατων κλιμάτων"/>
 
<ref name="Σιτηρά εύκρατων κλιμάτων"/>

Αναθεώρηση της 07:35, 28 Αυγούστου 2013

Γενικά

Καλλιέργεια σίκαλης

Η καλλιέργεια της σίκαλης μειωνόταν σταθερά στη χώρα μας μέχρι περίπου το 1980 λόγω της προτίμησης περισσότερο αποδοτικών σιτηρών και κυρίως του σιταριού και κριθαριού. Οι πρόσφατες αυξητικές τάσεις μπορεί να αποδοθούν στις ικανοποιητικές τιμές που απολαμβάνει το προϊόν.

Σήμερα οι μεγαλύτερες εκτάσεις (41% του συνόλου) καλλιεργούνται στις ορεινές περιοχές της Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας και κυρίως στους Νομούς Φλώρινας και Κοζάνης, ενώ σημαντικές εκτάσεις καλλιεργούνται στην Ήπειρο (29% στο Ν. Ιωαννίνων) και μικρότερες στη Θράκη (15%, κυρίως στο Ν. Ξάνθης). Γενικά η καλλιέργεια περιορίζεται στις περιοχές με τους δριμύτερους χειμώνες.

Παλαιότερα ήταν αρκετά συνηθισμένη η καλλιέργεια μίγματος σιταριού και σίκαλης που ονομαζόταν "σμιγός". Το προϊόν χρησίμευε για την παρασκευή ψωμιού. Προπολεμικά η καλλιέργεια σμιγού καταλάμβανε έκταση 500.000 στρ. με παραγωγή 32-35.000tn. Κατά το 1983 η έκταση έφθασε μόνο τα 4.900στρ. και η παραγωγή τους 340tn.

[1]

Σχετικές σελίδες

Βιβλιογραφία

  1. "Τα σιτηρά των εύκρατων κλιμάτων", Ανδρέας Ι. Καραμάνος, Καθηγητής της Γεωργίας στην Ανωτάτη Γεωπονική Σχολή Αθηνών.