Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Καλλιέργεια χαρουπιάς"
| Γραμμή 49: | Γραμμή 49: | ||
* [[Συγκομιδή χαρουπιού]] | * [[Συγκομιδή χαρουπιού]] | ||
| + | |||
| + | ==Βιβλιογραφία== | ||
| + | <references> | ||
| + | <ref name="Χαρουπιά"> Ειδική δενδροκομία Τόμος V "Τροπικά φυτά", Ποντίκη Κων/νου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.</ref> | ||
| + | </references> | ||
Αναθεώρηση της 11:53, 14 Ιανουαρίου 2015
Περιεχόμενα
Eγκατάσταση χαρουπεώνα
Η προετοιμασία του εδάφους είναι παρόμοια με εκείνη των άλλων καρποφόρων δένδρων. Τα δενδρύλλια, ως αειθαλή, φυτεύονται με μπάλα χώματος.[1]
Καλλιέργεια εδάφους
Η καλλιέργεια του εδάφους είναι παρόμοια με εκείνη των άλλων καρποφόρων δένδρων.[1]
Σύστημα και αποστάσεις φύτευσης
Συστήματα φύτευσης Η ξυλοκερατιά-χαρουπιά φυτεύεται κατά τετράγωνα και ορθογώνια παραλληλόγραμμα ή γραμμές.
Αποστάσεις φύτευσης Η ξυλοκερατιά-χαρουπιά φυτεύεται σε απόσταση 8 έως 10 μέτρα.[1]
Λίπανση
Η ξυλοκερατιά-χαρουπιά, αν και ψυχανθές, (δεν δεσμεύει άζωτο από την ατμόσφαιρα) χρειάζεται αζωτούχα λίπανση, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις τροφοπενίας (χλωρωτικά φύλλα). Η εμπειρική λίπανση κατά στρέμμα είναι της τάξης 10 μονάδες για το άζωτο (σαν θειϊκή αμμωνία 50 χιλιογ. λιπάσματος), 5-6 μονάδες για το φώσφορο (σαν υπερφωσφορικό 25-30 χιλιογ. λιπάσματος) και 10 μονάδες για το κάλι (σαν θειϊκό κάλι 20-30 χιλιόγ. λιπάσματος) και κάθε δυο χρόνια για το φώσφορο και κάλι, όταν τα εδαφικά αποθέματα είναι ανεπαρκή. Η προσθήκη του αζώτου συνιστάται να γίνεται περί τα μέσα Φεβρουαρίου και του καλίου και φωσφόρου κατά τα τέλη φθινοπώρου με αρχές χειμώνα. Αν κατά τη διάρκεια της βλαστικής περιόδου, κυρίως κατά την ανάπτυξη των καρπών, διαπιστωθεί έλλειψη αζώτου συνιστάται νέα προσθήκη αζώτου υπό μορφή νιτρικής αμμωνίας ή η διενέργεια διαφυλλικών λιπάνσεων.[1]
Άρδευση
Συνιστάται να γίνονται 2 έως 3 ποτίσματα σε περιοχές παρά πολύ ξηρικές.[1]
Κλάδεμα
Η ξυλοκερατιά-χαρουπιά διαμορφώνεται σε σχήμα κυπελλοειδές. Το κλάδεμα πρέπει να είναι ελαφρό και να αποσκοπεί στη διατήρηση του σχήματος του δένδρου, στην ανάπτυξη νέας βλάστησης, στην αφαίρεση των ξηρών και συμπλεκόμενων κλάδων της κόμης και στην αύξηση του ηλιακού φωτός στο εσωτερικό μέρος της κόμης.[1]
Ωρίμανση
Τα χαρούπια είναι ώριμα, όταν ο φλοιός τους αποκτήσει το χαρακτηριστικό χρώμα της ποικιλίας κατά την ωρίμανση (καστανό). Ωριμάζουν κατά το φθινόπωρο (τέλη Αυγούστου μέχρι τον Οκτώμβριο).[1]
Συγκομιδή
Η συγκομιδή των χαρουπιών γίνεται με το χέρι ή με ραβδισμό, σε 2 έως 3 χέρια.
