Λίπανση αραβόσιτου
Λόγω της υψηλής παραγωγικότητάς του σε βιομάζα και καρπό, ο αραβόσιτος απορροφά μεγάλες ποσότητες ανόργανων θρεπτικών στοιχείων από το έδαφος το οποίο εξαντλεί. Κατά συνέπεια, η διατήρηση της παραγωγικότητας της καλλιέργειας σε υψηλά επίπεδα προϋποθέτει τον επαρκή εφοδιασμό του εδάφους με θρεπτικά στοιχεία. Οι συνολικές απαιτήσεις της καλλιέργειας στα διάφορα θρεπτικά στοιχεία μπορούν να προσδιορισθούν με κατάλληλες αναλύσεις της περιεκτικότητας φυτικών ιστών στα στοιχεία αυτά κατά την ωρίμανση των φυτών. Οι απαιτήσεις αυτές σε συνδυασμό με την περιεκτικότητα του εδάφους στα διάφορα στοιχεία σε αφομοιώσιμη μορφή παρέχουν ενδείξεις για την ενδεδειγμένη λίπανση.
Εκτός από τις ολικές ανάγκες της καλλιέργειας και τα εδαφικά αποθέματα στα διάφορα θρεπτικά στοιχεία, άλλοι σημαντικοί παράγοντες που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στον καταρτισμό ενός σωστού προγράμματος λίπανσης του αραβοσίτου είναι οι εξής:
- Ο ρυθμός απορρόφησης των θρεπτικών στοιχείων στα διάφορα στάδια ανάπτυξης των φυτών.
- Παράγοντες του περιβάλλοντος.
- Ο χρησιμοποιούμενος γονότυπος.
- Αλληλεπιδράσεις θρεπτικών στοιχείων.
- Η πυκνότητα των φυτών.
Ο αραβόσιτος απορροφά άζωτο σε μεγαλύτερες ποσότητες από οποιοδήποτε άλλο θρεπτικό στοιχείο. Επίσης έχει τις μεγαλύτερες ανάγκες σε άζωτο από όλα τα φυτά μεγάλης καλλιέργειας, εκτός από ορισμένα ψυχανθή. Αν και η αντίδραση του αραβοσίτου στον φωσφόρο είναι πολύ λιγότερο θεαματική από εκείνη που παρατηρείται στο άζωτο, η έλλειψη φωσφόρου μπορεί να περιορίσει σημαντικά την τελική απόδοση. Οι απαιτήσεις αυτού του σιτηρού σε κάλιο είναι μεγάλες, ανάλογες με εκείνες του αζώτου. Η πορεία απορρόφησης του καλίου διαφέρει από τις πορείες του αζώτου και του φωσφόρου.
Από τα υπόλοιπα μακροστοιχεία, το ασβέστιο και το θείο σπάνια δημιουργούν προβλήματα στη θρέψη του αραβοσίτου. Το μαγνήσιο μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα σε όξινα ή αμμώδη εδάφη και σε εδάφη που δέχονται υψηλές δόσεις καλιούχου λιπάσματος. Τα συμπτώματα έλλειψης του στοιχείου εκδηλώνονται αρχικά με χαρακτηριστική μεσονεύρια χλώρωση στα φύλλα, η οποία αργότερα εξελίσσεται σε νέκρωση. Τα συμπτώματα αναστέλλονται με εφαρμογή διαλυτού MgSO4 ή διαλύματος χηλικής ένωσης του Mg. Σε όξινα εδάφη συνιστάται προληπτική εφαρμογή δολομιτικού ασβεστόλιθου πριν από τη σπορά.
Από τα διάφορα ιχνοστοιχεία, προβλήματα στη θρέψη του αραβοσίτου δημιουργούν κυρίως ο ψευδάργυρος και ο σίδηρος και δευτερευόντως ο χαλκός. Ο ψευδάργυρος μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στη θρέψη σε υγρά εδάφη (λόγω πιθανής απόπλυσης), σε εδάφη πλούσια σε φωσφόρο, σε πολύ αλκαλικά εδάφη καθώς και όταν προηγείται του αραβοσίτου καλλιέργεια ζαχαροτεύτλων. Το κύριο σύμπτωμα έλλειψης ψευδαργύρου είναι μία μεσονεύρια χλώρωση στα παλαιότερα φύλλα και καθολική χλώρωση στα νεαρά υπό εκδίπλωσ φύλλα. Παράλληλα τα φυτά εμφανίζουν νανισμό. Ο σίδηρος δε δημιουργεί συχνά προβλήματα λόγω των μικρών απαιτήσεων του αραβόσιτου. Ο χαλκός δημιουργεί σπάνια προβλήματα, κυρίως σε οργανικά εδάφη. Η έλλειψή του χαρακτηρίζεται από καθολική χλώρωση των νεαρών υπό εκδίπλωση φύλλων και μερική χλώρωση εμ νεκρώσεις των παλαιότερων.
