Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Λίπανση σπανακιού"
| (Μία ενδιάμεση αναθεώρηση από ένα χρήστη δεν εμφανίζεται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Συνιστάται βασική λίπανση με 4kg [[Φώσφορος|φώσφορο]]/στρέμμα και 20kg [[Κάλιο|κάλιο]]/στρέμμα. Προσθήκη αζωτούχου λίπανσης επίσης, είναι αναγκαία, τόσο σε βασική οσο και σε επιφανειακή εφαρμογή, γιατί συμβάλλει στην αύξηση των αποδόσεων. Ως γνωστόν, τον χειμώνα οι χαμηλές [[Κλιματικές συνθήκες σπανακιού|θερμοκρασίες]] [[Εδαφικές συνθήκες σπανακιού|εδάφους]] μειώνουν αισθητά τη διαδικασία της νιτροποίησης. Δόσεις 7-15kg άζωτου/στρέμμα θεωρούνται ικανοποιητικές. Ο Zink το 1965, μελέτησε τον ρυθμό και τις ποσότητες θρεπτικών στοιχείων που απορροφήθηκαν από ανοιξιάτικη φυτεία σπανακιού στην Καλιφόρνια. Ο ρυθμός όπως αυτός προσδιορίζεται με χημικές αναλύσεις στο φυτό και αλλαγές στην ξηρή ουσία. Ο μέγιστος ρυθμός ανάπτυξης παρατηρήθηκε 21 ημέρες πριν από τη [[Συγκομιδή σπανακιού|συγκομιδή]] των [[Σπανάκι φυτό|φυτών]], όπου πάνω από 60% του αζώτου, 70% του φωσφόρου και 65% του καλίου είχαν απορροφηθεί. Ο μέσος όρος, από 5 πειράματα που έχουν απορροφηθεί ήταν: 15kg/στρέμμα [[Άζωτο|άζωτο]], 2,2kg/στρέμμα φώσφορος, 21,9kg/στρέμμα κάλιο, 3,8kg/στρέμμα [[Ασβέστιο|ασβέστιο]], 4,1kg/στρέμμα [[Μαγνήσιο|μαγνήσιο]] και 4kg/στρέμμα [[Νάτριο|νάτριο]]. | + | Συνιστάται βασική λίπανση με 4kg [[Φώσφορος|φώσφορο]]/στρέμμα και 20kg [[Κάλιο|κάλιο]]/στρέμμα. Προσθήκη αζωτούχου λίπανσης επίσης, είναι αναγκαία, τόσο σε βασική οσο και σε επιφανειακή εφαρμογή, γιατί συμβάλλει στην αύξηση των αποδόσεων. Ως γνωστόν, τον χειμώνα οι χαμηλές [[Κλιματικές συνθήκες σπανακιού|θερμοκρασίες]] [[Εδαφικές συνθήκες σπανακιού|εδάφους]] μειώνουν αισθητά τη διαδικασία της νιτροποίησης. Δόσεις 7-15kg άζωτου/στρέμμα θεωρούνται ικανοποιητικές. Ο Zink το 1965, μελέτησε τον ρυθμό και τις ποσότητες θρεπτικών στοιχείων που απορροφήθηκαν από ανοιξιάτικη φυτεία σπανακιού στην Καλιφόρνια. Ο ρυθμός όπως αυτός προσδιορίζεται με χημικές αναλύσεις στο φυτό και αλλαγές στην ξηρή ουσία. Ο μέγιστος ρυθμός ανάπτυξης παρατηρήθηκε 21 ημέρες πριν από τη [[Συγκομιδή σπανακιού|συγκομιδή]] των [[Σπανάκι φυτό|φυτών]], όπου πάνω από 60% του αζώτου, 70% του φωσφόρου και 65% του καλίου είχαν απορροφηθεί. Ο μέσος όρος, από 5 πειράματα που έχουν απορροφηθεί ήταν: 15kg/στρέμμα [[Άζωτο|άζωτο]], 2,2kg/στρέμμα φώσφορος, 21,9kg/στρέμμα κάλιο, 3,8kg/στρέμμα [[Ασβέστιο|ασβέστιο]], 4,1kg/στρέμμα [[Μαγνήσιο|μαγνήσιο]] και 4kg/στρέμμα [[Νάτριο|νάτριο]].<ref name="Ειδική λαχανοκομία"/> |
| + | |||
| + | ==Βιβλιογραφία== | ||
| + | <references> | ||
| + | <ref name="Ειδική λαχανοκομία"> Ειδική λαχανακομία - Λαχανικά υπαίθρου, του Χρήστου Ολύμπιου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθήνα 1994. </ref> | ||
| + | </references> | ||
[[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε γεωπόνο::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωπόνο::30| ]] | ||
| − | [[σχετίζεται με:: | + | [[σχετίζεται με::Καλλιέργεια σπανακιού| ]] |
| + | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 08:23, 9 Ιουλίου 2015
Συνιστάται βασική λίπανση με 4kg φώσφορο/στρέμμα και 20kg κάλιο/στρέμμα. Προσθήκη αζωτούχου λίπανσης επίσης, είναι αναγκαία, τόσο σε βασική οσο και σε επιφανειακή εφαρμογή, γιατί συμβάλλει στην αύξηση των αποδόσεων. Ως γνωστόν, τον χειμώνα οι χαμηλές θερμοκρασίες εδάφους μειώνουν αισθητά τη διαδικασία της νιτροποίησης. Δόσεις 7-15kg άζωτου/στρέμμα θεωρούνται ικανοποιητικές. Ο Zink το 1965, μελέτησε τον ρυθμό και τις ποσότητες θρεπτικών στοιχείων που απορροφήθηκαν από ανοιξιάτικη φυτεία σπανακιού στην Καλιφόρνια. Ο ρυθμός όπως αυτός προσδιορίζεται με χημικές αναλύσεις στο φυτό και αλλαγές στην ξηρή ουσία. Ο μέγιστος ρυθμός ανάπτυξης παρατηρήθηκε 21 ημέρες πριν από τη συγκομιδή των φυτών, όπου πάνω από 60% του αζώτου, 70% του φωσφόρου και 65% του καλίου είχαν απορροφηθεί. Ο μέσος όρος, από 5 πειράματα που έχουν απορροφηθεί ήταν: 15kg/στρέμμα άζωτο, 2,2kg/στρέμμα φώσφορος, 21,9kg/στρέμμα κάλιο, 3,8kg/στρέμμα ασβέστιο, 4,1kg/στρέμμα μαγνήσιο και 4kg/στρέμμα νάτριο.[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Ειδική λαχανακομία - Λαχανικά υπαίθρου, του Χρήστου Ολύμπιου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθήνα 1994.
