Λίπανση τριανταφυλλιάς

Από GAIApedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο κύριος σκοπός στη λίπανση της καλλιέργειας της τριανταφυλλιάς είναι η συνεχής εξασφάλιση της άριστης συγκέντρωσης και ισορροπίας όλων των βασικών στοιχείων. Με την εφαρμογή υδρολιπάνσεων με το σύστημα άρδευσης, επιτυγχάνονται σταθερά επίπεδα λιπάνσεων , σε αντίθεση με τις σπαρτές επιφανειακές λιπάνσεις κατά διαστήματα , που δημιουργούν μεγάλες διακυμάνσεις στη θρεπτική κατάσταση του εδάφους.

Ο φώσφορος μπορεί να προστεθεί στην βασική λίπανση , πριν τη φύτευση και να καλύψει τις ανάγκες των φυτών για 3-4 χρόνια. Η σχέση άζωτο:κάλιο θα πρέπει να είναι 1:1. Αυτή η σχέση ανάλογα με την εποχή μπορεί να μεταβάλλεται σε 0,8:1 ή και 1:0,8. Σε ευνοϊκές κλιματολογικές συνθήκες (κατάλληλη θερμοκρασία και φωτισμός) το άζωτο μπορεί να αυξάνει σε βάρος του καλίου. Αντίθετα σε δυσμενείς κλιματολογικές συνθήκες, το κάλιο αυξάνει σε βάρος του αζώτου. Ο σίδηρος μπορεί να εφαρμοστεί 3-4 φορές το χρόνο είτε σε μορφή θειϊκού ή με την μορφή χηλικού σιδήρου. Το βόριο μπορεί να αποβεί τοξικό για τα φυτά όταν βρεθεί σε ποσότητα μεγαλύτερη από 0,4ppm στο νερό άρδευσης. Οι ανάγκες του φυτού σε μαγγάνιο και ψευδάργυρο καλύπτονται εάν γίνουν 2-3 ψεκασμοί σε μυκητοκτόνα που περιέχουν τα στοιχεία αυτά , για παράλληλα καταπολέμηση μυκητολογικών ασθενειών. Σύμφωνα με πειραματικά αποτελέσματα, αποδείχτηκε ότι συμπληρωματική συμπυκνωμένη λίπανση με άνθρακα 1500ppm, βοηθάει στην δημιουργία μεγαλύτερου αριθμού μπουμπουκιών, στην αύξηση των εμπορεύσιμων ανθέων και στη μείωση του αριθμού των τυφλών κλαδιών.[1]

Βιβλιογραφία

  1. "Εγκατάσταση θερμοκηπίου καλλιέργειας τρινταφυλλιάς με χρήση γεωθερμικής ενέργειας σε συνδυασμό με υπαίθρια καλλιέργεια σπαραγγιών", πτυχιακή μελέτη του φοιτητή Σταύρου Μαντζουράνη, Καβάλα 2002.