Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Λειτουργικό ξύλο"
(Νέα σελίδα με '{{{top_heading|==}}}Εισαγωγή στο Λειτουργικό ξύλο{{{top_heading|==}}} <ref name="Λειτουργικό ξύλο"/> ==Σχετικές σ...') |
|||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
{{{top_heading|==}}}Εισαγωγή στο Λειτουργικό ξύλο{{{top_heading|==}}} | {{{top_heading|==}}}Εισαγωγή στο Λειτουργικό ξύλο{{{top_heading|==}}} | ||
| − | + | Κατά μήκος και διάμετρο τομές καμπτόμενων προς τα πάνω κλάδων δεικνύουν ότι οι ετήσιοι δακτύλιοι, είναι στενότεροι στην επάνω πλευρά του κλάδου παρά στην κάτω. Το πάνω τμήμα που περιέχει, στριμωγμένους, στενούς ετήσιους κύκλους είναι το λειτουργικό ξύλο, ένας τύπος αντίδρασης του ξύλου που αναπτύσσεται λόγω της κλίσης του κορμού ή κάμψεως των πλάγιων κλάδων. Ο σχηματισμός του λειτουργικού ξύλου τείνει να επαναφέρει τον κορμό και τους κλάδους σε κατακόρυφη θέση. Η άνιση αυτή αύξηση οφείλεται στην μεγαλύτερη συγκέντρωση των διακινήσιμων αυξινών στην κάτω παρά στην άνω πλευρά των βραχιόνων, εγκαθιστώντας έτσι μια αυξινική διαβάθμιση. Η αυξημένη συγκέντρωση αυξίνης στην κατώτερη πλευρά προάγει τη διαίρεση των κυττάρων και τη μεγέθυνση αυτών. Η παροχή αυξίνης στην πάνω πλευρά των κλάδων εμποδίζει το σχηματισμό λειτουργικού ξύλου, αλλ' η χορήγηση ενός παρεμποδιστού μεταφοράς της αυξίνης του 2, 3, 5-τριϊωδιοβενζοϊκού οξέος, προτρέπει το σχηματισμό αυτού. Όταν κλάδοι [[Μηλιά|μηλιάς]] και [[Ροδακινιά|ροδακινιάς]] κάμφθηκαν υπό μορφή κυρτού τόξου, το στρες συνέβαλε σε αύξηση της συγκέντρωσης του ενδογενούς αιθυλενίου. Η αλληλεπίδραση μεταξύ αυξίνης και αιθυλενίου στο σχηματισμό λειτουργικού ξύλου δεν αποτελεί έκπληξη, γιατί έκλυση | |
| − | <ref name="Λειτουργικό ξύλο"/> | + | αιθυλενίου διεγείρεται και με την εφαρμογή συνθετικών αυξινών σε τμήματα ιστών. και σ΄ ολόκληρους [[Σύκο|καρπούς συκιάς]]. Επακόλουθο του χοντρότερου φλοιού στην κατώτερη πλευρά είναι ο σχηματισμός ποδιών (κρεμοκλαδής βλάστηση), κυρίως στη ροδακινιά. Οι πλευρικοί αυτοί κλάδοι ξεκινούν ως ορθοκλαδείς βλαστήσεις τον πρώτο χρόνο, αλλά βαθμηδόν γέρνουν προς τα κάτω καθώς ενηλικιώνονται. Η κρεμοκλαδής αυτή βλάστηση οφείλεται: |
| + | * Στην υπεραύξηση του φλοιού στην πάνω πλευρά του κλάδου | ||
| + | * Στο βάρός των καρπών.<ref name="Λειτουργικό ξύλο"/> | ||
Αναθεώρηση της 09:23, 25 Μαΐου 2016
Εισαγωγή στο Λειτουργικό ξύλο
Κατά μήκος και διάμετρο τομές καμπτόμενων προς τα πάνω κλάδων δεικνύουν ότι οι ετήσιοι δακτύλιοι, είναι στενότεροι στην επάνω πλευρά του κλάδου παρά στην κάτω. Το πάνω τμήμα που περιέχει, στριμωγμένους, στενούς ετήσιους κύκλους είναι το λειτουργικό ξύλο, ένας τύπος αντίδρασης του ξύλου που αναπτύσσεται λόγω της κλίσης του κορμού ή κάμψεως των πλάγιων κλάδων. Ο σχηματισμός του λειτουργικού ξύλου τείνει να επαναφέρει τον κορμό και τους κλάδους σε κατακόρυφη θέση. Η άνιση αυτή αύξηση οφείλεται στην μεγαλύτερη συγκέντρωση των διακινήσιμων αυξινών στην κάτω παρά στην άνω πλευρά των βραχιόνων, εγκαθιστώντας έτσι μια αυξινική διαβάθμιση. Η αυξημένη συγκέντρωση αυξίνης στην κατώτερη πλευρά προάγει τη διαίρεση των κυττάρων και τη μεγέθυνση αυτών. Η παροχή αυξίνης στην πάνω πλευρά των κλάδων εμποδίζει το σχηματισμό λειτουργικού ξύλου, αλλ' η χορήγηση ενός παρεμποδιστού μεταφοράς της αυξίνης του 2, 3, 5-τριϊωδιοβενζοϊκού οξέος, προτρέπει το σχηματισμό αυτού. Όταν κλάδοι μηλιάς και ροδακινιάς κάμφθηκαν υπό μορφή κυρτού τόξου, το στρες συνέβαλε σε αύξηση της συγκέντρωσης του ενδογενούς αιθυλενίου. Η αλληλεπίδραση μεταξύ αυξίνης και αιθυλενίου στο σχηματισμό λειτουργικού ξύλου δεν αποτελεί έκπληξη, γιατί έκλυση αιθυλενίου διεγείρεται και με την εφαρμογή συνθετικών αυξινών σε τμήματα ιστών. και σ΄ ολόκληρους καρπούς συκιάς. Επακόλουθο του χοντρότερου φλοιού στην κατώτερη πλευρά είναι ο σχηματισμός ποδιών (κρεμοκλαδής βλάστηση), κυρίως στη ροδακινιά. Οι πλευρικοί αυτοί κλάδοι ξεκινούν ως ορθοκλαδείς βλαστήσεις τον πρώτο χρόνο, αλλά βαθμηδόν γέρνουν προς τα κάτω καθώς ενηλικιώνονται. Η κρεμοκλαδής αυτή βλάστηση οφείλεται:
- Στην υπεραύξηση του φλοιού στην πάνω πλευρά του κλάδου
- Στο βάρός των καρπών.[1]
Σχετικές σελίδες
Βιβλιογραφία
- ↑ Γενική Δενδροκομία, του Καθηγητή Δενδροκομίας Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Κωνσταντίνου Α. Ποντίκη, 1997.
