Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Λεμόνι"

Αναθεώρηση της 08:21, 19 Ιουλίου 2013

Ο καρπός του λεμονιού

Το λεμόνι ^[1] είναι ο καρπός του υβριδικού δέντρου που ονομάζεται λεμονιά (επιστ. Κιτρέα η λεμονέα, Citrus × limon) και ανήκει στην οικογένεια των Ρυτοειδών (Rutaceae) (= εσπεριδοειδών (Hesperidaceae)). Ο καρπός αυτός χρησιμοποιείται κυρίως για τον χυμό του, παρόλο που χρησιμοποιούνται επίσης το πιο σαρκώδες μέρος του καρπού και ο φλοιός του, ιδιαίτερα στη μαγειρική. Ο χυμός του λεμονιού περιέχει περίπου 5% κιτρικό οξύ, το οποίο δίνει στα λεμόνια τη χαρακτηριστική ξινή τους γεύση και pH από 2 μέχρι 3. Αυτή η οξύτητα καθιστά το λεμόνι φθηνό και εύκολα διαθέσιμο υλικό για χρήση σε εκπαιδευτικά πειράματα χημείας.

Τα λεμόνια σερβίρονται συχνά ως λεμονάδα ή ως διακόσμηση σε ποτά όπως το παγωμένο τσάι ή αεριούχα αναψυκτικά, με μια φέτα είτε μέσα στο ποτήρι είτε στηριγμένη στο χείλος. Χρησιμοποιούνται στην παρασκευή του ιταλικού λικέρ λιμοντσέλο. Ένα κομματάκι λεμόνι προστίθεται επίσης συχνά στο νερό για να δώσει λίγη γεύση.

Ο χυμός λεμονιού χρησιμοποιείται πολύ σε φαγητά με ψάρι. Επιπλέον, χρησιμοποιείται πολύ, μαζί με άλλα υλικά, για μαρινάρισμα κρέατος πριν από το μαγείρεμα.

Μερικοί άνθρωποι τρώνε το λεμόνι ως φρούτο, όμως σε αυτή την περίπτωση πρέπει να καταναλώνεται αμέσως μετά νερό για να ξεπλένονται τα δόντια από το κιτρικό οξύ και τη ζάχαρη, τα οποία μπορούν να προκαλέσουν τερηδόνα και άλλες οδοντικές ασθένειες. Τα λεμόνια γίνονται επίσης μαρμελάδα, είτε μόνα τους είτε σε συνδυασμό με πορτοκάλια.

100 χιλιοστόλιτρα λεμονοχυμού περιέχουν περίπου 50 χιλιοστόγραμμα βιταμίνης C και 5 γραμμάρια κιτρικού οξέος.

Για την αποθήκευση και συντήρηση εσπεριδοειδών δείτε τον παρακάτω σύνδεσμο. Αποθήκευση και συντήρηση εσπεριδοειδών..

Διατροφική αξία λεμονιού

Χυμός λεμονιού

Με άρωμα αιθέριο και γεύση μοναδική, το λεμόνι έχει γράψει ιστορία, κατακτώντας την υφήλιο. Ιδιαίτερα διαδεδομένο στην αρχαιότητα, το αναφέρει ο Ρωμαίος φιλόσοφος Πλίνιος στη «Φυσική ιστορία» ως το πλέον γνωστό εσπεριδοειδές στη Μεσόγειο.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για διασταύρωση του μανταρινιού και του κίτρου, χωρίς όμως να γνωρίζουμε ακριβή ημερομηνία προέλευσης. Από τότε μέχρι σήμερα όλοι αναγνωρίζουν τις θεραπευτικές και ευεργετικές για τον οργανισμό ιδιότητές του ^[2]. Από τον Ιπποκράτη μέχρι το Βρετανικό Πολεμικό Ναυτικό, το χρησιμοποιούσαν για την καταπολέμηση του σκορβούτου λόγω της μεγάλης ποσότητας βιταμίνης C που περιέχει. Η εποχή του λεμονιού, όπως και όλων των εσπεριδοειδών, είναι ο χειμώνας, ωστόσο πλέον το βρίσκουμε όλο το χρόνο. Χρησιμοποιείται πολύ στη μαγειρική, καθώς ο χυμός του αποτελεί βασικό συστατικό σε σαλάτες, φαγητά με ψάρι και κρέας, καθώς προσδίδει μια ιδιαίτερη όξινη νοστιμάδα. Τέλος, το χρησιμοποιούμε και στη ζαχαροπλαστική δημιουργώντας από την αγαπημένη σε όλους δροσιστική λεμονάδα μέχρι την παρασκευή λικέρ, μαρμελάδας, κέικ και άλλων γαστρονομικών δημιουργιών.

Τα λεμόνια είναι όξινα στη γεύση, αλλά δημιουργούν αλκαλικές βάσεις στον οργανισμό μας. Στην πραγματικότητα, είναι από τα τρόφιμα με τη μεγαλύτερη αλκαλική επίδραση, που βοηθούν πολύ στη δημιουργία ισορροπίας σε καταστάσεις αύξησης της ποσότητας οξέων στο σώμα.

Με άφθονη βιταμίνη C, είναι ιδανικό «φάρμακο» για την αντιμετώπιση λοιμώξεων και άλλων προβλημάτων υγείας, ενώ συστήνεται και για την τόνωση του ανοσοποιητικού συστήματος και την αντιμετώπιση της δυσπεψίας.

Σχετικές σελίδες

• Εσπεριδοειδή
• Καρπός εσπεριδοειδών
• Ιχθυηρά
• Φρούτο
• Πορτοκάλι
• Μανταρίνι
• Κίτρο
• Διατροφική αξία λεμονιού
• Αποθήκευση και συντήρηση εσπεριδοειδών

Βιβλιογραφία

1. ↑ Λεμόνι
2. ↑ Ευεργετικές ιδιότητες λεμονιού