Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Μέγεθος και αριθμός κυττάρων"
| Γραμμή 15: | Γραμμή 15: | ||
* Τα με μικρή [[Ανθοφορία|ανθοφορία]] δένδρα παράγουν καρπούς με μεγαλύτερο αριθμό κυττάρων απ' ότι τα με μεγάλη καρποφορία. Το αποτέλεσμα αυτό έρχεται σε αντίθεση με Αυστραλέζικα δεδομένα, όπου οι καρποί, που προέρχονται από δένδρα με μικρή ανθοφορία, έχουν λιγότερα κύτταρα. | * Τα με μικρή [[Ανθοφορία|ανθοφορία]] δένδρα παράγουν καρπούς με μεγαλύτερο αριθμό κυττάρων απ' ότι τα με μεγάλη καρποφορία. Το αποτέλεσμα αυτό έρχεται σε αντίθεση με Αυστραλέζικα δεδομένα, όπου οι καρποί, που προέρχονται από δένδρα με μικρή ανθοφορία, έχουν λιγότερα κύτταρα. | ||
| − | Η διαφορά αυτή πιθανόν να οφείλεται στις κλιματικές ή [[Καλλιέργειες|καλλιεργητικές]] διαφορές. | + | Η διαφορά αυτή πιθανόν να οφείλεται στις κλιματικές ή [[Καλλιέργειες|καλλιεργητικές]] διαφορές. Ο κλιματικός παράγοντας, που επηρεάζει τη διαίρεση των κυττάρων υπό τις συνθήκες της Αυστραλίας, πρέπει να είναι το χειμερινό ψύχος. |
| + | |||
| + | Αν ένα καρποφόρο δένδρο συμπληρώσει πλήρως τις ανάγκες του σε ψύχος, η κυτταρική διαίρεση φθάνει στο μέγιστο, όταν και οι άλλες συνθήκες είναι ευνοϊκές. | ||
Αναθεώρηση της 11:45, 27 Σεπτεμβρίου 2016
Οι παράγοντες, που επηρεάζουν το μέγεθος και τον αριθμό των κυττάρων του μήλου, είναι σημαντικοί από οικονομικής άποψης, γιατί καθορίζουν το μέγεθος του καρπού και κατά κάποιο τρόπο και τη συμπεριφορά του κατά τη συντήρηση. Οι Bain και Robertson (1951) ανάφεραν, ότι τα μεγάλα μήλα είχαν περισσότερα, αλλά όχι μεγαλύτερα κύτταρα απ' ότι οι μικροί καρποί που προέρχονταν από το ίδιο δένδρο.
Επίσης οι καρποί από δένδρα με μικρό φορτίο είχαν μεγαλύτερα κύτταρα απ' ότι οι μικρότεροι καρποί από πολυφορτωμένα δένδρα. Οι καρποί που αραιώθηκαν με δινιτροορθοκρεζόλη κατά την πλήρη άνθηση είχαν περισσότερα, αλλά όχι και μεγαλύτερα κύτταρα από τους μάρτυρες.
Αλλα το αραίωμα των καρπών με ναφθαλινοξικό οξύ (NAA) δεν δίνει περισσότερα αλλά ούτε και μεγαλύτερα κύτταρα. Ο Letham (1961)βρήκε, ότι το άζωτο, όχι όμως και το μικτό λίπασμα Ν-P-K δίνει μήλα με λιγότερα και μεγαλύτερα κύτταρα απ' ότι οι μάρτυρες.
Οι Roberston και Turner (1951) βρήκαν ότι οι καρποί με μεγάλα κύτταρα χαρακτηρίζονταν από προδιάθεση εκδήλωσης ανωμαλιών κατά τη συντήρηση. Ο δε Denne (1960) στην Αγγλία βρήκε ότι το αυστηρό, πριν την άνθηση, αραίωμα των μήλων, δίνει μεγαλύτερους καρπούς κυρίως λόγω του μεγάλου αριθμού των κυττάρων, ανά καρπό, και δευτερευόντως λόγω του μεγαλύτερου τους μεγέθους.
Κατά το Westwood (1967):
- Οι μεγαλύτεροι συνήθως καρποί έχουν περισσότερα κύτταρα απ' ότι οι μικροί που προέρχονται από το ίδιο δένδρο.
- Το πρώϊμο, με το χέρι, αραίωμα των καρπών συνήθως ενεργοποιεί τη διαίρεση των κυττάρων και μερικές φορές τη μεγένθυνση αυτών. Η επίδραση αυτή είναι πιο εμφανής στις υπερκαρποφόρες ποικιλίες.
- Τα με μικρή ανθοφορία δένδρα παράγουν καρπούς με μεγαλύτερο αριθμό κυττάρων απ' ότι τα με μεγάλη καρποφορία. Το αποτέλεσμα αυτό έρχεται σε αντίθεση με Αυστραλέζικα δεδομένα, όπου οι καρποί, που προέρχονται από δένδρα με μικρή ανθοφορία, έχουν λιγότερα κύτταρα.
Η διαφορά αυτή πιθανόν να οφείλεται στις κλιματικές ή καλλιεργητικές διαφορές. Ο κλιματικός παράγοντας, που επηρεάζει τη διαίρεση των κυττάρων υπό τις συνθήκες της Αυστραλίας, πρέπει να είναι το χειμερινό ψύχος.
Αν ένα καρποφόρο δένδρο συμπληρώσει πλήρως τις ανάγκες του σε ψύχος, η κυτταρική διαίρεση φθάνει στο μέγιστο, όταν και οι άλλες συνθήκες είναι ευνοϊκές.
Βιβλιογραφία
- ↑ Γενική Δενδροκομία, του Καθηγητή Δενδροκομίας Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Κωνσταντίνου Α. Ποντίκη, 1997
