Μέθοδοι Εφαρμογής του Υλικού Ασβέστωσης

α) Επιφανειακή διασπορά. Η απλή επιφανειακή διασπορά του υλικού ασβέστωσης, χωρίς ενσωμάτωση στο έδαφος, επιδρά ελάχιστα στη βελτίωση του pΗ. Σε σχετικά πειράματα αποδείχθηκε ότι η επιφανειακή εφαρμογή του CaCΟ3 χωρίς ενσωμάτωση αύξησε το pΗ στο επιθυμητό επίπεδο μετά από 10-14 χρόνια σε βάθος 15 cm. β) Διασπορά και ενσωμάτωση. Για την αύξηση της αποτελεσματικότητας του χρησιμοποιούμενου υλικού ασβέστωσης, θα πρέπει να διασπαρεί ομοιόμορφα στον αγρό και ακολούθως να ενσωματωθεί στο έδαφος με τη βοήθεια της φρέζας ή δισκοαρότρου σε βάθος 15-20cm. Σχετικά έχει βρεθεί ότι το μεγαλύτερο βάθος ευνοεί την αποτελεσματικότητα της ασβέστωσης, ενώ κατ' άλλους, το καλύτερο βάθος ενσωμάτωσης είναι 15 cm, διότι σε μεγαλύτερο βάθος αραιώνεται το υλικό ασβέστωσης και μειώνεται η αποτελεσματικότητα του. Γενικότερα, τα 20cm θεωρούνται ως ένα ικανοποιητικό βάθος ενσωμάτωσης. γ) Χρόνος Εφαρμογής. Το υλικό ασβέστωσης μπορεί γενικά να εφαρμόζεται οποιαδήποτε κατάλληλη χρονική περίοδο μεταξύ της συγκομιδής και της νέας εγκατάστασης της καλλιέργειας. Ακόμη δε στις περιπτώσεις των ελαφρών εδαφών με μικρό ποσοστό αργίλου, η ασβέστωση μπορεί να γίνει με επιτυχία λίγες μόνον ημέρες πρίν από τη σπορά ή τη φύτευση της καλλιέργειας, υπό τη απαραίτητη προϋπόθεση ότι το υλικό ασβέστωσης θα είναι λεπτόκοκκο και θα έχει ενσωματωθεί επαρκώς στο έδαφος. Κατά την ασβέστωση θα πρέπει να έχουμε υπόψη τα εξής: α) σαν χρόνο εφαρμογής θα θεωρείται ο χρόνος κατά τον οποίο το pΗ είναι πολύ χαμηλό και άρα κάνει αναγκαία την ασβέστωση και β) σαν εποχή εφαρμογής θα πρέπει να προτιμάται εκείνη κατά την οποία το έδαφος είναι ξηρό ή παγωμένο.

Σύμφωνα με τους εν λόγω ερευνητές η περίοδος που το έδαφος είναι παγωμένο είναι ιδεώδης, διότι δεν υπάρχει ο κίνδυνος της διάβρωσης και της επιφανειακής απορροής, κυρίως στις επικλινείς και λοφώδεις τοποθεσίες. Ως προς την εφαρμογή της ασβέστωσης σε ξηρό έδαφος, η καλύτερη εποχή είναι αμέσως μετά τη συγκομιδή όπου, μαζί με το υλικό ασβέστωσης ενσωματώνονται και τα φυτικά υπολείμματα. Κατά την ενσωμάτωση του υλικού ασβέστωσης θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη: (1) ο ρυθμός εξουδετέρωσης της οξύτητας του εδάφους (2), το λεπτόκοκκο του υλικού, (3) η ομοιομορφία της κατανομής κατά τη διασπορά και (4) ο ρυθμός απελευθέρωσης και μεταφοράς του Ca^2+ από τους κόκκους του υλικού ασβέστωσης προς τα σημεία της εξουδετέρωσης της οξύτητας. Μία ικανοποιητική διάχυση του Ca^2+ είναι 0,35cm/100 μέρες ή 0,78cm /500 μέρες. Η δράση της ασβέστωσης δεν είναι μόνιμη. Στη διάρκεια του χρόνου από την εφαρμογή του υλικού ασβέστωσης, διάφοροι παράγοντες παρεμβαίνουν και συμβάλλουν στην απομάκρυνση των βάσεων και άρα προκαλούν την οξινοποίηση του εδάφους. Ορισμένες βασεόφιλες καλλιέργειες, όπως π.χ. η μηδική, συμπεριλαμβανόμενη στο σύστημα της αμειψισποράς, μπορεί να οξινοποιήσει το έδαφος, καθώς προσλαμβάνει μεγάλες ποσότητες βάσεων. Αντίθετα, τα αγρωστώδη δεν επηρεάζουν πολύ τις βάσεις του εδάφους, διότι έχουν χαμηλές απαιτήσεις. Κατά την ασβέστωση θα πρέπει να αποφεύγεται η εφαρμογή υψηλών δόσεων ασβεστούχου υλικού. Και τούτο διότι η υπερασβέστωση μπορεί να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα σε σχέση με τον ομαλό εφοδιασμό των φυτών με θρεπτικά και κυρίως μικροθρεπτικά. Η διά της ασβεστώσεως αύξηση του pΗ πέραν ορισμένων ορίων συμβάλλει στη δέσμευση του P, Zn και Mg. Επίσης