Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Μέθοδος άρδευσης αλατούχων εδαφών"
Από GAIApedia
μ (Ο P chasapis μετακίνησε τη σελίδα Μέθοδος άρδευσης στη Μέθοδος άρδευσης αλατούχων εδαφών χωρίς να αφήσει ανακατεύθυνση) |
|||
| (2 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από ένα χρήστη δεν εμφανίζονται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Ο τρόπος εφαρμογής των αρδεύσεων στις καλλιέργειες επιδρά σημαντικά στην αλατότητα του εδάφους. Και | + | Ο τρόπος εφαρμογής των αρδεύσεων στις [[καλλιέργειες]] επιδρά σημαντικά στην αλατότητα του [[τύποι εδαφών |εδάφους]]. Και αυτό γιατί έχει άμεση σχέση με το βαθμό συσσώρευσης των αλάτων. Οι επιπτώσεις της κάθε μεθόδου είναι διάφορες. Π.χ. οι κλασικές μέθοδοι εφαρμογής του νερού (κατάκλυση, αυλάκια) σχετίζονται με την εναλάτωση της ριζόσφαιρας. Το γεγονός αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, δεδομένου ότι το μεγαλύτερο μέρος του ριζικού συστήματος βρίσκεται συγκεντρωμένο στην περιοχή αυτή, όπου η παρουσία υψηλών επιπέδων αλάτων μπορεί να δράσει δυσμενώς στην ανάπτυξη του φυτού. Στην περίπτωση άλλων [[Μέθοδοι άρδευσης σε καλλιέργειες ανοιχτού τύπου |μεθόδων άρδευσης]], π.χ. με σταγόνες, η επίδραση της αλατότητας αναφέρεται απ' ευθείας στη δράση των αλάτων στην ανάπτυξη του [[κατάλογος φυτών |φυτού]]. Οι αρδεύσεις, γενικά, ανεξαρτήτως του τρόπου εφαρμογής του νερού, είναι υπεύθυνες για τη δημιουργία της λεγόμενης δευτερογενούς εναλάτωσης και οφείλεται στους εξής παράγοντες: |
| − | Οι αρδεύσεις, γενικά, ανεξαρτήτως του τρόπου εφαρμογής του νερού, είναι υπεύθυνες για τη δημιουργία της λεγόμενης | + | |
| − | εναλάτωσης | + | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| + | *στη συσσώρευση αλάτων από νερά κακής ποιότητας, | ||
| + | |||
| + | *στην ανύψωση της στάθμης του υπογείου νερού, | ||
| + | |||
| + | *στην τριχοειδή κίνηση των υπόγειων νερών, όταν η στάθμη τους βρίσκεται πλησίον της επιφάνειας σε βάθος μικρότερο των 2m και | ||
| + | |||
| + | *στην απουσία συστήματος στράγγισης.<ref name="Μέθοδος άρδευσης"/> | ||
==Βιβλιογραφία== | ==Βιβλιογραφία== | ||
| + | |||
<references> | <references> | ||
| − | <ref name="Μέθοδος άρδευσης"> Τα προβληματικά εδάφη και η βελτίωση τους, Π. Κουκουλάκης τ. Αναπληρωτής Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ, ΑΡ. Παπαδόπουλος Τακτικός Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ</ref> | + | |
| + | <ref name="Μέθοδος άρδευσης"> Τα προβληματικά εδάφη και η βελτίωση τους, Π. Κουκουλάκης τ. Αναπληρωτής Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ, ΑΡ. Παπαδόπουλος Τακτικός Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ</ref> | ||
| + | |||
</references> | </references> | ||
| + | |||
| + | [[πόσο αφορά σε γεωργό::20| ]] | ||
| + | [[πόσο αφορά σε γεωπόνο::20| ]] | ||
| + | [[σχετίζεται με::Αλατούχα εδάφη| ]] | ||
| + | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
| + | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
| + | __NOTOC__ | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 07:44, 21 Ιουνίου 2016
Ο τρόπος εφαρμογής των αρδεύσεων στις καλλιέργειες επιδρά σημαντικά στην αλατότητα του εδάφους. Και αυτό γιατί έχει άμεση σχέση με το βαθμό συσσώρευσης των αλάτων. Οι επιπτώσεις της κάθε μεθόδου είναι διάφορες. Π.χ. οι κλασικές μέθοδοι εφαρμογής του νερού (κατάκλυση, αυλάκια) σχετίζονται με την εναλάτωση της ριζόσφαιρας. Το γεγονός αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, δεδομένου ότι το μεγαλύτερο μέρος του ριζικού συστήματος βρίσκεται συγκεντρωμένο στην περιοχή αυτή, όπου η παρουσία υψηλών επιπέδων αλάτων μπορεί να δράσει δυσμενώς στην ανάπτυξη του φυτού. Στην περίπτωση άλλων μεθόδων άρδευσης, π.χ. με σταγόνες, η επίδραση της αλατότητας αναφέρεται απ' ευθείας στη δράση των αλάτων στην ανάπτυξη του φυτού. Οι αρδεύσεις, γενικά, ανεξαρτήτως του τρόπου εφαρμογής του νερού, είναι υπεύθυνες για τη δημιουργία της λεγόμενης δευτερογενούς εναλάτωσης και οφείλεται στους εξής παράγοντες:
- στη συσσώρευση αλάτων από νερά κακής ποιότητας,
- στην ανύψωση της στάθμης του υπογείου νερού,
- στην τριχοειδή κίνηση των υπόγειων νερών, όταν η στάθμη τους βρίσκεται πλησίον της επιφάνειας σε βάθος μικρότερο των 2m και
- στην απουσία συστήματος στράγγισης.[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Τα προβληματικά εδάφη και η βελτίωση τους, Π. Κουκουλάκης τ. Αναπληρωτής Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ, ΑΡ. Παπαδόπουλος Τακτικός Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ
