Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Μέτρο 9 του ΠΑΑ"

Αναθεώρηση της 09:56, 9 Δεκεμβρίου 2020

Το Μέτρο 9 του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης ^[1] στοχεύει στη συσπείρωση των παραγωγών σε ομάδες ή οργανώσεις παραγωγών, με σκοπό να βοηθηθούν και να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν από κοινού τις προκλήσεις της αγοράς, να ενισχύσουν τη διαπραγματευτική τους δύναμη - μέσω της αύξησης του όγκου του διαπραγματευόμενου προϊόντος - σε σχέση με την παραγωγή και την εμπορία, να διευρύνουν τον αριθμό των πιθανών αγοραστών και να μειώσουν το ανά παραγωγό κόστος των συλλογικών επενδύσεων. Ως εκ τούτου, το μέτρο υποστηρίζει τη σύσταση των ομάδων και οργανώσεων παραγωγών, ιδιαίτερα κατά τα πρώτα χρόνια όπου προκύπτουν πρόσθετες δαπάνες.

Το Μέτρο έχει ρόλο κινήτρου, προκειμένου να ενθαρρύνει τη σύσταση ομάδων και οργανώσεων παραγωγών στους τομείς της γεωργίας και της δασοπονίας.

Δικαιούχοι είναι νέες ομάδες και οργανώσεις παραγωγών με έδρα στην ελληνική επικράτεια, οι οποίες έχουν αναγνωριστεί επίσημα μετά τη δημοσίευση του ν. 4384/2016 [3] και ανήκουν στην κατηγορία των Πολύ Μικρών, Μικρών και Μεσαίων Επιχειρήσεων (ΜΜΕ). Η στήριξη παρέχεται με τη μορφή επιχορήγησης και καταβάλλεται σε ετήσια βάση στους δικαιούχους για τα πρώτα πέντε (5) έτη λειτουργίας της ομάδας παραγωγών. Αποτελεί ποσοστό επί της ετήσιας εμπορεύσιμης αξίας των προϊόντων της ομάδας και βαίνει φθίνουσα.

Στην Ελλάδα μόνο το 18% των αγροτικών προϊόντων παράγεται και διακινείται από διάφορες μορφές συνεταιριστικών οργανώσεων, όταν στην Ολλανδία το ποσοστό αυτό είναι γύρω στο 70%. Και είναι ενθαρρυντικό ότι αρκετοί παραγωγοί, ιδιαίτερα νεαρής ηλικίας, άρχισαν να ενδιαφέρονται για την οργάνωσή τους σε ομάδες παραγωγών.

Βιβλιογραφία

1. ↑ [ Ιστοσελίδα Πρόγραμμα αγροτικής ανάπτυξης/Μέτρο 9 (2014-2020)].