Πιπεριά προϊόν
Περιεχόμενα
Συντήρηση
Συνήθως οι καρποί διατίθενται κατευθείαν στην αγορά προς πώληση. Εναλλακτικά μπορούν να αποθηκευτούν για σχεδόν 1,5 μήνα σε θάλαμο με θερμοκρασία 0οC και υψηλή σχετική υγρασία 95%. Σε θερμοκρασία 4οC συντηρούνται πολύ καλά για 1 μήνα, ενώ σε θερμοκρασία 10οC μπορούν να συντηρηθούν για 2 εβδομάδες. Έχει βρεθεί, όμως ότι σε θερμοκρασία συντήρησης μικρότερη από 7οC, οι καρποί μπορεί να παρουσιάσουν συμπτώματα κρυοτραυματισμού μετά την έξοδο τους από το θάλαμο συντήρησης. Γι' αυτό εάν συντηρηθούν σε αυτές τις συνθήκες θα πρέπει να καταναλωθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα μετά την έξοδο τους από το θάλαμο συντήρησης.[1]
Διατροφική αξία
Οι πιπεριές πράσινες, κόκκινες, πορτοκαλί ή κίτρινες είναι εξαιρετικές πηγές βιταμίνης C και βιταμίνης Α (κυρίως με τη μορφή β-καροτενίου), οι οποίες έχουν αντιοξειδβωτική δράση. Η συγκέντρωση βιταμίνης C στην πιπεριά είναι συγκρίσιμη με αυτή του πορτοκαλιού. 131gr πορτοκαλιού χωρίς φλούδα περιέχουν 70mg βιταμίνης C, ενώ τα 74gr πράσινης πιπεριάς περιέχουν 66mg βιταμίνης C. Ο λειτουργικός ρόλος της βιταμίνης C στον ανθρώπινο οργανισμό είναι σύνθετος. Το ασκορβικό οξύ απαιτείται για την πραγματοποίηση πολλών λειτουργιών, οι οποίες γίνονται στον άνθρωπο, όπως η σύνθεση του κολλαγόνου, η βιοσύνθεση της καρνιτίνης, ο μεταβολισμός της τυροσίνης, η σύνθεση της κατεχολαμίνης νορεπινεφρίνης και άλλων νευροδιαβιβαστών καθώς και η α-αμίδωση των πεπτικών ορμονών. Η βιταμίνη C είναι ένα αντιοξειδωτικό, το οποίο επαναφέρει την οξείδωση κάποιων ουσιών, δωρίζοντάς τους ηλεκτρόνια και ιόντα υδρογόνου. Μέσω της αντιοξειδωτικής του δράσης, το ασκορβικό οξύ αναγεννά τη βιαταμινή Ε. Επιπλεόν, προστατεύει το DNA από την οξειδωτική καταστροφή του. Πρόσληψη βιταμίνης C λιγότερη από 10mg ημερησίως μπορεί να προκαλέσει σκορβούτο. Το σκορβούτο τυπικά εκδηλώνεται όταν η ολική δεξαμενή σώματος για τη βιταμίνη C πέφτει κάτω από 300mg. Η κόπωση είναι ένα σημαντικό πρώιμο σύμπτωμα της έλλειψης βιταμίνης C, λόγω της μείωσης του ρυθμού σύνθεσης καρνιτίνης. Στη φαρμακευτική, η πιπεριά (φύλλα και μίσχος) έχει βρεθεί ότι προκαλεί διέγερση της μήτρας σε μελέτες ζώων. Επίσης, χρησιμοποιείται εξωτερικά σε πολλά σκευάσματα για ρευματισμούς, αρθρίτιδες, νευραλγίες και λουμπάγκο. Κλινικές μελέτες τοπικών σκευασμάτων που περιεχούν καψαϊκίνη, ένα καψακινοειδές συστατικό του καρπού της πιπεριάς, έχουν δείξει την αποτελεσματικότητα αυτών των σκευασμάτων σε χρόνια νευραλγία, διαβητική νευροπάθεια, ρινοπάθεια, έρπητα ζωστήρα και νευροπαθητικούς πόνους σε ασθενείς με καρκινό. Σύμφωνα με Ταϊλανδούς επιστήμονες, οι πιπεριές είναι ιδανικό ινωδολυτικό για το αίμα.[2]
Σχετικές σελίδες
Βιβλιογραφία
- ↑ Θερμοκηπιακή καλλιέργεια πιπεριάς στο νομό Ηρακλείου, πτυχιακή μελέτη της φοιτήτριας Λεϊμονή Ευαγγελίας, Ηράκλειο 2004.
- ↑ Διατροφική πρόσληψη αντιοξειδωτικών ουσιών από τρόφιμα τηγανισμένα σε έλαια πλούσια σε φυσικά αντιοξειδωτικά της φοιτήτριας, πτυχιακή μελέτη της φοιτήτριας Ιωάνου Μαρίας, Αθήνα 2005.
