Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Πληθυσμός μελισσών"
μ (Ο P chasapis μετακίνησε τη σελίδα Πληθυσμός Μελισσών στη Πληθυσμός μελισσών χωρίς να αφήσει ανακατεύθυνση) |
|
(Καμία διαφορά)
| |
Αναθεώρηση της 12:56, 21 Σεπτεμβρίου 2016
Στα εντομόφιλα είδη, ιδιαίτερα αυτά που χρειάζονται σταυρεπικονίαση, θα πρέπει οι μελισσοκυψέλες να βρίσκονται μέσα στον οπωρώνα. Ο αριθμός των μελισσοκυψελών και η τοποθέτησή τους εξαρτάται από το είδος.
Για τις αμυγδαλιές, μηλιές και κερασιές συνιστώνται 2 έως 3 μελισσοκυψέλες ανά τέσσερα στρέμματα. Επειδή το μέγεθος της ψίχας του αμυγδάλου δεν είναι σημαντικό κατά την εμπορία, οι μελισσοκυψέλες παραμένουν στον αμυγδαλεώνα όσο διατηρείται η άνθηση προκειμένου να επιτευχθεί το μάξιμουμ της καρπόδεσης.
Στους κερασεώνες, οι μελισσοκυψέλες μπορεί να μείνουν στον οπωρώνα, αν επικρατήσουν άσχημες καιρικές συνθήκες σ' αυτόν κατά την περίοδο της επικονιάσεως. Αν όμως οι ημέρες είναι καθαρές και οι θερμοκρασίες κατά τη διάρκεια της ημέρας μέτριες, οι μελισσοκυψέλες μπορεί να απομακρυνθούν σχετικά νωρίς, για ν' αποφύγουμε μια μεγάλη σοδειά, που έχει ως συνέπεια την παραγωγή μικρών καρπών.
Τα θηλυκά άνθη του ακτινιδιού είναι εντομόφιλα και ανεμόφιλα σχετικά με την επικονίασή τους. Οι μέλισσες δεν προσελκύονται από τ' άνθη του ακτινιδίου, ιδιαίτερα από τα θηλυκά άνθη, αν υπάρχουν άλλες πηγές παροχής γύρης και νέκταρος.
Επειδή το μέγεθος των καρπών κατά το στάδιο της ωρίμασης είναι ανάλογο του αριθμού των σπόρων, 8 έως 10 περίπου μελισσοκυψέλες ανά τέσσερα στρέμματα απαιτούνται για την εξασφάλιση επαρκούς επικονιάσεως.[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Γενική Δενδροκομία, του Καθηγητή Δενδροκομίας Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Κωνσταντίνου Α. Ποντίκη, 1997
