Στέβια προϊόν
Περιεχόμενα
Ξήρανση
Η αποξήρανση των ξυλοποιημένων μίσχων καθώς και των πράσινων φύλλων ολοκληρώνεται αμέσως μετά τη συγκομιδή με τη χρήση κλιβάνου ή και με έκθεση στον ήλιο οπότε και επιτυγχάνεται η καλύτερη ποιότητα. Ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες και την πυκνότητα της φόρτωσης, συνήθως απαιτούνται 24 - 48 ώρες σε θερμοκρασία 40 - 50oC. Εκτιμάται ότι μια ποσότητα χλωρής μάζας 2.150Kg/στρέμμα αποδίδει έως 600Kg/στρέμμα ξηρού βάρους. Αμέσως μετά την αποξήρανση, ένας ειδικά σχεδιασμένος αλωνιστής/διαχωριστής είναι απαραίτητος για τον διαχωρισμό των ξερών φύλλων από το μίσχο. Τα ξερά φύλλα αποθηκεύονται με πλαστική επένδυση σε χαρτονένια κουτιά. Περαιτέρω επεξεργασία με εκχύλιση απαιτείται για να εξαχθούν οι γλυκοζίτες στεβιόλης σε εμπορική κλίμακα (για χρήση ως πρόσθετο τροφίμων).[1]
Διαθρεπτική αξία
Η ιδιότητα της στέβιας να είναι γλυκιά, αλλά να μη παρέχει θερμίδες, μπορεί παλιότερα να εθεωρείτο μειονέκτημα, αλλά σήμερα παρουσιάζεται σαν το τρομερό πλεονέκτημα της έναντι της τευτλοζάχαρης. Ο λόγος είναι, ότι οι καιροί και οι ανάγκες των ανθρώπων έχουν αλλάξει και σήμερα η υπερκατανάλωση ζάχαρης προκαλεί μεγάλα προβλήματα, όπως η παχυσαρκία, ο σακχαροδιαβήτης, οι καρδιαγγειακές παθήσεις και πολλά άλλα προβλήματα. Επομένως η στέβια, που δεν παρέχει θερμίδες, είναι σήμερα ωφέλιμη για τη υγιεινή διατροφή του ανθρώπου (ιδιαίτερα των διαβητικών και των παχύσαρκων). Στη στέβια υπάρχουν πολλές χρήσιμες οργανικές ουσίες, όπως γλυκοζίδια, αντιοξειδωτικές ουσίες, βιταμίνες, καθώς και Ω-3 λιπαρά οξέα, αιθέρια έλαια. Η χρήση της στέβιας προλαμβάνει τις βλάβες στην υγεία μας, που προκαλεί η υπερκατανάλωση ζάχαρης (όπως ο διαβήτης και η παχυσαρκία), αλλά επί πλέον προσφέρει και πολλές άλλες ωφέλειες στην ανθρώπινη υγεία, όπως η αντιγηραντική δράση της, η προστασία από ιούς, η πρόληψη της φθοράς των δοντιών. Η στέβια χρησιμοποιείται κυρίως στη βιομηχανία ποτών και τροφίμων (σε ποσοστό 60-70% της συνολικής παραγωγής της στέβιας), αλλά επίσης χρησιμοποιείται και για οικιακή κατανάλωση ως γλυκαντικό, ως αρωματικό φυτό (πάει όπου πάει και ο μαϊντανός) και ως αφέψημα, στις μαστίχες και οδοντόκρεμες, στα καλλυντικά κλπ. Επίσης τα υποπροϊόντα της χρησιμοποιούνται ως ζωοτροφή και σαν οργανικό λίπασμα στη γεωργία.[2]
