Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Τεϊόδενδρο"
| Γραμμή 9: | Γραμμή 9: | ||
Τα φύλλα είναι κατ' εναλλαγή και γυαλιστερά στην πάνω επιφάνεια. Η αύξηση της βλάστησης γίνεται κατά κύματα των 4-8 κανονικών φύλλων πάνω από δυο υποτυπώδη και ακολουθείται από μια περίοδο διάπαυσης. Η διάπαυση μπορεί να συμβεί μετά το σχηματισμό λίγων φύλλων, αν το φυτό βρίσκεται σε συνθήκες στρες, όπως ξηρασίας ή χαμηλής θερμοκρασίας του αέρα. Το πρώτο υποτυπώδες φύλλο είναι μικρό σε μέγεθος και πέφτει, ενώ το δεύτερο είναι μεγάλυτερο μεν του πρώτου, αλλά μικρότερο σε μέγεθος απ' ένα κανονικό. Ο οφθαλμός στη μασχάλη του υψηλότερα ευρισκόμενου φύλλου σ' ένα κύμα βλάστησης μεγεθύνεται και μπαίνει σε λήθαργο. Η κατάσταση αυτή είναι γνωστή ως <<Μπανζχί>>. Οι οφθαλμοί αυτοί τελικά σπάζουν το λήθαργο και σχηματίζουν νέα κύματα βλάστησης. Τα φύλλα που χρειάζονται για την παρασκευή ροφημάτων αποτελούνται από τον ενεργό αυξανόμενο οφθαλμό μ' ένα μήκος βλαστού που περιέχει τα επόμενα τρία φύλλα(τρία φύλλα και έναν οφθαλμό). | Τα φύλλα είναι κατ' εναλλαγή και γυαλιστερά στην πάνω επιφάνεια. Η αύξηση της βλάστησης γίνεται κατά κύματα των 4-8 κανονικών φύλλων πάνω από δυο υποτυπώδη και ακολουθείται από μια περίοδο διάπαυσης. Η διάπαυση μπορεί να συμβεί μετά το σχηματισμό λίγων φύλλων, αν το φυτό βρίσκεται σε συνθήκες στρες, όπως ξηρασίας ή χαμηλής θερμοκρασίας του αέρα. Το πρώτο υποτυπώδες φύλλο είναι μικρό σε μέγεθος και πέφτει, ενώ το δεύτερο είναι μεγάλυτερο μεν του πρώτου, αλλά μικρότερο σε μέγεθος απ' ένα κανονικό. Ο οφθαλμός στη μασχάλη του υψηλότερα ευρισκόμενου φύλλου σ' ένα κύμα βλάστησης μεγεθύνεται και μπαίνει σε λήθαργο. Η κατάσταση αυτή είναι γνωστή ως <<Μπανζχί>>. Οι οφθαλμοί αυτοί τελικά σπάζουν το λήθαργο και σχηματίζουν νέα κύματα βλάστησης. Τα φύλλα που χρειάζονται για την παρασκευή ροφημάτων αποτελούνται από τον ενεργό αυξανόμενο οφθαλμό μ' ένα μήκος βλαστού που περιέχει τα επόμενα τρία φύλλα(τρία φύλλα και έναν οφθαλμό). | ||
Τα άνθη έχουν διάμετρο πάνω από 4cm, είναι λευκά ή ανοικτορόδινα και ελαφρώς ευωδιαστά. Σχηματίζονται στη μασχάλη των υποτυπωδών φύλλων, είτε μονήρη ή καθ' ομάδα και αναπτυσσόμενα σχηματίζουν 3 λοβοτές κάψουλες με παχιά πρασινοκαφέ τοιχώματα. Οι καρποί αυτοί χρειάζονται 12 μήνες για να ωριμάσουν και περιέχουν 1-2 σχεδόν σφαιρικούς σπόρους σε κάθε λοβό με διάμετρο 1-1.5cm. Οι σπόροι έχουν ανοικτοκαφετί χρώμα, σκληρό σποροπερίβλημα και περιέχουν κοτυληδόνες με μεγάλη περιεκτικότητα σε λάδι. | Τα άνθη έχουν διάμετρο πάνω από 4cm, είναι λευκά ή ανοικτορόδινα και ελαφρώς ευωδιαστά. Σχηματίζονται στη μασχάλη των υποτυπωδών φύλλων, είτε μονήρη ή καθ' ομάδα και αναπτυσσόμενα σχηματίζουν 3 λοβοτές κάψουλες με παχιά πρασινοκαφέ τοιχώματα. Οι καρποί αυτοί χρειάζονται 12 μήνες για να ωριμάσουν και περιέχουν 1-2 σχεδόν σφαιρικούς σπόρους σε κάθε λοβό με διάμετρο 1-1.5cm. Οι σπόροι έχουν ανοικτοκαφετί χρώμα, σκληρό σποροπερίβλημα και περιέχουν κοτυληδόνες με μεγάλη περιεκτικότητα σε λάδι. | ||
| − | Από τα φύλλα παράγονται τρεις τύποι τσαγιού: το πράσινο (χωρίς ζύμωση), το μαύρο (με ζύμωση) και το ημιζυμωμένο ή Οολόνγκ (ζυμώνεται για μικρό χρονικό διάστημα). | + | Από τα φύλλα παράγονται τρεις τύποι τσαγιού: το πράσινο (χωρίς ζύμωση), το μαύρο (με ζύμωση) και το ημιζυμωμένο ή Οολόνγκ (ζυμώνεται για μικρό χρονικό διάστημα). <ref name="Τεϊόδενδρο"/> |
| + | {{{top_heading|==}}}Επικονίαση και γονιμοποίηση Τεϊόδενδρου{{{top_heading|==}}} | ||
| + | Τα άνθη του τεϊόδενδρου είναι σταυροεπικονιαζόμενα. Η αυτογονιμοποίηση δίνει μικρή παραγωγή και κατώτερης ποιότητας σπόρους. Γι' αυτό ο πολλαπλασιασμός καλών ποικιλιών κατ' αυτό τον τρόπο δεν είναι βιώσιμος. Η μεταφορά της γύρης γίνεται με τα έντομα.<ref name="Τεϊόδενδρο"/> | ||
| + | |||
| + | {{{top_heading|==}}}Πολλαπλασιασμός Τεϊόδενδρου{{{top_heading|==}}} | ||
| + | |||
| + | Εγγενής πολλαπλασιασμός | ||
| + | Ο σπόρος του τεϊόδενδρου συλλέγεται από επιλεγμένες μητρικές φυτείες. Χαρακτηρίζεται από μικρή περίοδο βιωσιμότητας, γι' αυτό πρέπει να φυτευτεί όσο γίνεται νωρίτερα μετά τη συγκομιδή. Αν πρόκειται να μεταφερθεί σε μακρινές αποστάσεις πρέπει να διατηρηθεί σε κάποιο υγροσκοπικό υλικό. Ο σπόρος τοποθετείται σε νερό και όσος επιπλέει απομακρύνεται, γιατί είναι κούφιος. Η εμβάπτιση κρατά συνήθως 24 ώρες. | ||
| + | Πριν τη σπορά του σπόρου στο φυτώριο πρέπει προηγουμένως να φυτρώσει. Συνήθως διασκορπίζονται πάνω σε μαύρα φύλλα πολυαιθυνελίου, υπό φυσικές συνθήκες φωτός, και διατηρούνται σε υγρή κατάσταση με συχνές διαβροχές. Μόλις το περίβλημα του σπόρου σπάσει, μεταφέρεται και σπέρνεται στο φυτώριο. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιούνται αλίες με καλό επιφανεικαό χώμα, το οποίο πρέπει να έχει κατάλληλο pH (5-6), και να βρίσκονται υπό σκιά. Όταν το pH είναι υψηλό βελτιώνεται με θειάφι. Οι σπόροι τοποθετούνται σε αποστάσεις 12.5 cm οριζόντια και καλύπτονται με 2.5 cm χώμα. Η προμεταχείρηση των αλιών (πριν τη σπορά) με σιμαζίνη βοηθά στην καταπολέμηση των ζιζανίων, όταν τα σπορόφυτα είναι ακόμα μικρά. | ||
| + | Τα φυτά στο φυτώριο πρέπει να ποτίζονται συχνά για να μη ξεραθούν. Η εφαρμογή διαφυλλικών ψεκασμών κατά τακτά χρονικά διαστήματα (συνήθως με άζωτο, φώσφορο, κάλιο) βοηθά στην παραγωγή ισχυρών φυτών. Η σκίαση, καθώς τα φυτά αναπτύσσονται, μειώνεται σιγά-σιγά. Πριν την εξαγωγή τους από το φυτώριο τα σπορόφυτα πρέπει να εκτεθούν σε πλήρη ηλιοφάνεια γι' αρκετές εβδομάδες για να σκληραγωγηθούν. Μπορεί όμως η παραγωγή σποροφύτων να γίνει και σε σακούλες πολυαιθυλενίου με το κατάλληλο υπόστρωμα. Από το φυτώριο τα σπορόφυτα συνήθως λαμβάνονται ως κουτσουράκια. Ξεριζώνονται και αποκόπτονται σε ύψος 10cm πάνω από την επιφάνεια του εδάφους και 45 cm κάτω απ' αυτή. Η διεργασία αυτή κατά κανόνα γίνεται όταν τα σπορόφυτα αποκτήσουν διάμετρο 1cm στο σημείο του λαιμού και έχουν εκτεθεί σε πλήρη ηλιοφάνεια τουλάχιστον 3 μήνες. Η υψηλή συγκέντρωση των σπορφύτων σε άμυλο εξασφαλίζει την επιβίωση και την καλή αύξηση τους στο χωράφι. Τα κουτσουράκια είναι έτοιμα για φύτευση στο χωράφι μετά 2-3 χρόνια από της σποράς του σπόρου, τούτου εξαρτωμένου από τον ρυθμό αύξησης τους. Τα φυτά σε σακούλες πολυαιθυλενίου μπορεί να φυτευτούν νωρίτερα. Για ενδιάμεση φύτευση είναι προτιμότερο τα φυτά να είναι μεγαλύτερα σε ηλικία πριν τη φύτευση, γιατί αντέχουν καλύτερα στον ανταγωγνισμό με τους εγκατεστημένους θάμνους. | ||
Αναθεώρηση της 11:15, 27 Απριλίου 2015
Περιεχόμενα
Γενικά Στοιχεία Τεϊόδενδρο
Το τεϊόδενδρο κατάγεται από την Ασία με κέντρο τα Ιμαλάια όρη. Υπάρχουν πολλά είδη τα οποία έχουν αξιολογηθεί εκατοντάδες χρόνια είτε για τα άνθη τους ή για τις ιατρικές και διεγερτικές ιδιότητες τους. Είναι απολύτως βέβαιο ότι το είδος Camellia sinensis var. sinensis πρωτοεμφανίστηκε στις βορειότερες πλαγιές των Ιμαλαΐων ορέων και το C. sinensis var. assamica στις νοτιότερες πλαγιές και τις γειτονικές πεδιάδες. Καλλιεργείται συστηματικά στην Κίνα, Ινδία, Μπανγκλαντές, Σρι Λάνκα, Ινδονησία, Ταϊβάν, Ιράν, Ιαπωνία, Μαλαισία, Τουρκία, Βιετνάμ, Μπουρούντι, Κένυα, Μοζαμβίκη, Ρουάντα, Νότια Αφρική, Τανζανία, Αργεντινή, Ουγκάντα, Ζαΐρ, Ζιμπάμπουε, Βραζιλία, Εκουαδόρ, Περού, Αυστραλία και Παπούα της Νέας Γουϊνέας. Η ετήσια παγκόσμια παραγωγή ανέρχεται σε 1.497.116 τόνους (ITC 1997a). Οι κυριότερες παραγωγικές χώρεςείναι η Ινδία (626.350 τόνους), η Κίνα (423.716 τόνους), η Τουρκία (112.540 τόνους) και η Ιαπωνία (88.000 τόνους) (ITC 1997a). Το τσάι χρησιμοποιείται κυρίως στη φαρμακευτική και για την παρασκευή ροφήματος.[1]
Βοτανικά Στοιχεία Τεϊόδενδρου
Το τεϊόδενδρο ανήκει στην οικογένεια Theaceae και το επιστημονικό του όνομα είναι Camellia sinensis L. Το είδος αυτό είναι διπλοειδές (2n=30), αλλά απαντούν και πολυπλοειδή είδη. Τα πιο γνωστά είδη είναι τα C. sinensis var. sinensis (Κινέζικος τύπος), C. sinensis var. assamica (τύπος Ασσάμ) και C. assamica υποείδος lasiocalyx (τύπος Καμπότζης, λιγότερο κοινός). Ακόμα απαντούν και είδη με παρόμοια χαρακτηριστικά, τα οποία δεν παράγουν τις αναγκαίες χημικές ουσίες, αλλά χρησιμοποιούνται σε προγράμματα υβριδισμού. Τα σπουδαιότερα απ' αυτά είναι τα C. irrawadiensis και C. taliensis. Το τεϊόδενδρο είναι θάμνος ή μικρό δένδρο αειθαλές. Ο κινεζικός τύπος είναι ένα νάνο δένδρο, με μικρά, βαθυπράσινα, στενά και πολύ οδοντωτά, με κατακόρυφη θέση φύλλα. Ταν άνθη είναι μονήρη. Ο τύπος του Ασσάμ είναι δένδρο υψηλότερο, με μεγαλύτερα, λιγότερο οδοντωτά φύλλα, τα οποία σχηματίζουν μεγαλύτερη γωνία με το βλαστό και έχουν κλίση προς τα κάτω στο προς το επάκριο τμήμα τους. Το χρώμα τους ποικίλλει και είναι συνήθως λιγότερο πράσινο από τον κινεζικό τύπο και μερικές φορές είναι πολύ ανοικτοπράσινο, σχεδόν κίτρινο. Τα άνθη παράγονται καθ' ομάδας των δυο ή τριών. Το ριζικό σύστημα εισέρχεται σε μεγάλο βάθος στο έδαφος, όταν έχει μεγάλη ανάγκη για νερό και θρεπτικά στοιχεία. Τα σπορόφυτα σχηματίζουν ένα μονήρες κύριο στέλεχος. Οι βλαστοί παράγονται από οφθαλμούς που απαντούν στη μασχάλη των φύλλων. Τα φύλλα είναι κατ' εναλλαγή και γυαλιστερά στην πάνω επιφάνεια. Η αύξηση της βλάστησης γίνεται κατά κύματα των 4-8 κανονικών φύλλων πάνω από δυο υποτυπώδη και ακολουθείται από μια περίοδο διάπαυσης. Η διάπαυση μπορεί να συμβεί μετά το σχηματισμό λίγων φύλλων, αν το φυτό βρίσκεται σε συνθήκες στρες, όπως ξηρασίας ή χαμηλής θερμοκρασίας του αέρα. Το πρώτο υποτυπώδες φύλλο είναι μικρό σε μέγεθος και πέφτει, ενώ το δεύτερο είναι μεγάλυτερο μεν του πρώτου, αλλά μικρότερο σε μέγεθος απ' ένα κανονικό. Ο οφθαλμός στη μασχάλη του υψηλότερα ευρισκόμενου φύλλου σ' ένα κύμα βλάστησης μεγεθύνεται και μπαίνει σε λήθαργο. Η κατάσταση αυτή είναι γνωστή ως <<Μπανζχί>>. Οι οφθαλμοί αυτοί τελικά σπάζουν το λήθαργο και σχηματίζουν νέα κύματα βλάστησης. Τα φύλλα που χρειάζονται για την παρασκευή ροφημάτων αποτελούνται από τον ενεργό αυξανόμενο οφθαλμό μ' ένα μήκος βλαστού που περιέχει τα επόμενα τρία φύλλα(τρία φύλλα και έναν οφθαλμό). Τα άνθη έχουν διάμετρο πάνω από 4cm, είναι λευκά ή ανοικτορόδινα και ελαφρώς ευωδιαστά. Σχηματίζονται στη μασχάλη των υποτυπωδών φύλλων, είτε μονήρη ή καθ' ομάδα και αναπτυσσόμενα σχηματίζουν 3 λοβοτές κάψουλες με παχιά πρασινοκαφέ τοιχώματα. Οι καρποί αυτοί χρειάζονται 12 μήνες για να ωριμάσουν και περιέχουν 1-2 σχεδόν σφαιρικούς σπόρους σε κάθε λοβό με διάμετρο 1-1.5cm. Οι σπόροι έχουν ανοικτοκαφετί χρώμα, σκληρό σποροπερίβλημα και περιέχουν κοτυληδόνες με μεγάλη περιεκτικότητα σε λάδι. Από τα φύλλα παράγονται τρεις τύποι τσαγιού: το πράσινο (χωρίς ζύμωση), το μαύρο (με ζύμωση) και το ημιζυμωμένο ή Οολόνγκ (ζυμώνεται για μικρό χρονικό διάστημα). [1]
Επικονίαση και γονιμοποίηση Τεϊόδενδρου
Τα άνθη του τεϊόδενδρου είναι σταυροεπικονιαζόμενα. Η αυτογονιμοποίηση δίνει μικρή παραγωγή και κατώτερης ποιότητας σπόρους. Γι' αυτό ο πολλαπλασιασμός καλών ποικιλιών κατ' αυτό τον τρόπο δεν είναι βιώσιμος. Η μεταφορά της γύρης γίνεται με τα έντομα.[1]
Πολλαπλασιασμός Τεϊόδενδρου
Εγγενής πολλαπλασιασμός Ο σπόρος του τεϊόδενδρου συλλέγεται από επιλεγμένες μητρικές φυτείες. Χαρακτηρίζεται από μικρή περίοδο βιωσιμότητας, γι' αυτό πρέπει να φυτευτεί όσο γίνεται νωρίτερα μετά τη συγκομιδή. Αν πρόκειται να μεταφερθεί σε μακρινές αποστάσεις πρέπει να διατηρηθεί σε κάποιο υγροσκοπικό υλικό. Ο σπόρος τοποθετείται σε νερό και όσος επιπλέει απομακρύνεται, γιατί είναι κούφιος. Η εμβάπτιση κρατά συνήθως 24 ώρες. Πριν τη σπορά του σπόρου στο φυτώριο πρέπει προηγουμένως να φυτρώσει. Συνήθως διασκορπίζονται πάνω σε μαύρα φύλλα πολυαιθυνελίου, υπό φυσικές συνθήκες φωτός, και διατηρούνται σε υγρή κατάσταση με συχνές διαβροχές. Μόλις το περίβλημα του σπόρου σπάσει, μεταφέρεται και σπέρνεται στο φυτώριο. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιούνται αλίες με καλό επιφανεικαό χώμα, το οποίο πρέπει να έχει κατάλληλο pH (5-6), και να βρίσκονται υπό σκιά. Όταν το pH είναι υψηλό βελτιώνεται με θειάφι. Οι σπόροι τοποθετούνται σε αποστάσεις 12.5 cm οριζόντια και καλύπτονται με 2.5 cm χώμα. Η προμεταχείρηση των αλιών (πριν τη σπορά) με σιμαζίνη βοηθά στην καταπολέμηση των ζιζανίων, όταν τα σπορόφυτα είναι ακόμα μικρά. Τα φυτά στο φυτώριο πρέπει να ποτίζονται συχνά για να μη ξεραθούν. Η εφαρμογή διαφυλλικών ψεκασμών κατά τακτά χρονικά διαστήματα (συνήθως με άζωτο, φώσφορο, κάλιο) βοηθά στην παραγωγή ισχυρών φυτών. Η σκίαση, καθώς τα φυτά αναπτύσσονται, μειώνεται σιγά-σιγά. Πριν την εξαγωγή τους από το φυτώριο τα σπορόφυτα πρέπει να εκτεθούν σε πλήρη ηλιοφάνεια γι' αρκετές εβδομάδες για να σκληραγωγηθούν. Μπορεί όμως η παραγωγή σποροφύτων να γίνει και σε σακούλες πολυαιθυλενίου με το κατάλληλο υπόστρωμα. Από το φυτώριο τα σπορόφυτα συνήθως λαμβάνονται ως κουτσουράκια. Ξεριζώνονται και αποκόπτονται σε ύψος 10cm πάνω από την επιφάνεια του εδάφους και 45 cm κάτω απ' αυτή. Η διεργασία αυτή κατά κανόνα γίνεται όταν τα σπορόφυτα αποκτήσουν διάμετρο 1cm στο σημείο του λαιμού και έχουν εκτεθεί σε πλήρη ηλιοφάνεια τουλάχιστον 3 μήνες. Η υψηλή συγκέντρωση των σπορφύτων σε άμυλο εξασφαλίζει την επιβίωση και την καλή αύξηση τους στο χωράφι. Τα κουτσουράκια είναι έτοιμα για φύτευση στο χωράφι μετά 2-3 χρόνια από της σποράς του σπόρου, τούτου εξαρτωμένου από τον ρυθμό αύξησης τους. Τα φυτά σε σακούλες πολυαιθυλενίου μπορεί να φυτευτούν νωρίτερα. Για ενδιάμεση φύτευση είναι προτιμότερο τα φυτά να είναι μεγαλύτερα σε ηλικία πριν τη φύτευση, γιατί αντέχουν καλύτερα στον ανταγωγνισμό με τους εγκατεστημένους θάμνους.
