Το Ισοζύγιο των Αλάτων

Η ποσότητα των αλάτων που απομακρύνεται από το έδαφος λόγω έκπλυσης, πρέπει κατά το δυνατό να είναι ίση με την αντίστοιχη ποσότητα που εισρέει στο έδαφος μέσω του νερού άρδευσης. Η επίτευξη αυτού του ισοζυγίου αλάτων ουσιαστικά περιλαμβάνεται στους στόχους της διαχείρισης των βελτιωθέντων προβληματικών εδαφών. Μέσω του νερού άρδευσης μεταφέρονται διάφορες ποσότητες αλάτων. Ένα μέρος αυτών προσλαμβάνεται από τα φυτά. Ένα άλλο συσσωρεύεται στο έδαφος και ένα τρίτο μέρος χάνεται μέσω του νερού της στράγγισης. Για τη διατήρηση της ισορροπίας, δηλαδή του ισοζυγίου των αλάτων, θα πρέπει η ποσότητα των αλάτων που εισέρχεται στο έδαφος μέσω του νερού άρδευσης και των άλλων πηγών (αποσάθρωση ορυκτών, λιπάσματα) να είναι ίση με την ποσότητα των αλάτων που χάνεται μέσω των νερών στράγγισης. Η διατήρηση αυτού του ισοζυγίου είναι απαραίτητη για την εξασφάλιση της ανάπτυξης των φυτών, υπό τον όρο όμως ότι το ισοζύγιο θα είναι σε επίπεδο που να ευνοεί τη φυσιολογική ανάπτυξη των φυτών. Για την έκπλυση των αλάτων απαιτείται μια συγκεκριμένη ποσότητα νερού. Οι παράγοντες που καθορίζουν την ποσότητα αυτή είναι: α) η περιεκτικότητα των αλάτων του νερού άρδευσης, β) το είδος του εδάφους, γ) η υπόγεια στάθμη, δ) η ανθεκτικότητα των φυτών στα άλατα, ε) το κλίμα και στ) η ορθολοική διαχείριση του νερού άρδευσης.

Ως γνωστόν, η εφαρμογή του νερού άρδευσης στις καλλιέργειες, που αναπτύσσονται στα αλατούχα εδάφη, δε στοχεύει μόνον στην εξασφάλιση της ομαλής αύξησης και ανάπτυξης των καλλιεργειών, αλλά και στον έλεγχο της αλατότητας. Για τον έλεγχο αυτό απαιτείται το νερό άρδευσης να είναι προσαυξημενο κατά ένα επιπλέον κλάσμα (Lr) της εξατμισοδιαπνοής, για τις απαιτήσεις της έκπλυσης (Leaching requirement). Όταν η άρδευση δεν είναι προσαυξημένη κατά το Lr, τότε αυτή είναι ατελής και ανεπαρκής και κατά συνέπεια θα έχουμε συσσώρευση αλάτων στη ριζική ζώνη.