Υδρολίπανση

Από GAIApedia
Αναθεώρηση της 10:03, 13 Ιουλίου 2016 υπό τον K kaponi (Συζήτηση | συνεισφορές)

(διαφορά) ←Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεώτερη αναθεώρηση → (διαφορά)
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Η υδρολίπανση, είναι μια νέα μέθοδος εφαρµογής λιπασµάτων που γίνεται μέσα από δίκτυα άρδευσης με μικρές παροχές. Η διάδοση των συστηµάτων αυτών τα τελευταία χρόνια και στη βαµβακοκαλλιέργεια δηµιουργεί τις προϋποθέσεις για την επέκταση της χρήσης της και στη καλλιέργεια αυτή.

Η υδρολίπανση βασίζεται στη δυνατότητα που έχει η εντοπισµένη άρδευση να ασκείται τοπικά και έτσι να υγραίνει ένα μικρό ποσοστό εδάφους, όπου αναπτύσσεται πλούσιο ριζικό σύστηµα.

∆ιοχετεύοντας τα λιπάσµατα κατευθείαν σ’αύτους τους χώρους της μεγάλης συγκέντρωσης ριζών, τα φυτά µπορούν να τα εκµεταλλευτούν σε υψηλό ποσοστό, αντλώντας κυριολεκτικά από το εδαφικό νερό ή απλώς µε την επαφή µαζί τους και έτσι να γίνεται δυνατή η καλλιέργεια ακόµη και σε φτωχά εδάφη.

Επειδή η παρεχόµενη αρδευτική δόση είναι ελεγχόµενη, µπορεί να προκαθοριστεί ακριβώς η ποσότητα η θέση αλλά και το βάθος ακόµα που θα χορηγηθεί το λίπασµα. Αποτέλεσµα των παραπάνω είναι η υδρολίπανση να συγκεντρώνει μια σειρά πλεονεκτηµάτων, όπως:

  • Μεγάλη αξιοποίηση λιπασµάτων, που συνεπάγεται όχι µόνο οικονοµία στις χορηγούµενες ποσότητες αυτών, αλλά και αποφυγή ανεπιθύµητων συγκεντρώσεών τους στο έδαφος (ρύπανση–µόλυνση), ενώ τα φυτά είναι υγιέστερα και αποδοτικότερα.
  • Αύξηση του βαθµού απόδοσης των λιπασµάτων (90%), ενώ παράλληλα πετυχαίνεται οµοιοµορφία κατανοµής
  • Ανεξαρτητοποίηση της διανοµής λιπασµάτων από την απασχόληση γεωργικών μηχανηµάτων, η χρήση των οποίων περιορίζεται πολλές φορές από το ανάγλυφο του εδάφους, ενώ συγχρόνως αποφεύγεται διάδοση των παθογόνων από τη μία παροχή στην άλλη.
  • Μεγιστοποίηση του αποτελέσµατος, καθώς το κόστος ουσιαστικά δεν αυξάνεται από την υδρολίπανση. Κι’ αυτό γιατί η αυξηµένη παραγωγικότητα, η μεγάλη ανάπτυξη των φυτών, η επίκαιρη και αποτελεσµατική χρήση λιπασµάτων, η μείωση του εξοπλισµού και του λειτουργικού κόστους οδηγούν σε μείωση του κόστους παραγωγής και αύξηση του κέρδους.

[1]

Βιβλιογραφία

  1. "Η βαμβακοκαλλιέργεια στην περιφέρεια της Θεσσαλίας, προβλήματα και προοπτικές", Πτυχιακή εργασία των Λάλλα Νίκης - Μπάρδα Χρήστου, ΑΤΕΙ Θεσσαλονίκης, Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας, Τμήμα Φυτικής Παραγωγής, Θεσσαλονίκη 2011