Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Φιστίκι"
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | |||
[[Image:Αράπικα φιστίκια.jpg|thumb|px100|Αράπικα φιστίκια]] | [[Image:Αράπικα φιστίκια.jpg|thumb|px100|Αράπικα φιστίκια]] | ||
{{{top_heading|==}}}Συντήρηση{{{top_heading|==}}} | {{{top_heading|==}}}Συντήρηση{{{top_heading|==}}} | ||
| Γραμμή 6: | Γραμμή 5: | ||
{{{top_heading|==}}}Διαθρεπτική αξία{{{top_heading|==}}} | {{{top_heading|==}}}Διαθρεπτική αξία{{{top_heading|==}}} | ||
[[Image:Καρποί φιστικιάς Αιγίνης.jpg|thumb|px100|Καρποί φιστικιάς Αιγίνης]] | [[Image:Καρποί φιστικιάς Αιγίνης.jpg|thumb|px100|Καρποί φιστικιάς Αιγίνης]] | ||
| + | Η μεγαλύτερη ποσότητα φιστικιών διατίθεται στην κατανάλωση με το κέλυφος, αλατισμένα και ψημμένα. Σαν ψίχα χρησιμοποιείται κυρίως στη ζαχαροπλαστική (παγωτά, πάστες, ζαχαρωτά φιστίκια, μαντολάτα, κ.ά) και στην αλλαντοποιΐα (μορταδέλλες, πηχτές). Το ψήσιμο των φιστικιών γίνεται ως εξής. Τα φιστίκια ζεσταίνονται για 15 λεπτά στο φούρνο σε θερμοκρασία 70<sup>o</sup>C. Ακολούθως όπως είναι ζεστά, τα εμβαπτίζουμε σε άλμη (8-12%) που περιέχει κιτρικό οξύ (0,5%) για 15 λεπτά της ώρας. Μετά απομακρύνουμε την άλμη και φουρνίζουμε το φιστίκι απλωμένο σε λαμαρίνα και το ανακατεύουμε κάθε 5 λεπτά περίπου, σε θερμοκρασία 180<sup>o</sup>C για 30 λεπτά της ώρας.<ref name="Ειδική δενδροκομία"/> | ||
Στην αγορά, τα φρέσκα ελληνικά [[Ποικιλία φιστικιάς Αιγίνης|φιστίκια Αιγίνης]], αλλά και αυτά των άλλων περιοχών, όπως τα Μέγαρα, η Φθιώτιδα, η Χαλκιδική και η Εύβοια, βγαίνουν στις αρχές Σεπτεμβρίου. Εισάγουμε όμως και πολλά φιστίκια τύπου Αιγίνης κυρίως από το Ιράν και τη Συρία, που θεωρούνται εξίσου καλής ποιότητας με τα ελληνικά. Εισαγωγές γίνονται και από την Αμερική, αλλά η γεύση αυτών των φιστικιών διαφέρει κατά πολύ από αυτήν των Αιγίνης που γνωρίζουμε. Το Ιράν έχει τη μεγαλύτερη παραγωγή στο κόσμο. Ακολουθούν οι Η.Π.Α., η Τουρκία και η Συρία. Η Ελλάδα είναι πρώτη στην Ευρώπη και έκτη στον κόσμο με 9.500 τόνους ετησίως. Για περισσότερη ανάλυση όσο αφορά τη διαθρεπτική αξία των φιστικιών για τον ανθρώπινο οργανισμό παραθέτονται στον παρακάτω σύνδεσμο: | Στην αγορά, τα φρέσκα ελληνικά [[Ποικιλία φιστικιάς Αιγίνης|φιστίκια Αιγίνης]], αλλά και αυτά των άλλων περιοχών, όπως τα Μέγαρα, η Φθιώτιδα, η Χαλκιδική και η Εύβοια, βγαίνουν στις αρχές Σεπτεμβρίου. Εισάγουμε όμως και πολλά φιστίκια τύπου Αιγίνης κυρίως από το Ιράν και τη Συρία, που θεωρούνται εξίσου καλής ποιότητας με τα ελληνικά. Εισαγωγές γίνονται και από την Αμερική, αλλά η γεύση αυτών των φιστικιών διαφέρει κατά πολύ από αυτήν των Αιγίνης που γνωρίζουμε. Το Ιράν έχει τη μεγαλύτερη παραγωγή στο κόσμο. Ακολουθούν οι Η.Π.Α., η Τουρκία και η Συρία. Η Ελλάδα είναι πρώτη στην Ευρώπη και έκτη στον κόσμο με 9.500 τόνους ετησίως. Για περισσότερη ανάλυση όσο αφορά τη διαθρεπτική αξία των φιστικιών για τον ανθρώπινο οργανισμό παραθέτονται στον παρακάτω σύνδεσμο: | ||
Αναθεώρηση της 12:29, 2 Ιουλίου 2013
Συντήρηση
Τα ξηρά φιστίκια μπορεί να συντηρηθούν πάνω από 1 χρόνο σε θερμοκρασία -1oC-1oC και σχετική υγρασία 65%. Κατά την προσωρινή τους αποθήκευση τα φιστίκια κινδυνεύουν να προσβληθούν από τα έντομα αποθήκων. Για αυτό η αποθήκη θα πρέπει να απολυμαίνεται καλά, πριν από την αποθήκευσή τους, με βρωμιούχο μεθύλιο από εξειδικευμένο προσωπικό ή και από μόνον του τον παραγωγό με κάποιο εντομοκτόνο με μικρή υπολειμματική δράση. Όταν όμως το φιστίκι είναι προσβεβλημένο πάνω από το δέντρο, τότε πρέπει να απολυμαίνεται στα δημόσια απεντομωτήρια. [1]
Διαθρεπτική αξία
Η μεγαλύτερη ποσότητα φιστικιών διατίθεται στην κατανάλωση με το κέλυφος, αλατισμένα και ψημμένα. Σαν ψίχα χρησιμοποιείται κυρίως στη ζαχαροπλαστική (παγωτά, πάστες, ζαχαρωτά φιστίκια, μαντολάτα, κ.ά) και στην αλλαντοποιΐα (μορταδέλλες, πηχτές). Το ψήσιμο των φιστικιών γίνεται ως εξής. Τα φιστίκια ζεσταίνονται για 15 λεπτά στο φούρνο σε θερμοκρασία 70oC. Ακολούθως όπως είναι ζεστά, τα εμβαπτίζουμε σε άλμη (8-12%) που περιέχει κιτρικό οξύ (0,5%) για 15 λεπτά της ώρας. Μετά απομακρύνουμε την άλμη και φουρνίζουμε το φιστίκι απλωμένο σε λαμαρίνα και το ανακατεύουμε κάθε 5 λεπτά περίπου, σε θερμοκρασία 180oC για 30 λεπτά της ώρας.[1] Στην αγορά, τα φρέσκα ελληνικά φιστίκια Αιγίνης, αλλά και αυτά των άλλων περιοχών, όπως τα Μέγαρα, η Φθιώτιδα, η Χαλκιδική και η Εύβοια, βγαίνουν στις αρχές Σεπτεμβρίου. Εισάγουμε όμως και πολλά φιστίκια τύπου Αιγίνης κυρίως από το Ιράν και τη Συρία, που θεωρούνται εξίσου καλής ποιότητας με τα ελληνικά. Εισαγωγές γίνονται και από την Αμερική, αλλά η γεύση αυτών των φιστικιών διαφέρει κατά πολύ από αυτήν των Αιγίνης που γνωρίζουμε. Το Ιράν έχει τη μεγαλύτερη παραγωγή στο κόσμο. Ακολουθούν οι Η.Π.Α., η Τουρκία και η Συρία. Η Ελλάδα είναι πρώτη στην Ευρώπη και έκτη στον κόσμο με 9.500 τόνους ετησίως. Για περισσότερη ανάλυση όσο αφορά τη διαθρεπτική αξία των φιστικιών για τον ανθρώπινο οργανισμό παραθέτονται στον παρακάτω σύνδεσμο:
Αφλατοξίνες
Οι αφλατοξίνες παράγονται από τα γένη μυκήτων: Aspergillus flavus, Aspergillus Niger, Aspergillus parasiticus. Αποτελούν τη μεγαλύτερη ομάδα μυκοτοξινών και έχουν απομονωθεί από δημητριακά και ξηρούς καρπούς, ιδιαίτερα φιστίκια. Οι μύκητες αυτοί αναπτύσσονται άφθονα όχι μόνο στις ζωοτροφές, αλλά και στα τρόφιμα που καταναλώνει ο άνθρωπος. Περισσότερες πληροφορίες στον σύνδεσμο που ακολουθεί.
Σχετικές σελίδες
Βιβλιογραφία
- ↑ 1,0 1,1 Ειδική δενδροκομία Τόμος II "Ακρόδρυα-Πυρηνόκαρπα-Λοιπά καρποφόρα", Ποντίκη Κων/νου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
- ↑ Μελέτη του προβλήματος των αφλατοξίνων σε κελυφωτά φιστίκια, μεταπτυχιακή μελέτη της Γεωργιάδου Μαρίας, Αθήνα 2009.
- ↑ Η καλλιέργεια της φιστικιάς στην περιοχή Μακρακώμης Ν.Φθιώτιδος, πτυχιακή μελέτη του Κατσογιάννη Χρήστου, Ηράκλειο 2012.
