Βλαστητική ανάπτυξη του φυτού της κοινής βρώμης

Οι ελάχιστες θερμοκρασίες για τη βλάστηση του σπόρου της βρώμης είναι 0-4.8^oC, οι άριστες 25-31^oC και οι μέγιστες 31-37^oC. Ορισμένες ποικιλίες παρουσιάζουν λήθαργο για ένα χρονικό διάστημα 7-10 εβδομάδων μετά τη συγκομιδή. Είναι επίσης δυνατό ο λήθαργος να είναι περισσότερο ή λιγότερο μακροχρόνιος σε άλλες ποικιλίες. Έτσι, υπάρχει η άποψη ότι ο λήθαργος είναι χαρακτηριστικό περισσότερο γενετικό και λιγότερο μορφολογικό. Παρόλα αυτά, υπάρχει η ένδειξη ότι ποικιλίες με σκουρόχρωμους χιτώνες και τριχωτούς καρπούς παρουσιάζουν ενδείξεις παρατεταμένου λήθαργου. Πιθανόν και εδώ ο λήθαργος να σχετίζεται με την παρουσία των περιβλημάτων ή την προσωρινή ανοξία που παρατηρείται και στα άλλα χειμωνιάτικα σιτηρά.

Όπως και στα άλλα χειμωνιάτικα σιτηρά, η πρώτη ανάπτυξη διακρίνεται σε έρπουσα, ανορθωμένη ή ημιέρπουσα. Η ένταση του αδελφώματος εξαρτάται από περιβαλλοντικούς (φωτισμός, θερμοκρασία, υγρασία, γονιμότητα εδάφους) και γενετικούς παράγοντες. Το τελικό ποσοστό των γόνιμων αδελφιών μειώνεται όσο αυξάνεται η πυκνότητα σποράς.

Η ελάχιστη θερμοκρασία για την αύξηση της βρώμης βρίσκεται μεταξύ 3.3-4.4^oC. Η αντοχή στις χαμηλές θερμοκρασίες εξαρτάται από την ποικιλία (ικανότητα αυτοσκληραγώγησης, τρόπος αύξησης), το στάδιο ανάπτυξης, τον τύπο του εδάφους και άλλους παράγοντες. Λίπανση με φωσφόρο, κάλι και ασβέστιο, χωρίς ή με άζωτο αυξάνει την αντοχή της βρώμης στις χαμηλές θερμοκρασίες, ενώ μόνο η αζωτούχος λίπανση μειώνει την αντοχή. Γενικά η βρώμη θεωρείται πιο ευαίσθητη στις χαμηλές θερμοκρασίες από τα άλλα χειμωνιάτικα σιτηρά. Κατά τους Pfeifer & Kline (1960) η θερμοκρασία του εδάφους σε βάθος 2.5cm επηρεάζει αποφασιστικά την αντοχή στον παγετό. Η βρώμη δεν αντέχει σε θερμοκρασίες χαμηλότερες από -12^oC, ενώ μεταξύ -6 και -12^oC επιβιώνουν μόνο οι ανθεκτικότερες ποικιλίες. Πάντως, φαίνεται ότι οι ποικιλίες που αντέχουν στις χαμηλές θερμοκρασίες έχουν τη δυνατότητα να ανταπεξέλθουν με επιτυχία και στις υψηλές θερμοκρασίες. Η αντοχή στις υψηλές θερμοκρασίες φαίνεται ότι είναι μέγιστη λίγο πριν το ξεστάχυασμα ενώ μειώνεται γρήγορα αμέσως μετά.

Γενικά, υψηλές θερμοκρασίες στο βλαστητικό στάδιο επιταχύνουν το ξεστάχυασμα. Φυτά που αναπτύσσονταν σε θερμοκρασία 14.5^oC ξεστάχυαζαν 4-9 ημέρες αργότερα από φυτά που αναπτύσσονταν σε θερμοκρασία 21^oC.