Βοτανικά χαρακτηριστικά αμυγδαλιάς

Από GAIApedia
Αναθεώρηση της 13:16, 19 Ιουνίου 2015 υπό τον P chasapis (Συζήτηση | συνεισφορές)

(διαφορά) ←Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεώτερη αναθεώρηση → (διαφορά)
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Η αµυγδαλιά διαθέτει βαθύ και δυνατό ριζικό σύστηµα που την κάνει εξαιρετικά ανθεκτική στην ξηρασία και της προσφέρει αντοχή και καλή στήριξη. Η ρίζα ενός ενήλικου δένδρου αµυγδαλιάς φτάνει τα 20m.

Τα φύλλα της αµυγδαλιάς είναι λογχοειδή, οδοντωτά στην άκρη τους και φτάνουν τα 12cm σε µήκος. Έχουν χρώµα ανοιχτοπράσινο και είναι γυαλιστερά και αδενοφόρα. Η αµυγδαλιά έχει απλά φύλλα µε µονοτµηµατικό ενιαίο έλασµα που είναι διατεταγµένα κατ’εναλλαγή. Χαρακτηριστικό της αµυγδαλιάς είναι ότι η έκπτυξη των φύλλων της γίνεται αµέσως µετά την ανθοφορία.

Οι οφθαλµοί στην αµυγδαλιά διακρίνονται σε βλαστοφόρους και απλούς ανθοφόρους και συναντώνται από 1-3 ανά γόνατο (παράπλευροι οφθαλµοί). Οι ανθοφόροι είναι µεγαλύτεροι από τους βλαστοφόρους, έχουν σχήµα σφαιρικό και βρίσκονται κυρίως στο κορυφαίο τµήµα των ετήσιων βλαστών. Εκπτύσσονται νωρίτερα από τους βλαστοφόρους και είναι µονανθείς. Οι νεαροί βλαστοί που θα εκπτυχθούν έχουν πρασινορόδινο χρώµα στην αρχή και αργότερα καστανό.

Η άνθιση της αµυγδαλιάς γίνεται στους ετήσιους βλαστούς, κυρίως σε ροζέτες. Τα άνθη είναι µονήρη, δηλαδή µεµονωµένα χωρίς ταξιανθίες, λευκά ή λευκορόδινα. Η ωοθήκη είναι περίγυνη, µονόχωρη, µε δύο σπερµοβλάστες από τις οποίες συνήθως µόνο η µία εξελίσσεται σε σπέρµα του καρπού. Το άνθος προέρχεται από την έκπτυξη του ανθοφόρου οφθαλµού και αποτελείται από τον κάλυκα, την στεφάνη και τον ύπερο. Η εποχή άνθησης είναι πολύ νωρίς την άνοιξη (εξαρτάται βέβαια και από την ποικιλία) γι’αυτό και πολύ συχνά τα άνθη της αµυγδαλιάς υφίστανται ζηµιά από όψιµους παγετούς.

Οι καρποί της αµυγδαλιάς είναι "δρύπες". Το σχήµα τους είναι ανάλογο µε την ποικιλία, είναι όµως σχεδόν επίµηκες και ποτέ στρογγυλό. Το εξωκάρπιο δεν είναι σαρκώδες, όπως στα άλλα πυρηνόκαρπα, αλλά λεπτό που όταν ωριµάζει ο καρπός ανοίγει και ξεραίνεται. Ακόµη το εξωκάρπιο σκεπάζεται µε ελαφρό χνούδι. Το ενδοκάρπιο είναι σκληρό και ξυλώδες σε µερικές ποικιλίες, σε άλλες όµως είναι λιγότερο σκληρό και κλείνει ένα ή δυο σπέρµατα, που καλύπτονται από φλούδα. Η ψίχα ή τα σπέρµατα του αµυγδάλου αποτελούν σε βάρος το 30-40% ολόκληρου του καρπού.[1]

Βιβλιογραφία

  1. , Η καλλιέργεια της αμυγδαλιάς και τα ενεργειακά αξιοποιήσιμα υπολλείματά της, πτυχιακή μελέτη της Καστανίδου Αικατερίνης, Θεσσαλονίκη 2012.