Λίπανση λωτού

Από GAIApedia
Αναθεώρηση της 07:01, 15 Ιουλίου 2015 υπό τον P chasapis (Συζήτηση | συνεισφορές)

(διαφορά) ←Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεώτερη αναθεώρηση → (διαφορά)
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Η απορρόφηση αζώτου αυξάνει σταδιακά μέχρι τον Ιούλιο και μειώνεται γρήγορα τους επόμενους μήνες. Η περίοδος με την μεγαλύτερη κατανάλωση είναι μεταξύ Μαΐου και Αυγούστου όπου ο λωτός προσλαμβάνει το 68% των ετήσιων αναγκών του. Η περίοδος αιχμής για την απορρόφηση φωσφόρου είναι τον Ιούλιο, ενώ μεταξύ Μαΐου και Αυγούστου προσλαμβάνει το 70% των ετησίων αναγκών του. Για το κάλιο και το ασβέστιο η μέγιστη απορρόφηση συμβαίνει τον Ιούνιο ενώ μεταξύ Μαΐου και Ιουλίου προσλαμβάνονται αντίστοιχα το 78% και το 70% των ετησίων αναγκών του λωτού στα στοιχεία αυτά. Κατά προσέγγιση το 90% του συνολικού μαγνησίου προσλαμβάνεται μεταξύ Μαΐου και Αυγούστου. Σε εδάφη με επαρκές περιεχόμενο σε θρεπτικές ουσίες και που να έχουν υποστεί σωστή βασική λίπανση, ετήσιες δόσεις των 100-150 kg N, 50-70 kg P2O5 και 70-100 kgr K2O είναι ικανές για την επαρκή υποστήριξη του λωτού. Για αποφυγή ελλείψεων Mg, 40 μονάδες MgO κάθε 2 χρόνια επαρκούν. Η προσθήκη οργανικής ουσίας είναι η σημαντικότερη λίπανση στα πρώτα χρόνια μιας φυτείας λωτού. Γενικά εφαρμόζεται με την χορήγηση κοπριάς και χλωρής λίπανσης.[1]

Βιβλιογραφία

  1. Καλλιεργητική τεχνική και αξιοποίηση των καρπών του λωτού, πτυχιακή εργασία, του φοιτητή Κυριακάκη Γεωργίου, Χανιά 2010.