Ριζική πίεση και διακρυρροή ξύλου

Από GAIApedia
Αναθεώρηση της 11:05, 20 Ιουνίου 2016 υπό τον X skiadas (Συζήτηση | συνεισφορές)

(διαφορά) ←Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεώτερη αναθεώρηση → (διαφορά)
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Αρκετά είδη όπως η καρυδιά, η άμπελος και η ακτινιδιά εμφανίζουν το φαινόμενο της ριζικής πίεσης ή της δακρυρροής ξύλου κατά το οποίο μεγάλες ποσότητες χυμού εκκρίνονται από τις τομές κλαδεύματος και τους τραυματισμούς κατά τα τέλη του χειμώνα με αρχές της άνοιξης. Οι ώριμες κληματίδες της αμπέλου και του ακτινιδίου εκκρίνουν 4 λίτρα χυμού την ημέρα γι' αρκετές ημέρες. Στην καρυδιά η ποσότητα των εκκρίσεων από τραυματισμούς κλαδέματος είναι μεγαλύτερη τις ημέρες που η θερμοκρασία του αέρα είναι ασταθής παρά όταν αυτή παραμένει σχετικά σταθερά. Πως η αλλαγή αυτή της νυκτερινής και ημερήσιας θερμοκρασίας του αέρα ενεργοποιεί το μηχανισμό της ριζικής πίεσης δεν είναι ακόμα γνωστό. Σε μερικές υποτροπικές περιοχές η θερμοκρασία του εδάφους σε βάθος 50 cm παραμένει σχεδόν σταθερή οποιαδήποτε και αν είναι η διακύμανση της θερμοκρασίας του αέρα ακόμα και κατά τις ψυχρότερες ημέρες.

Η ροή των εκκρίσεων στην καρυδιά αρχίζει τα μέσα Ιανουαρίου και συνεχίζεται μέχρι τα μέσα Απριλίου, μια περίοδο περίπου 12 εβδομάδων. Κατά την αιχμή της περιόδου έκκρισης, οι εκκρίσεις της καρυδιάς περιέχουν 28μg ξηρού υλικού ανά μl, συμπεριλαμβανομένων των αυξητικών ρυθμιστικών ουσιών, φαινολικών ουσιών και πολλών αζωτούχων συστατικών. Μερικές από τις ουσίες αυτές παράγονται στις κορυφές των επιμηκυνόμενων ριζών. Άλλες είναι πιθανώς προϊόντα αποσύνθεσης από τους πρωτοπλάστες των ώριμων αγγείων και τραχείδων. Καθώς τα κύτταρα αυτά διαφοροποιούνται και ωριμάζουν τα ακραία τοιχώματα των αγγείων διαλύονται και εξαφανίζονται. Το κυτταροπλασματικό τους περιεχόμενο, πλούσιο σε άζωτο, αποδομούμενο μεταφέρεται προς τα πάνω με το διαπνευστικό ρεύμα, για να ξαναχρησιμοποιηθεί από τους νεώτερους ιστούς των βλαστών. Τα είδη, που είναι επιρρεπή στη διακρυρροή του ξύλου, πρέπει να κλαδεύονται νωρίς το χειμώνα, όταν τα δένδρα βρίσκονται σε λήθαργο, για να μειωθεί η απώλεια των αζωτούχων αυτών συστατικών και υδατανθράκων. Τα αμπέλια που κλαδεύονται νωρίς το χειμώνα, πριν την έναρξη της δακρυρροής, δίνουν μεγαλύτερες σοδειές από τα αμπέλια εκείνα που κλαδεύονται αργά το χειμώνα ή κατά την περίοδο της δακρυρροής. Οι ριζικές εκκρίσεις κάνουν τους εγκεντρισμούς των ειδών αυτών δύσκολους, ιδιαίτερα αν η εκροή επισυμβαίνει κοντά στο εμβόλιο. Οι εκκρίσεις πλημμυρίζουν την τομή του εμβολίου και εμποδίζουν τις αυξητικές ρυθμιστικές ουσίες από το να συσσωρευτούν στο σημείο του εμβολιασμού, εμποδίζοντες έτσι το σχηματισμό κάλλου. Μια τοξική ουσία, η γιουγκλόνη, στο χυμό της καρυδίας εμποδίζει την ένωση μεταξύ εμβολίου και υποκειμένου. [1]

Βιβλιογραφία

  1. Γενική Δενδροκομία, του Καθηγητή Δενδροκομίας Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Κωνσταντίνου Α. Ποντίκη, 1997.