Έκπλυση του εδάφους

Η ορθολογική διαχείριση των αρδεύσεων καθιστά αναγκαία την έκπλυση του εδάφους για την αποτροπή της εναλάτωσής του. Η έκπλυση μπορεί να γίνει με νερά διάφορης περιεκτικότητας σε άλατα. Απλά, όταν θα χρησιμοποιούνται νερά υψηλής αλατότητας, θα πρέπει να εφαρμόζονται μεγαλύτερες ποσότητες νερού για τη διατήρηση του ισοζυγίου των αλάτων του εδάφους. Εκείνο που θα πρέπει να αποφεύγεται είναι η χρήση νερών με υψηλή περιεκτικότητα Na+, πλην των περιπτώσεων των αμμωδών εδαφών, τα οποία συνήθως δεν έχουν δομή, δηλαδή είναι <<structureless>> και επομένως δεν υφίστανται δυσμενείς επιπτώσεις από το Na+.

Σχετικά με την ποσότητα του εφαρμοζόμενου νερού για έκπλυση, συνιστάται η εφαρμογή μικρών διακεκομμένων δόσεων, παρά η συνεχής ροή. Έχει βρεθεί ότι οι μικρές διακεκομμένες εφαρμογές του νερού απομακρύνουν πιο αποτελεσματικά τα άλατα από τους μικρότερους πόρους του εδάφους, ενώ με την εφαρμογή μεγάλων ποσοτήτων νερού συνεχούς ροής η απομάκρυνση των αλάτων επιτυγχάνεται από τους μεγαλύτερους πόρους και από τα κανάλια που σχηματίζουν οι ρίζες.

Η έκπλυση σχετίζεται και με τη μέθοδο άρδευσης. Π.χ. η εφαρμογή του νερού με καταιονισμό ή τεχνητή βροχή γίνεται πιο ομοιόμορφα και παρέχεται καλύτερη δυνατότητα ελέγχου του βάθους εφαρμογής. Θα πρέπει βέβαια η δόση εφαρμογής του νερού να είναι μικρότερη από το ρυθμό απορρόφησης του νερού από το έδαφος. Διαφορετικά, θα έχουμε συγκέντρωση αλάτων στην επιφάνεια του εδάφους. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν και μέθοδοι μικροάρδευσης, παρ' όλον ότι με τις μεθόδους αυτές η συσσώρευση των αλάτων είναι πιο πολύπλοκη. Η μακροχρόνια εφαρμογή των μεθόδων μικροάρδευσης μπορεί να δημιουργεί ακανόνιστη κατανομή της συσσώρευσης των αλάτων.