Ασθένεια αγγουριάς Σήψη ριζών και στελέχους

Σήψη ριζικού συστήματος αγγουριάς

Η σήψη των ριζών και του στελέχους είναι ασθένεια του εδάφους. Στη χώρα μας προκαλεί πολύ σοβαρές ζημιές στις θερμοκηπιακές καλλιέργειες αγγουριάς. Το παθογόνο προσβάλλει νεαρά φυτά και αναπτυγμένα φυτά στο στάδιο της παραγωγής. Στα νεαρά φυτά, όταν αυτά είναι περίπου ηλικίας ενός μηνός, στην περιοχή του λαιμού και από τη μία πλευρά του βλαστού εμφανίζεται ανοιχτοπράσινη σήψη, η οποία αργότερα γίνεται καστανή και σε συνθήκες υψηλής υγρασίας καλύπτεται από λευκοπορτοκαλιά εξάνθηση του μύκητα. Αργότερα, σε πιο προχωρημένο στάδιο, εσωτερικά των φυταρίων παρατηρείται καστανός μεταχρωματισμός των αγγείων, του λαιμού και των ριζών. Τα φυτά έχουν καχεκτική ανάπτυξη, μαραίνονται και τέλος ξηραίνονται. Στα αναπτυγμένα φυτά, που βρίσκονται στο στάδιο της παραγωγής, τα φύλλα που είναι στη βάση του φυτού παρουσιάζουν μεσονεύριες χλωρώσεις, κιτρινίσματα και ξηράνσεις. Στην περιοχή του λαιμού και από τη μία πλευρά του στελέχους δημιουργούνται επιμήκη έλκη τα οποία καλύπτονται από τη λευκοπορτοκαλιά εξάνθηση του μύκητα. Στα αγγεία του ξύλου, εσωτερικά, παρατηρείται ένας καστανός μεταχρωματισμός, ο οποίος ξεκινά από τη βάση του φυτού και μπορεί να φτάσει σε ύψος τα 40-200cm. Στο ριζικό σύστημα των φυτών παρουσιάζεται καστανή σήψη. Ο μύκητας Fusarium oxysporym f.sp. radicis-cucumerinum είναι το παθογόνο αίτιο της ασθένειας. Διαχειμάζει με τη μορφή χλαμυδοσπορίων στο έδαφος και στα φυτικά υπολείμματα από τη μία καλλιεργητική περίοδο στην άλλη. Η είσοδος του παθογόνου στον ξενιστή γίνεται κυρίως από τις ρίζες και το λαιμό. Οι πληγές που δημιουργούνται στις ρίζες και το λαιμό κατά τη διάρκεια της καλλιέργειας ή λόγω προσβολής από νηματώδεις διευκολύνουν την είσοδό του. Για την ανάπτυξη της ασθένειας παίζουν σημαντικό ρόλο οι χαμηλές θερμοκρασίες. Η άριστη θερμοκρασία είναι γύρω στους 17^oC. Για αυτό το λόγo προσβάλλει τα φυτά των πρώιμων καλλιεργειών και των ψυχρότερων θέσεων στο θερμοκήπιο. Σε ορισμένες όμως περιοχές, ο μύκητας μπορεί να προκαλέσει ζημιές ακόμα και το καλοκαίρι και αυτό οφείλεται στη μεγάλη παθογόνο δύναμη των στελεχών του παθογόνου και στην έκθεση των ριζών σε περίσσεια υγρασίας ή στη μεγάλη διαφορά θερμοκρασιών ημέρας και νύχτας. Η μετάδοση της ασθένειας γίνεται με το έδαφος, τα μολυσμένα φυτάρια και το νερό ποτίσματος. Τα σπόρια του μύκητα που παράγονται στην περιοχή του λαιμού και του στελέχους μεταφέρονται με τον αέρα και τα έντομα σε μικρές αποστάσεις, ενώ σε μεγάλες αποστάσεις μεταφέρονται με τους σπόρους και τα οργανικά υποστρώματα. Για την αντιμετώπιση της ασθένειας αυτής εφαρμόζουμε τα εξής μέτρα:

• Εναλλαγή καλλιεργειών.
• Απομάκρυνση και καταστροφή των φυτικών υπολειμμάτων της προηγούμενης καλλιέργειας.
• Ενσωμάτωση στο έδαφος μαρουλιών πριν την εγκατάσταση της κύριας καλλιέργειας της αγγουριάς.
• Διαφυγή της ασθένειας. Δηλαδή η φύτευση στα θερμοκήπια να γίνεται αργά το καλοκαίρι ή νωρίς την άνοιξη ώστε να μην υπάρχουν ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξη της ασθένειας.
• Φύτευση υγιών φυταρίων.
• Επισήμανση και καταστροφή των ύποπτων και άρρωστων φυτών.
• Χρησιμοποίηση υγιούς σπόρου και απολυμασμένων οργανικών υποστρωμάτων.
• Εμβολιασμός σε ανθεκτικά υποκείμενα κολοκυνθοειδών (κυρίως Cucurbita maxima x C . moschata).
• Η χρησιμοποίηση αδιαπέραστων πλαστικών κάλυψης του εδάφους δίνει ικανοποιητικά αποτελέσματα, όταν το μολυσματικό δυναμικό στο έδαφος είναι μικρό.