Ασθένεια ζαχαρότευτλου Ωΐδιο
Η ασθένεια υπάρχει σε όλες τις περιοχές όπου καλλιεργούνται τεύτλα, ζαχαρότευτλα ή για νωπή κατανάλωση. Η πρώτη εμφάνιση της ασθένειας γίνεται συνήθως στα μέσα Ιουνίου, ανάλογα με την περιοχή. Στην πάνω κυρίως επιφάνεια των αναπτυγμένων φύλλων των τεύτλων, σε μεμονωμένα φυτά, αναπτύσσεται λευκό επίχρισμα σε μορφή μικρών αστεροειδών κηλίδων που δύσκολα διακρίνονται. Στην συνέχεια, το επίχρισμα επεκτείνεται σε όλη την επιφάνεια του φύλλου και εξαπλώνεται σταδιακά σε όλο τον αγρό. Σε ευνοϊκές συνθήκες για την ασθένεια, η εξάπλωσή της είναι ταχύτατη, από το στάδιο των αστεροειδών κηλίδων μέχρι την πλήρη κάλυψη του φυλλώματος χρειάζονται 20–30 ημέρες. Η ασθένεια μπορεί να οδηγήσει σε νέκρωση ολόκληρης της φιλικής επιφάνειας. Οι ζημιές προκαλούνται από την κάλυψη του φυλλώματος που εμποδίζεται να λειτουργήσει (μείωση της φωτοσυνθετικής ικανότητας) και από το ότι ο μύκητας ζει και τρέφεται παρασιτικά σε βάρος του φύλλου. Οι ζημιές μπορεί να φτάσουν και να ξεπεράσουν το 15% της παραγωγής ζαχάρου ανάλογα με την πρωιμότητα της προσβολής.
Ο μύκητας διαχειμάζει στα υπολλείματα της καλλιέργειας της προηγούμενης χρονιάς σε διάφορες μορφές. Οι πρώτες μολύνσεις αρχίζουν νωρίς το καλοκαίρι, από τα σπόρια που μεταφέρονται κυρίως από τα υπολλείματα φυτών της προηγούμενης χρονιάς, στην επιφάνεια των φύλλων των τεύτλων, με διάφορους τρόπους όπως άνεμο, βροχή, προκαλώντας τα πρώτα συμπτώματα, όπως περιγράφηκαν. Οι ευνοϊκές συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας είναι 20–30oC και 30-40% αντίστοιχα. Σε 5–6 μέρες μετά από την μόλυνση, ο μύκητας παράγει νέα σπόρια (κονιδιοφόρους με κονίδια). Η παραγωγή κονιδίων ευνοείται πολύ όταν η διακύμανση της θερμοκρασίας είναι μεγαλύτερη από 15oC. Τα κονίδια μεταφέρονται εύκολα σε σημαντικές αποστάσεις με τον άνεμο, την βροχή, τον άνθρωπο, τα μηχανήματα και μολύνουν άλλα φυτά και χωράφια. Ο κύκλος αυτός μπορεί να επαναληφθεί πολλές φορές μέσα στην ίδια χρονιά, αν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές. Στο τέλος του καλοκαιριού, το μυκηλιακό στρώμα (το επίχρισμα) του ωιδίου, κυρίως στην κάτω επιφάνεια των φύλλων εμφανίζονται μικρά σφαιρικά σωματίδια, αρχικά κίτρινου χρώματος τα οποία σκουραίνουν με την πάροδο του χρόνου. Αυτά είναι τα κλειστοθήκια τα οποία αποτελούν επίσης όργανα πολλαπλασιασμού και διαχείμασης του μύκητα.
Η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης για την αντιμετώπιση της ασθένειας κατά την περίοδο της καλλιέργειας των τεύτλων κάνει συνεχής ψεκασμούς (ανά 15 μέρες περίπου) με σκοπό την σωστή πρόληψη και αποφυγή της ασθένειας. Οι ψεκασμοί για το ωΐδιο γίνονται παράλληλα με τους ψεκασμούς για την αντιμετώπιση της κερκοσπόρας με σκευάσματα όπως fenpropidin/ difenoconazole, tetraconazole, που είναι αποτελεσματικά και για τις δύο τις ασθένειες.
